علی نصیریان که این اواخر با بازی در سریال «شهرزاد» توانست یکی دیگر از نقش های ماندگارش را ایفا کند، سال ۹۴ گفت و گویی پیرامون بازی در این مجموعه داشته که بخشی از آن را در ادامه می خوانید:
وی درباره شخصیت بزرگ آقا در این مجموعه گفت: این آدم به دلیل جایگاهش و البته اتفاقاتی که پشت سر گذاشته خیلی اشاره‌ای صحبت می‌کند. این آدم مشغله فراوانی در ذهن دارد و از طرفی به خاطر اقتدار و اتوریته‌اش و از سویی سن و سال و کم حوصله‌گی‌اش خیلی اهل توضیح دادن و سر و کله زدن نیست، اون معتقد است من آدمی هستم که حرفم را می‌زنم و شما باید حرف مرا گوش کنید. نمونه‌های مختلفی از این رفتار را در بازی او می‌بینید. در برخورد با همه افراد…
او نگاهی متفاوت به آدم‌های مختلف در هر موقعیتی دارد. مثلاً او با اوباش‌ها، مدل خودشان رفتار می‌کند. نرسیدیم هنوز به آن قسمت ولی در یک سکانس (بزرگ آقا) را می‌بینیم که نشسته و با لات و لوت‌ها کله پاچه می‌خورد و متوجه می‌شویم بزرگ آقا با مذاق و مزاج هر طبقه‌ای همان مدل که آنها هستند رفتار می‌کند و کنار می‌آید…
وی در ادامه درباره درام نویسی در سریال های تلویزیونی نیز عنوان کرد: سابقه کاری ما در این حوزه خب به اندازه غرب نیست. آنها ریشه در این عرصه دارند به اندازه ۲۵۰۰ سال، چرا که این حرفه به یونان باستان بر می‌گردد و آنها وارث این قصه هستند. از ارسطو بگیر تا سوفوکل و… که می‌رسد به بزرگانی چون شکسپیر و مولیر و… از قضا این افراد خودشان بازیگر بودند، تئاتری بودند، یعنی فقط نویسنده نبودند. به همین دلیل تئاتری بودنشان خیلی خوب می‌توانستند شخصیت را بفهمند و بنویسند و آن را در بیاورند. آنها بلد بودند چگونه باید قصه را روایت کنند و این براساس قصه نبود براساس درام بود! یعنی کنش و عمل و حرکت و زندگی را نمایش می‌دادند. ما در این باب چیزی حدود صد و خورده‌ای سال سابقه داریم و قابل مقایسه نیستیم با غرب…
ما در درام نویسی خیلی قوی نیستیم. البته نمایشنامه‌نویسی، فیلمنامه نویسی و نوشتن متن درام یکی از سخت‌ترین کارهای دنیاست. درام نویسی با تحقیق و قصه نویسی متفاوت است. آنها جایگاه خودشان را دارند ولی درام نویسی قوانین و اصولی دارد که بسیار هم فشرده و محدود است. در نتیجه باید درام را با اشارات و زبان و دیالوگ نویسی که بسیار مهم است پیش ببریم. اینکه چگونه قصه و دیالوگ‌ها را خرج کنیم بسیار مهم است. اینکه شخصیت‌ها را چگونه تعریف کنیم اهمیت دارد. ما در قصه می‌توانیم هر طور بخواهیم توصیف و تشریح داشته باشیم ولی در درام این فرصت را نداریم. ما باید در درام در یک زمان فشرده تمام مفاهیم را منتقل کنیم. به شخصیت‌ها ساختار انسانی و منطقی بدهیم و…
وی در پایان ینز درباره شخصیت بزرگ آقا افزود: این سریال برای من مثل «میوه ممنوعه» و تجاربی که با مرحوم حاتمی داشتم می‌ماند. اگر چه همه کارهایم را دوست دارم و اصولاً اعتقادی به جایگاه و بالا و پایین در تجربه‌هایم ندارم. نمی‌توانم به کار خاصی اشاره کنم. چرا که من از ۴۹ ـ ۵۰ که وارد عرصه سینما و بعد تلویزیون شدم شخصیت‌های متفاوتی را بازی کرده‌ام که هر کدام برای من جذاب بوده است. هنوز مش اسلام «گاو»، هالو یا سریدار برای من جذاب است. این سریال هم جزو تجارب من با آقای فتحی است که دوست داشتم.
- 14
- 4
