نشست خبری فیلم‌های «جمشیدیه»، «یلدا»، «مردی بدون سایه» و انیمیشن «بنیامین» در ششمین روز سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر

نشست خبری «جمشیدیه»| یلدا جبلی: فیلم من شعارزده نیست

نشست خبری فیلم سینمایی «جمشیدیه» با حضور عوامل این فیلم در پردیس سینمایی ملت برگزار شد.

در این نشست، یلدا جبلی،‌ کارگردان این اثر در پاسخ به سؤالی مبنی بر شعاری بودن حرکات و حرف‌های پرسوناژها گفت: باید بگویم که من این‌چنین فکر نمی‌کردم که البته اگر می‌خواستم شعاری باشد، قطعاً رفتار دیگری داشتم و حرف‌های دیگری می‌زدم.

محمدصادق آذین، تهیه‌کننده این فیلم گفت: وقتی فیلم‌نامه را خواندم، به‌روی من بسیار تأثیر گذاشت. البته من نمی‌توانستم که در نقش تهیه‌کننده حضور داشته باشم و زحمت کل فیلم و اجرای طرح را آقای فردین خلعتبری به‌عهده گرفتند. هدف من از ورود به این اثر، کمک برای ساخت یک فیلم اجتماعی خوب بود.

فردین خلعتبری تهیه‌کننده دیگر این فیلم در مورد روند ساخت و تولید این فیلم گفت: ما با فیلم جمشیدیه زندگی کردیم و آن را ساختیم. فکر می‌کنم که این فیلم در ذهن ما و مخاطب ادامه پیدا خواهد کرد.

او در مورد ضدانسانی بودن این فیلم گفت: شاید برای خیلی‌ها سؤال باشد که؛ چرا ترانه پیش پلیس رفت و خود را معرفی کرد؟ با همین دیدگاه، خود او نیز ممکن است در مقطعی ابراز پشیمانی کرده و بگوید؛ چرا آن اقرار را انجام دادم؟ بنابراین این حرکت او عجیب نیست.

جبلی در پاسخ به سؤالی مبنی بر شعاری بودن حرف‌های پرسوناژها در این فیلم گفت: ترانه آدمی نیست که دور از شکل خود باشد. او کسی است که با خود روراست است و به‌راحتی با خودش کنار می‌آید. باید این سؤال را پرسید که؛ چرا مدل زندگی ما به‌گونه‌ای است که جور دیگر حرف زدن، برایمان عجیب می‌شود و احساس می‌کنیم که شعاری حرف می‌زنیم؟

او در مورد انتخاب کیومرث پوراحمد گفت: کیومرث پوراحمد، بهترین انتخاب برای نقش پدر امیر بود. واکنش‌های متفاوتی را در این‌جا دیدم در حالی که در اکران‌های مردمی، شاهد واکنش‌های دیگری بودم. مردم نقش ایشان را بسیار دوست داشتند، به هر حال، زمانی که ایشان را انتخاب کردیم و کنار ما بودند، احساس کردیم که بهترین انتخاب هستند.

پانته‌آ پناهی‌ها در مورد نقش خود صحبت کرد و گفت: دلیل انتخاب این نقش، هم‌زادپنداری بیش‌تر با خانمی است که در یک ۲راهی سخت قرار گرفته است و به همین دلیل بازی در این فیلم را انتخاب کردم.

یلدا جبلی در مورد دغدغه اصلی خود از ساخت فیلم جمشیدیه گفت: فیلم‌های کمی نیستند که راجع به مسئله قصاص و تصادف و... حرف می‌زنند اما باید بگویم که مسئله جمشیدیه، قصه دیگری است و موضوع دیگری در آن مهم است. البته برای بیان این دغدغه، انتخاب این راه، راه آشنایی بود. یکی انتخاب می‌کند که دادگاه را نشان بدهد، دیگری انتخاب می‌کند که زندان را انتخاب کند و دیگری درگیری‌ها را به‌تصویر می‌کشد. من به‌عنوان کارگردان برای ساخت جمشیدیه این راه را انتخاب کردم.

