پژمان جمشیدی: حواشی، انگیزه و تلاش من را بیشتر کرد

تلاش می‌کنم تا حد ممکن همه فیلم‌های ایرانی را ببینم

حاشیه ها از بدو ورود من به تئاتر و سینما بود و می‌توانم بگویم نه تنها خللی در کار من ایجاد نکرد بلکه انگیزه و تلاش من بیشتر شد

فیلم و تئاتر زیاد می‌بینم؛ به خصوص تئاتر. این دیدن‌ها کمک بزرگی به من کرده است اما اینکه درباره‌شان کتاب خاصی بخوانم، خير

کاندیدا شدن در جشنواره فیلم فجر من را بسیار خوشحال کرد اما این برای من نهایت آرزو نبود؛ حتي گرفتن سیمرغ هم برایم نهایت آرزو نیست

درباره سینمای کمدی باید بگویم، مهم‌ترین مساله فیلمنامه است. اینکه می‌گویند فیلم های کمدی فقط برای گیشه ساخته می شوند، درست نیست

بازیگر شدن و فوتبالیست شدن چیزی نیست که تصمیم بگیری و بشوی!هر دوی این کارها نیازمند استعداد و تلاش بسیار زیاد است و تا این دو به مقدار مناسب کنار هم قرار نگیرند، اتفاق درستی نمی افتد

ورود چهره‌ها از حوزه‌های دیگر به سینما همواره با حواشی، مخالفت‌ها و موافقت‌های فراوانی همراه بوده است. همان‌طور که وقتی یک بازیگر سینما وارد حیطه ادبیات می‌شود و داستان می‌نویسد، همین اتفاق می افتد؛یا وقتی یک بازیگر یا خواننده به طرف ورزش می‌رود و مواردی از این قبیل. اما بيشتر این اتفاقات چندان دوامی نیافته و پس از طی یک دوره کوتاه به فراموشی سپرده شده‌اند. اما در این بین هستند کسانی که علاوه بر موفقیت در رشته خود و شهره شدن در آن، به سینما راه پیدا کرده و حتي در آن به موفقیت‌های خوبی نيز دست یافته‌اند؛«پژمان جمشیدی» نمونه بارز این مساله است. امروز پیش از اینکه او را به عنوان یک بازیکن فوتبال بشناسیم، با نقش‌های مختلف در تلويزیون، سینما و تئاتراين هنرمند را به ياد مي‌آوريم.

ورود او به دنیای سینما از ابتدا با بازی در سریال «پژمان» موج مخالفت فوتبالیست‌ها را در پی داشت و حتي بعد خوابیدن آن تب، سینماگران همچنان حاضر به پذیرفتن یک فوتبالیست مشهور در فضای کاری خودشان نبودند؛ با اين حال این مساله باعث مصمم‌تر شدن او در مسیر حرفه ای اش شد به گونه ای که در جشنواره فیلم فجر سال گذشته توانست کاندیداي نقش مکمل مرد شود.

او پیش از آنکه پا عرصه سینما و تئاتر بگذارد، در باشگاه‌های مطرح ساپپا، پرسپولیس و پاس تهران فعالیت می‌کرد و البته یک گل ملی در مقابل گرجستان را هم در کارنامه ورزشی‌اش به ثبت رسانده است. اما ماجرای ورود او به سینما که با سریال تلويزیونی «پژمان» آغاز شد(و خود ایده اصلی آن را داده بود)، قصه مفصلي دارد.پژمان جمشيدي فوتبالیست مطرحی بود که تصمیم گرفت در یک سریال نقش خودش را بازی کند؛

جسارتی که شاید از هرکسی برنیاید. او در همان زمان هم مخالفانی در فوتبال داشت که می‌گفتند سریال «پژمان» جامعه فوتبالی را مسخره می‌کند! در واقع می‌توان گفت اگر پژمان جمشیدی نتوانسته بود در سینما خودش را ثابت کند،ممكن بود جایگاهش در فوتبال نيز متزلزل شود اما این اتفاق نیفتاد. او فوتبال را به طور کامل رها کرد و به صورت جدی و حرفه ای به کار در سینما و تئاتر پرداخت.

کاندیدا شدن جمشیدی برای نقش مکمل مرد در جشنواره فیلم فجر نشان داد که این بازیگر در راه خود ثابت قدم است. او تاکنون در سریال‌ها، فیلم‌های سینمایی و تئاترهای مختلفی به ایفای نقش پرداخته است. از جمله فیلم های سینمایی او می توان به «سوء تفاهم»، «من دیوانه نیستم»، «لونه زنبور»، «ما همه با هم هستیم»، «آذر»، «پنجاه کیلو آلبالو»، «خوب، بد، جلف» و «آتش بس۲» اشاره کرد.

