شبنم مقدمی از معدود بازیگرانی است که هر سال با نقشی متفاوت در جشنواره فیلم فجر حضور دارد و در اکثر موارد جزو نامزدهای کسب سیمرغ بوده است. او امسال با اولین فیلم رضا مقصودی در مقام کارگردان در این جشنواره حاضر شده است. «خجالت نکش» جزو معدود فیلم‌های کمدی حاضر در جشنواره است که درحالی به رقابت با سایر فیلم‌ها می‌پردازد که تعدادی از فیلمسازان نظیر ابوالحسن داوودی، برزو نیک‌نژاد و... به علت اهمیت ندادن جشنواره فجر به فیلم‌های کمدی ترجیح دادند در بزرگ‌ترین رقابت سینمای ایران شرکت نکنند و یک‌راست راهی اکران شوند. با مقدمی پس از نمایش فیلمش در سالن اهالی رسانه واقع در پردیس ملت درباره نقشی که فاصله جدی با او دارد گپ زدیم و نظرش را درباره حضور فیلم‌های کمدی جویا شدیم.
«آباجان»، «نفس»، «زاپاس» و حالا «خجالت نکش» نقش‌هایی که گویش خاص دارند و از هر نظر بیشترین دوری را با شما دارند؛ این انتخاب خودتان است که نقش‌های این‌چنینی را بازی کنید یا به سبب موفقیت‌تان در درآوردن نقش‌های سخت برای این نقش‌ها سراغ شما می‌آیند؟
راستش اگر نقش سخت نباشد بازی در آن برایم لذتی ندارد و اینکه می‌گویید کاملا دو سویه است. یعنی هم خودم تمایل دارم تا در میان پیشنهادها چنین نقش‌هایی را بپذیرم هم دوستان محبت دارند و برای این نقش‌ها سراغ من می‌آیند.
به هر روی برخی بازیگران حاضر نمی‌شوند نقشی تا این اندازه با فاصله از خودشان را بازی کنند آن هم با گریمی که شاید زیبایی‌شان را تحت‌الشعاع قرار دهد.
قطعا زیبایی مهم است و من هم دوست دارم زیبا باشم اما به نظرم بازیگری اینقدر مهم هست که این چیزها در مقابلش هیچ ارزشی نداشته باشد. برای من اهمیت بازیگری خیلی بیشتر از آن است که بخواهم زیبا باشم یا یک زن روستایی نباشم و از این انتخاب بسیار راضی هستم و احساس خوبی دارم.
داستان این فیلم در یک روستای نامشخص رخ می‌دهد که درواقع صرفا نمادی از یک زندگی روستایی است و ما به‌ازای بیرونی ندارد؛ با توجه به فاصله نقش با خودتان چطور به این نقش و اتمسفر نزدیک شدید؟
من هر نقشی را که قبول کنم؛ چه از این سخت‌تر باشد چه ساده‌تر باید تلاش کنم تا آن را پیدا کنم. باید بتوانم خودم را به نقش نزدیک کنم چون به‌هرحال هر نقشی با هر اندازه از نزدیکی به خودم عینا من نیست و هر نقشی سختی‌های خودش را دارد. زن روستایی که ممکن است پنج کلاس سواد داشته باشد یا ۱۲سالگی ازدواج کرده باشد قطعا با من تفاوت‌های بسیاری دارد اما باید این تفاوت‌ها را پیدا کرد. قطعا خود متن کمک بسیاری به پیدا کردن نقش می‌کند. راهنمایی‌های کارگردان هم طبعا کمک بزرگی است اما در کنارش باید مطالعه کرد و مناطقی را دید مثل جایی که فیلمبرداری داشتیم و البته که باید با افرادی معاشرت کرد که در زندگی روزمره شهری نیستند و برای صنم، من همه این کارها را کردم؛ البته شخصا بسیار روستاگردی می‌کنم اما سعی کردم برای این نقش یک سفر خاص به چند روستا داشته باشم. مدل راه رفتن، مدل حرف‌زدن (منظورم لهجه نیست، فرم حرف‌زدن روستاییان مد نظرم است) حتی نشستن، بلندشدن و... را سعی کردم به دقت ببینم و داستان‌هایی مرتبط با روستاییان خواندم مثلا داستان‌هایی که علی اشرف درویشیان درباره روستاییان کرمانشاه نوشته و باز هم تاکید می‌کنم که خود آقای مقصودی خیلی کمک بزرگی بود و مدام حواسش بود تا این کاراکتر اصلا شهری نباشد.
همین حالا که در بین اهالی رسانه و منتقدان صحبت از بازی خوب شماست، فکر می‌کنید برای این نقش بتوانید جایزه بهترین بازیگر زن را از آن خود کنید؟
قطعا که حالا نمی‌توان نظر داد چون تعداد زیادی فیلم دیده نشده است و البته من که اصلا نمی‌توانم نظری در این مورد داشته باشم چون به‌رغم میل باطنی‌ام به‌دلیل اینکه سرکار هستم هنوز موفق به دیدن هیچ فیلمی نشده‌ام.
بعضی‌ها انگار به حضور یک فیلم کمدی در جشنواره گارد دارند و معتقدند این نوع فیلم‌ها مناسب فضای جشنواره نیست؛ نظرتان دراین‌باره چیست؟
اگر ما جشنواره‌ای مخصوص و مختص فیلم‌های کمدی داشته باشیم آن زمان می‌توانیم فیلم‌های کمدی را به کلی به آنجا منتقل کنیم ولی وقتی چنین چیزی نیست یعنی این جشنواره متعلق به همه فیلم‌هاست و نمی‌توان گفت فلان فیلم چون کمدی است، نباید باشد. این جشنواره متعلق به همه سینمای ایران است و تمام ژانرها را در برمی‌گیرد.
به هر حال معمولا فیلم‌های کمدی در جشنواره دیده نمی‌شوند و به آنها اهمیتی داده نمی‌شود، فکر نمی‌کنید این نگاه حاکم بر جشنواره ممکن است باعث شود کارتان دیده نشود؟
واقعا فکر نمی‌کنم کنار گذاشته شویم چون نمونه‌هایی داشتیم که در همین جشنواره دیده شده؛ «ورود آقایان ممنوع» هم کمدی بود اما دیده شده است. خود «زاپاس» مگر کمدی نبوده؟ پس این‌طور نیست که بگوییم چون این کار کمدی است به کلی کنار گذاشته می‌شود و ممکن است من یا همکارانم دیده نشویم.
از ابتدای جشنواره هر فیلمی را می‌بینیم یک سوال مهم این است که آیا به سبب فلان سکانس این فیلم توقیف نمی‌شود؟! درواقع با اتفاقات این چند ساله درباره فیلم‌ها یک نگرانی عمومی بین اهالی رسانه به وجود آمده که قطعا به فیلمسازان نیز منتقل می‌شود. باتوجه به موضوع فیلم‌تان کمی درباره این نگرانی صحبت کنید؟
بله، متاسفانه این اتفاق رخ داده. همین الان هم چند نفر از من پرسیدند که به نظرتان فیلم توقیف نمی‌شود؟! و این خیلی بد است اما به نظرم واقعا این‌طور نیست. یک چارچوب‌هایی وجود دارد که با رعایت آن می‌توان این نگرانی را از بین برد و شخصا فکر نمی‌کنم درباره این فیلم نگرانی وجود داشته باشد.
مرسده مقیمی
- 19
- 4