خلعتبری در واکنش به سؤال قبلی مبنی بر شعاری بودن حرف‌ها در این فیلم گفت: دقت کنید که دفاع در دادگاه، یک موضوع رسمی است، چرا فکر می‌کنیم که زبان رسمی، زبان شعاری است؟ می‌بینید که ترانه در جای دیگری حرف می‌زند و اصلاً شعاری نیست اما در جایی که راجع به مرگ حرف می‌زند و قرار است سرنوشت او رقم بخورد، مگر می‌شود که حرف رسمی و شعاری نزند؟ او در حال دفاع از خود است. توجه داشته باشید که تا جایی از فیلم قرار نیست که مرگ و قصاص در راه باشد اما از جایی دیگر به بعد موضوع مرگ و قصاص مطرح می‌شود. طبیعی است که او می‌خواهد مستدل و محکم صحبت کند. در مورد مرگ و قتل، دستگاه فلسفه قوی‌ترین دستگاه است.

کارگردان فیلم جمشیدیه در مورد آپارتمانی بودن این فیلم گفت: جمشیدیه پر از لوکیشن‌های بیرونی است و اصلاً آپارتمانی نیست. البته باید بگویم که قصه‌های آپارتمانی، داستان‌های مورد علاقه من است اما ترجیح دادم که به‌دلیل مسائل روز سینمای‌مان به این سمت نروم. در مورد فیلم آپارتمانی ساختن باید بگویم که گاهی اوقات جبر، فیلم‌سازان را به این سمت می‌برد. طبیعتاً خیلی‌ از آنان دوست دارند که هرآنچه را تخیل‌شان خلق می‌کند به‌روی کاغذ بیاورند و تبدیل به فیلم شود اما تنها ۱۰ تا ۲۰ درصد از فیلم‌سازان ما چنین امکانی دارند.

او به تحقیقات گسترده خود پیرامون دادگاه گفت: جرقه این فیلم براساس یک داستان واقعی در ذهن من زده شد. باید بگویم که در بیش از ۵۰ دادگاه حضور داشتم. دادگاه‌هایی برای ما آشنا است که به فضای درگیری، چاقوکشی، طلاق و... می‌پردازد، به همین دلیل خیلی از چیزهایی که از دادگاه‌ها می‌شناسیم با حقیقت ماجرا فرق دارد. خروجی جمشیدیه به‌شدت تحت تأثیر تحقیقاتی است که در این زمینه داشتم. با چندین قاضی و وکیل صحبت کردم و به‌پیشنهاد همین وکلا، در بیش از ۵۰ دادگاه با چنین فضایی (قتل) حضور پیدا کردم. مطمئناً اگر در بسیاری از این دادگاه‌ها نمی‌رفتم، کمتر نزدیک بود.

او در مورد انتخاب زوج حامد کمیلی و سارا بهرامی که در این چند سال بسیار تکرار شده است، گفت: زوج ترانه و امیر احساس نزدیکی به مخاطب داشتند و من به این آشنایی فکر می‌کردم. حس می‌کردم که این عقبه می‌تواند تأثیر خوبی بر مخاطب داشته باشد.

حامد کمیلی در پاسخ به همین مسئله گفت: من یک بازیگر هستم و برایم کمترین اهمیت را دارد که کنار پارتنری قرار بگیرم که قبلاً بارها کنار او بازی کرده‌ام چرا که در سینما شخصیت‌پردازی وجود دارد. وقتی که بدانم می‌توانم روی آن شخصیت، پردازش کنم دیگر به این مسئله فکر نمی‌کنم.