او خود بازی در تئاتر را بیش از کارهای تلويزیون و سینما می پسندد و هم اکنون نیز در نمایش «آن سوی آینه‌ها» به کارگردانی علی سرابی، در کنار ریما رامین فر، مارال بنی آدم وعلی سرابی مشغول به کار است. از دیگر نمایش‌هایی که جمشیدی در این سال‌ها بازی کرده می‌توان به «آرسنیک و تور کهنه»، «آرامسایش»، «پپرونی برای دیکتاتور»، «بینوایان»، «حکومت نظامی» و... اشاره کرد.

پژمان جمشیدی که علی پروین درباره او گفته بود« تنها برای سینما ساخته شده است»، با تمام فراز و نشیب‌ها در این مسیر و حتی مورد توهین و تمسخر قرار گرفتن از سوي عد‌ه‌اي، امروز توانسته خود را به عنوان یک بازیگر موفق به خصوص در حوزه کمدی ثابت کند. روزنامه قانون با این بازیگر گفت‌وگوی کوتاهی داشته که در ادامه می‌خوانید:

آقای جمشیدی، ورود شما به سینما همواره با حاشیه‌های زیادی همراه بوده است اما در این سال‌ها تاحدودي ثابت شد که شما با علاقه خاصی به دنبال این حرفه هستید. این حواشی که البته همچنان نیز وجود دارند، چقدر توانستند در کار شما خلل ایجاد کنند؟

حاشیه ها از بدو ورود من به تئاتر و سینما بود و می‌توانم بگویم نه تنها خللی در کار من ایجاد نکرد بلکه انگیزه و تلاش من بیشتر شد و همچنان هم ادامه دارد. من به این موضوع عادت کرده‌ام و این مسائل در مقابل مخاطبانی که از فیلم‌های من استقبال می‌کنند، بسیار ناچیز است. مردم همواره از من حمایت کرده‌اند و این برای من بزرگ‌ترین افتخار و جایزه محسوب مي‌شود. به شدت به اکران‌های مردمی علاقه دارم و از بودن در کنار مردم لذت می برم.

فوتبال هم کم و بیش مانند سینما دارای فضایی است که افراد می‌توانند در آن ستاره شوند؛ به همین دلیل عده‌ای در ابتدا معتقد بودند شما برای به دست آوردن شهرت بیشتر وارد سینما و تلويزیون شده‌اید. از منظر شما این فضاها که در هر دوي آن‌ها توانسته‌اید موفقیت‌های خوبی کسب کنید، تا چه اندازه با يكديگر متفاوت هستند؟

هرگز چنین چیزی نبوده که برای شهرت بیشتر به سمت تلويزیون و سینما بیایم؛ چرا که هرگز به حضور در اين عرصه فکر نکرده بودم اما پيشنهادهاي مختلف بعد از پخش سریال «پژمان» باعث شد که من در سینما و تلويزیون بمانم و فعالیت کنم. به طور کلی مي‌توان گفت امکان پذیر نیست که کسی برای به دست آوردن شهرت بخواهد بازیگر شود و در این حیطه نیز خوش بدرخشد. بازیگر شدن و فوتبالیست شدن چیزی نیست که تصمیم بگیری و بشوی!هر دوی این کارها نیازمند استعداد و تلاش بسیار زیاد است و تا این دو به مقدار مناسب کنار هم قرار نگیرند، اتفاق درستی نمی افتد زيرا مردم مخاطب این ها هستند و انتظار بالایی دارند؛ دوربین و مردم را نمی‌توان گول زد و همین مردم هستند که باید از کارهای کسی حمایت کنند.

پیش از اینکه وارد این حرفه شوید تا چه اندازه به سینما علاقه‌مند بوديد؟ آیا آموزش آکادمیک هم در این حوزه داشتید و اينكه چقدر به آموزش آکادمیک در حوزه سینما معتقد هستید؟

بله من هم مثل همه آدم ها به سینما علاقه مند بودم البته به تئاتر بیشتر. پیش از شروع کارم آموزش آکادمیکی ندیده بودم اما بعد از حضورم، فعالیت هایی براي آموزش انجام دادم که نمی خواهم از آن ها صحبت کنم. اما در رابطه با اینکه آموزش ها چقدر تاثیرگذارند باید بگویم روی آدم‌های مختلف، تاثیرات متفاوت خواهند بود. بعضی از آدم ها فقط به خاطر استعدادشان وارد می شوند و عده دیگري از علم و دانش خود استفاده می‌کنند. به نظر من بستگی به آدم ها و شخصیت وجودی شان دارد.

