سلام دوستای عزیزم
مطلبی بود که خواستم خودم مستقیم خبرش رو بهتون بدم: همون‌طور که شاید خیلی‌هاتون می‌دونین من امسال سال نهم هستم و رشته موسیقی رو برای ادامه تحصیل انتخاب کردم.
به خاطر نبود هنرستان موسیقی در شهر خودم، اردبیل، تصمیم به سفری موقت گرفتیم.
هرچند هرجا باشیم باز یه پامون اردبیل خواهد بود، اما از همین روز اول دلتنگ خونه و محله و شهر و همشهری‌های مهربونم هستم.
اولش خواستم بنویسم به قول حضرت حافظ: «غریب را دل سرگشته با وطن باشد»؛ اما در حقیقت همه ایران وطن همه ماست و امیدوارم این مدتی که مشغول آموزش در هنرستان موسیقی خواهم بود، بهتر و بیشتر از وجود استاد امید مظهری در تبریز بهره‌مند بشم و بخشی از آموزشم با ایشون رو که به خاطر شلوغیای چند وقت اخیر، ناقص مونده بود رو ادامه بدم و کامل فرا بگیرم و این یک سال نقطه‌ی عطف دیگه‌ای در مسیر زندگیم باشه.
پی‌نوشت۱: ای کاش شرایط جوری بود تا خیلی از نوجوونای با استعداد و هنرمند وطن‌مون مجبور نشن بِرَن رشته‌هایی که اصلا دوستش ندارن.
پی‌نوشت۲: ممنونم از خانواده‌ام که مشکلات زیادی رو به جون خریدن تا شرایط مناسب‌تری رو برای فرزندشون فراهم کنن.
پی‌نوشت۳: به قول یکی از دوستام که همیشه می‌گه:
"بسیار سفر باید تا پخته شود خامی... "
لطفا همیشه منو دعا کنین
- 14
- 5