سارا بهرامی در پاسخ به این موضوع گفت: یکی از دغدغه‌ها و وسوسه‌هایم این بود که من و حامد کمیلی بازی تکراری نکنیم. من با حامد کمیلی زیاد کار کرده‌ام اما روبه‌روی ایشان تاکنون ترانه را بازی نکرده بودم و شخصیت‌ها متفاوت بود.

او در مورد شانس خود برای دریافت سیمرغ گفت: من خیلی جایزه دوست دارم و خدا را شکر می‌کنم که سیمرغ دارم اما هرگز برای سیمرغ بازی نمی‌کنم. البته این نقش برایم بسیار وسوسه‌آمیز بود. یک منتقدی به من گفتند که "این فیلم در مورد فحش است و یک ایموجی خنده و گریه گذاشته بودند". واقعاً تعجب کردم. اصولاً لمپنیسم بخشی از روشنفکری در کشور شده است. تمام‌قد پای انتخابم ایستاده‌ام و به آن متعهد هستم. جشنواره برای من یک مراسم هیجان‌انگیز است که دوست دارم فقط در آن حضور داشته باشم و به دریافت سیمرغ فکر نمی‌کنم.

فردین خلعتبری در پاسخ به سؤالی مبنی بر دورهمی‌بودن این فیلم گفت: من معنی دورهمی‌بودن را نمی‌فهمم. دورهمی به این بها که کلی خرج کنیم؟‌ این سوژه تکراری نیست.

در انتهای این نشست، جبلی گفت: فحاشی این‌قدر موضوعی عادی در جامعه‌مان شده است که فکر می‌کنیم پرداختن به آن تکراری است. مطمئناً اگر فکر می‌کردیم که این سوژه تکراری است، آن را نمی‌ساختم. حرف جمشیدیه این است که رفتار همه ما در هر لحظه می‌تواند ما را به جایی برساند که در جای یک قاتل قرار بگیریم. جمشیدیه به‌دنبال بیان همین موضوع است.

نشست خبری «یلدا»| بخشی: در این شرایط تحریم توانستیم ارز به داخل کشور بیاوریم

نشست خبری فیلم یلدا با حضور عوامل فیلم در ششمین روز جشنواره فیلم فجر برگزار شد.

مسعود بخشی کارگردان فیلم یلدا در ابتدای نشست توضیح داد: از ابتدا تولید چالش اصلی ما این بود که یک فیلم راجع به برنامه تلویزیون بسازیم اما تبدیل به یک فیلم تلویزیونینشویم.

علی مصفا به عنوان تهیه‌کننده فیلم گفت: مسعود بخشی چندین سال تلاش کرد تا مقدمات تولید این فیلم را فراهم کند و من وقتی به فیلم اضافه شدم که تهیه‌کننده قبلی نتوانسته بود وارد پروسه تولید شود و من به جای او وارد کار شدم و من تهیه کننده بخش ایران هستم.

بخشی گفت: ۷ سال است فیلم نساختم و بعد از ۷ سال تلاش نتوانستم سرمایه ایرانی جذب کنم و در نهایت با سرمایه‌گذاری و تولید مشترک با فرانسه به نتیجه رسیدم. تولید مشترک مزایایی دارد اما مشکلاتش قوانین متفاوت کشورهاست.

کارگردان فیلم درباره منطق روایی کار گفت: تم فیلم بخشش است و در کل فیلم فقط سه بار کلمه قصاص می آید و دلیل اینکه داستان برای تهیه‌کنندگان کشورهای مختلف جالب بوده زیبایی بخشش در فرهنگ جهانی است. می‌خواستم از طریق داستان با دو کاراکتر زن به دنبال ترویج بخشش باشم. البته در منطق روایی باید گفت اغراق یکی از راه‌های رسیدن به درام است.

مصفا  درباره اسپانسرهای فیلم توضیح داد: هزینه فیلم توسط تهیه‌کنندگان خارجی پرداخت شد.

