«امکان تولید سیمرغ‌های جشنواره با کیفیت مد نظر ما در کشور وجود ندارد. ساخت سیمرغ‌ها را به یک کارگان کریستال‌سازی در دبی سفارش دادیم. قیمت ساخت هر سیمرغ حدود ۹۰۰ درهم امارات معادل حدود ۳ میلیون تومان است.» این صحبت ها را عزت علیزاده، مدیر جشنواره فیلم فجر بر زبان آورده است.
۱۹ سیمرغ مجموعا ۶۰ میلیون تومان
۱۹ سیمرغ بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین فیلمنامه، بهترین بازیگر نقش اول زن، بهترین بازیگر نقش اول مرد، بهترین فیلمبرداری، بهترین تدوین، بهترین موسیقی متن، بهترین چهره‌پردازی، بهترین بازیگر نقش مکمل زن، بهترین بازیگر نقش مکمل مرد، بهترین صدابرداری، بهترین صداگذاری، بهترین طراحی صحنه و لباس، بهترین جلوه های ویژه میدانی، بهترین جلوه های بصری، سیمرغ زرین بهترین فیلم با نگاه ملی، جایزه ویژه هیات داوران و سیمرغ بلورین بهترین فیلم از نگاه تماشاگران به برگزیدگان مهم ترین فستیوال ملی سینمای ایران اهدا می شود، اگر نرخ اعلامی از سوی عزت الله علیزاده، مدیر اجرایی سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر را هم ملاک قرار دهیم، نزدیک به ۶۰ میلیون تومان برای ساخت سیمرغ ها هزینه می شود، هزینه حمل و نقل را هم اضافه کنیم، ساخت سیمرغ های بلورین نزدیک به صد میلیون تومان برای مسئولان برگزاری جشنواره آب می خورد؛ آن هم جشنواره ای که چندی پیش، دبیرش تاکید زیادی بر صرفه جویی در هزینه ها داشت: «سال گذشته هم مشکل بودجه نداشتیم بلکه خودمان داوطلبانه هزینه‌هایمان را کاهش دادیم و نسبت به سال قبلش هزینه‌ها را یک‌‌سوم کردیم. این کار را داوطلبانه و با مدیریت خوب منابع مالی انجام دادیم.»
سفارش خارجی، صرفه‌جویی در هزینه‌ها!
نکته مهم حرف های ابراهیم داروغه زاده اما این جاست: «امسال حتما سعی می‌کنیم علاوه بر مدیریت در هزینه‌کرد منابع، با توجه به اینکه امسال چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب است، جشنواره را با کیفیت خیلی خوب و باشکوه برگزار کنیم. امسال هم مانند سال گذشته ریخت و پاش نداریم. به‌هرحال یک سری چیزها اصل جشنواره است. باید برای مراسم افتتاحیه، اختتامیه، جوایز و سینمای رسانه‌ها که طبیعتاً استخوان‌بندی اصلی جشنواره است، هزینه کنیم.» تمثال سیمرغی که ۱۰ قرن پیش، نقش تاثیرگذاری در شاهنامه فردوسی داشته و اصالتی ایرانی دارد، حالا در آن سوی آب هایی ساخته می شود که برای پارسی نامیدن خلیجش، جامه می دریم و خلیج عربی را برنمی تابیم.
شاید ۶۰ میلیون تومان در میان هزینه های میلیاردی افتتاحیه و اختتامیه جشنواره فیلم فجر، گم باشد ولی واقعا هیچ هنرمندی در سرزمین فرهنگ و هنر نیست که بتواند ۱۹ سیمرغ طراحی کند؟ تحریم ها هم بهانه خوبی نیست چرا که الزامی وجود ندارد از جنس عجیب و غریبی برای ساخت سیمرغ های بلورین بهره برد. می توان از ساده ترین مواد اولیه برای ساختش بهره برد، چرا که ارزش مادی جوایز ملاک نیست و اعتبار معنوی آنهاست که در درجه اول اهمیت قرار می گیرد.
اعتبار معنوی اهمیت دارد، نه ارزش مادی
به طور مثال آکادمی اسکار، معتبرترین جایزه سیمایی جهان، معتقد است جوایز را باید برنده شد و نخرید. بنا بر قوانین آکادمی علوم و هنرهای سینمایی اسکار، برندگان و وارث‌های این جایزه از سال ۱۹۵۱ به بعد پیش از فروش جوایز خود به فرد دیگری باید آن را برای فروش به قیمت یک دلار به آکادمی اسکار پیشنهاد دهند. هر چند مجسمه اسکار که از طلای ۲۴ عیار ساخته شده، قیمتی معادل ۶۹۶ هزار دلار (بیش از ۱۲ میلیارد تومان) دارد ولی وقتی نام جایزه با یکی از ستارگان عرصه سینما گره می خورد، ارزش تندیس تا چند میلیون دلار هم بالا می رود. بنابراین می توان سیمرغ های بلورین را با فلزهای ارزشمند در داخل کشور به دست طراحان و هنرمندان داخلی تولید کرد و با اهدا به ستارگان سینمای ایران، به جوایز هم اعتبار بخشید، در این صورت نیازی نیست دست نیاز به سوی اماراتی ها دراز کرد تا جوایز معتبرترین اتفاق سینمایی کشور را بسازند و کرور، کرور ارز از کشور خارج کنند.
وقتی گچِ سیمرغ ریخت!
وقتی صحبت های طنازانه اکبر عبدی هنگام دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد از سی‌امین جشنواره فجر برای نقش‌آفرینی در فیلم «خوابم می‌آد» ساخته رضا عطاران را مرور می کنیم، بیشتر به عمق فاجعه پی می بریم. این بازیگر روی صحنه رفت و گفت: «اولین باری که سیمرغ گرفتم بردم خانه و گَچِ سیمرغ لحظاتی بعد روی تلویزیون ریخت!» می شود سیمرغ های گچی را در وطن ساخت و منت دبی‌نشین‌ها را نکشید.
- 12
- 3