چقدر فیلم و تئاترهای روز را دنبال می‌کنید و به طور کلي تا چه اندازه در این حوزه مطالعه دارید؟

فیلم و تئاتر زیاد می‌بینم؛ به خصوص تئاتر. این دیدن‌ها کمک بزرگی به من کرده است اما اینکه درباره‌شان کتاب خاصی بخوانم، خير. تلاش می‌کنم تا حد ممکن همه فیلم‌های ایرانی را ببینم.

به نظر بسیاری از منتقدان شما به یکی از بهترین بازیگران طنز در سینمای امروز تبدیل شده اید؛ فکر می کنید بخواهید استعدادتان را در فیلم‌های جدی‌تر هم به کار بگیرید یا قرار است همچنان کار طنز انجام دهید؟ آیا تاکنون پیشنهاد فیلمی غیر از طنز هم داشته‌اید؟

من در یک فیلم جدی، نقشی نسبتا جدی را بازی کردم. پیشنهاد غیرطنز هم داشتم و در فیلم آقای تبریزی هم نقشم جدی است اما باید ببینم که می توانم از عهده این نقش بربیایم یا اينكه کارگردان از کار من راضی است یا خیر؛ آن وقت باید انتخاب کنم.

نقش های‌تان را چگونه و بر چه مبنایی انتخاب می‌کنید؟

فیلمنامه و کارگردان و گروه بازیگری برایم اهمیت ويژه‌اي دارد؛ بعد از آن می بینم که آیا می‌توانم نقش را دربیاورم یا خیر.

شما بازیگر پرکاری هستید که هم در تلويزیون هم سینما و هم در تئاتر فعالیت دارید. با کدام‌یک از این مدیوم‌ها رابطه بهتری برقرار كرده‌ايد؟

همه این‌ها که گفتید بستگی به نقشی دارد که برای من تعیین می‌شود. یک وقت‌هایی نقشی را در سینما بازی می‌کنم که خیلی دوستش دارم و یک زمان هم نقشی در تئاتر مرا بسیار مجذوب خود می‌کند و دلبسته‌اش می‌شوم اما به طور کلی، بازی در تئاتر را بيشتر دوست دارم.

شما در جشنواره فیلم فجر کاندیداي جایزه شدید. این مساله چقدر در کار شما تاثیر داشت که پویاتر و جدی تر این مسیر را ادامه دهید؟

کاندیدا شدن در جشنواره فیلم فجر من را بسیار خوشحال کرد اما این برای من نهایت آرزو نبود؛ حتي گرفتن سیمرغ هم برایم نهایت آرزو نیست. نهایت آرزو برای من این است که از کاری که می کنم راضی باشم و تا زمانی کار کنم که مطمئن باشم کارایی دارم و مخاطبان از من راضی هستند و بتوانم در ذهن مردم بمانم.

تاکنون پیش آمده که نقشی را دوست نداشته باشید اما قبولش کنید؟

تاکنون پیش نیامده که نقشی را دوست نداشته باشم البته بازی در «تگزاس» را با شک و تردید پذیرفتم اما امروز اين فیلم را دوست دارم و خوشحالم که در آن حضور داشتم.

و سوال آخر اينكه به عنوان یک بازیگر موفق در حوزه طنز، سینمای کمدی امروز ایران را چگونه می‌بینید؟ منظورم این است كه به عقيده‌شما کارگردانان چقدر به گیشه فکر می کنند و تا چه اندازه در پی یک درونمایه اندیشمند در سینمای کمدی هستند؟

درباره سینمای کمدی باید بگویم، مهم‌ترین مساله فیلمنامه است. اینکه می‌گویند فیلم های کمدی فقط برای گیشه ساخته می شوند، درست نیست؛ چرا که مردم ما مثل بيشتر کشورهای جهان، سینمای کمدی را می پسندند. به اعتقاد من در اين حوزه، فیلمنامه مهم‌ترین نقش را ایفا می‌کند. شاید به‌دليل ضعف در فيلمنامه‌است كه برخی فیلم‌های کمدی مورد استقبال مردم قرار نمی‌گیرند.