تهیه‌کننده فرانسوی هم در این باره توضیح داد: سینمای ایران دارای اهمیت بالایی است و جهان و اروپا نیازمند سینمای ایران است و ما به‌دنبال این بودیم تا در این معنای مشترک یعنی  عفو فیلمی ساخته شود.

وی افزود: شاید عجیب باشد که تصویر مدرن از ایران اینقدر ناشناخته است و اروپایی‌ها تا به حال این نما از ایران را ندیده‌اند. من و تهیه‌کننده دیگر به مسعود بخشی ایمان داریم و سرمایه‌گذاران متعددی را گرد هم آوردیم تا برای تولید کمک کنند و در انتهای کار ۲۴ سرمایه‌گذار را مشاهده می‌کنید.

بخشی در باره هزینه‌ها و سرمایه‌گذاریها گفت: در این شرایط سخت تحریم ما سعی کردیم ارز را به ایران وارد کنیم در کنار آثاری که فقط از کشور ارز خارج می‌کنند.

مصفا در مورد فارابی گفت: حمایت این بنیاد در زمان اکران محقق خواهد شد اما در مرحله تولید حمایتی صورت نگرفته است. هزینه ساخت این فیلم در ایران ۲ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان شده است.

بخشی در اینباره اضافه کرد: قواعد تولید در کشورها متفاوت است، کشوهایی که تولید مشترک انجام می‌دهند مسائل حل می‌شود و به صندوقهای حمایتی دست پیدا می‌کند. بنیاد فارابی به این مسائل آگاه است. اما کشور ما به عنوان یکی از ۱۰ کشوری که سینمایش شناخته شده است، قرارداد تولید مشترک ندارد. تلاش من در این بوده‌است که از عوامل ایرانی استفاده کنیم و این افتخاری برای ماست.

تهیه کننده فرانسوی هم وارد موضوع شد و توضیح داد: وقتی من می‌گویم ۲۴ منبع سرمایه‌گذاری باید ذکر کنم منابع بسیار کوچک هستند و باید وارد کشورهای مختلف برای جذب سرمایه می‌شدیم.

بخشی درباره محتوای کار تصریح کرد: این برنامه‌های مشابه در تلویزیون هست و موضوع بخشش بسیار حساس است، کمپینهای متعددی برای بخشش وجود دارد. این موضوع برایم جالب بود که فرم و زاویه جالبی داشته باشد.

نشست خبری «مردی بدون سایه»| رئیسیان: فیلم و فیلمسازی مستقل رو به نابودی است

نشست رسانه‌ای فیلم سینمایی «مردی بدون سایه» با حضور کارگردان، تهیه‌کننده، بازیگران و دیگر عوامل این فیلم در پردیس سینمایی ملت برگزار شد.

در این نشست، علی مصفا در مورد تکراری بودن نقش‌های خود گفت: خوشحالم که این آخرین بار است که در این جشنواره حضور دارم. علت این که نقش‌هایم را یک جور بازی می‌کنم این است که آن‌ها را من بازی می‌کنم و کس دیگری بازی نمی‌کند. به نظرم می‌رسد که بازی در این نقش، این شکلی مناسب بوده است و این کار کارگردان است که در مواجهه با من بگوید که این‌گونه بازی کنم یا خیر.

علیرضا رئیسیان در پاسخ به سوالی مبنی بر گنگ بودن دیالوگ‌های این فیلم گفت: شاید فیلم‌های دیگر زیادی روشن است.

لیلا حاتمی در مورد نقش خود صحبت کرد و گفت: آقای رئیسیان بسیار مایل بودند که این نقش را بازی کنم و از داستان فیلم نیز خوشم آمد. من چندین بار با آقای رئیسیان کار کرده‌ام و بازی در این کار یک تصمیم جدید نبود و در راستای بازی در فیلم‌های قبلی‌مان بود.

رئیسیان در پاسخ به سوالی مبنی بر انتهای باز این فیلم گفت: یک جمله معروف وجود دارد که می‌گوید هر اثر هنری در ذهن مخاطب کامل می‌شود. به تعداد کسانی که فیلم را می‌بینند، دیدگاه مختلف وجود دارد. البته به نظرم این گونه نیست که فیلمی که بین خیال و واقعیت حرکت می‌کند، گنگ باشد و به نظرم برای خیلی‌ها روشن بوده است و این را از خیلی‌ها شنیده‌ام.

رئیسیان در مورد بدبینی شخصیت اصلی فیلم گفت: در فیلم دلایل زیادی برای این مساله وجود دارد. او می‌گوید که از شدت علاقه، آدم در شرایطی قرار می‌گیرد که دست به کاری می‌زند که دیگران او را تقبیح می‌کنند. در حقیقت، مجموعه شرایط، باعث می‌شود که او یک مسیری را طی می‌کند که به نقطه جوش می‌رسد. حداقل ۷ نکته وجود دارد که باعث می‌شود شخصیت اصلی به بدبینی فزاینده برسد.

رئیسیان در پاسخ به سوالی مبنی بر اعلام نام سرمایه‌گذاران این فیلم گفت: فارابی ۴ بار اعلام کرد که از ساخت این فیلم حمایت کرده است البته باید بگویم که حمایت نکرد و مشارکت کرد. یعنی ممکن است که سود هم ببرد. ما هم خواستیم که شفاف کنیم و بگوییم که چه کسانی در این فیلم سهم داشتند. باید اشاره کنم که بیش‌ترین سهم در ساخت فیلم، برای خود من است.

رئیسیان در پاسخ به سوال دیگری مبنی بر دوپاره بودن این فیلم گفت: این فیلم دوپاره نیست. ما می‌خواستیم بگوییم که چه اتفاقی می‌افتد که یک زندگی آرام و با روند عادی، بحرانی می‌شود. قصد داشتم که داستان فیلم را از اول پیچیده نکنیم و می‌توانستیم از یک سکانس قتل آغاز کنیم در این فیلم می‌خواستیم بگوییم که چه اتفاقی می‌افتد که جریان عادی زندگی عوض شده و شخص را وادار به واکنش‌های سنگین می‌کند. این‌گونه نیست که بخواهیم یک پیام روشن و واضح را به مخاطب منتقل کنیم. خصوصا این فیلم که بین خیال و واقعیت سیال است. سو ظن بیش از حد می‌تواند بحران‌های غیر قابل بازگشت ایجاد کند.

علیرضا رئیسیان در انتهای این نشست گفت: به نظرم برخی از فیلم‌هایی که در یکی دو سال اخیر می‌بینید، آخرین تولیداتی است که مسیری را برخلاف دو جریان موثر سینمای ایران یعنی فیلم‌های تجارتی و سفارشی طی می‌کنند. همه ما باید جدی باشیم که اگر حضور این سینما مهم است، ادامه پیدا کند. باید بگویم که شرایط برای فیلم‌هایی که بخواهند استقلال خود را در بیان هنری و صنعتی سینما حفظ کنند، سخت است. به نظر می‌رسد که نسل اول سینمای ایران کاملا محو شده است و سینماگران نسل دوم، یعنی دهه ۶۰ به جز یکی دو مورد، فیلم سازی برایش سخت شده است. به نظرم یکی از کمک‌های مهم رسانه به سینما در همین مقطع می‌تواند صورت بگیرد. کمک کنند که نگذارند فضای دو قطبی سینما، یعنی درام اجتماعی و درام انسانی از بین برود. تولید، نمایش و گذر از مسیرهای اداری ساخت، بسیار سخت شده است. من این هشدار را در این جشنواره می‌دهم که فیلم‌هایی که می‌تواند اثر اجتماعی و عاطفی بر بیننده بگذارد به سمت غیر ممکن شدن می‌رود. باید تمام تلاش خود را بگذاریم که فیلم‌سازان این نوع نگاه و نگرش تمام نشوند.

کارگردان فیلم «مردی بدون سایه» در مورد محدودیت این فیلم برای نمایش گفت: این فیلم برای زیر ۱۲ سال توصیه نشده است. متاسفانه قتل‌های ناموسی بسیار فجیعی رخ می‌دهد و ما می‌خواستیم بگوییم که این روند اصلا درست نیست. 

نشست خبری انیمیشن «بنیامین»| عنایتی: هنوز مسئولان جشنواره نگاه درستی به انیمیشن ندارند

نشست خبری انیمیشن بنیامین در ششمین روز جشنواره فیلم فجر با حضور عوامل انیمیشن برگزار شد.

در ابتدای نشست محسن عنایتی کارگردان انیمیشن بنیامین گفت: انیمیشن بنیامین حدود ۲ سال و نیم به طول انجامید و روزهای سختی را پشت سر گذاشتیم. ما در تعریف انیمیشن هم مشکل داریم در صورتی که باید عنوان فیلم سینمایی انیمیشن برای این کار استفاده شود. همه چیز باید از تعاریف آغاز شود.

در ادامه مصطفی حسن آبادی تهیه کننده بنیامین درباره مختصات تولید انیمیشن توضیح داد: چند گله از مسئولان برگزاری جشنواره داریم، این خوب است که جایزه مجزایی برای انیمیشن در نظر گرفتند اما ما خود را مهمان ناخوانده جشنواره می‌دانیم چرا که فیلم در خیلی از سینماهای کشور دیده نمی‌شود. امیدوارم دید مسئولان جشنواره نسبت به انیمیشن تغییر کند. امسال هم انیمیشن به داوری درستی گذاشته نمی‌شود و تنها یک جایزه کلی و غیر تخصصی به انیمیشن اهدا خواهد شد.

وی افزود: ما اولین فیلمی بودیم که در چارسو به نمایش درآمدیم و چون ما انیمیشن هستیم و صدایمان به جایی نمی‌رسد دچار تغییرات متعدد سانس شدیم.

عنایتی هم درباره نمایش فیلم گفت: باید بلیطها طوری فروش می‌رفت تا مخاطب اصلی ما که کودک است داخل سالن دیده شوند که اینطور نبود.

بهزاد عبدی آهنگساز انیمیشن گفت: وقتی واژه فیلم به انیمیشن اطلاق می‌شود پس باید تناسبات فیلم را هم داشته باشد به خصوص اینکه باید عامل صدا در آن مهمتر دیده شود. انیمیشن در صدا باید ویژه‌تر از فیلم باشد و انیمیشنهای دنیا بهترین موسیقی ها را دارند. در مورد این انیمیشن هم خوشحال شدم با آنها کار کردم.

وی افزود: این گروه با کمترین امکانات خروجی بسیار خوبی داشتند و انیمیشن بازیگر ندارد اما موسیقی، صدا و تدوین دیگر عناصر آن قابلیت داوری دارند. این برخورد با انیمیشن درست نیست و باید جدی‌تر به آن نگاه کرد.

امیر زند  مدیر دوبلاژ این پروژه درباره صداپیشگی انیمیشن توضیح داد: بعد از تعریف داستان و دیدن فیلم کست فیلم را انتخاب کردیم و من پیشنهاد دادم از اساتید دوبله در کار حضور داشته باشند که من از همه همکاران تشکر می‌کند. صدابرداری هم برعهده پسرم سینا زند بود و کار را پیش برد. اما در نمایش ناسینکی‌هایی وجود داشت و کیفیت صدا اصلا قابل قبول نبود.

عنایتی درباره محتوای کار توضیح داد: علاقه داریم الگوی والت‌دیزنی را ادامه دهیم و نوع روایتی که داریم به گونه‌ای باشد که کودک و نوجوان با آن همراهی کند. داستان پردازی را به گونه ای بردیم که اطلاعات لازم برای ارائه را در دل قصه بگنجانیم.