نشست خبری فیلم‌های «جان‌دار»، «قسم» و «سونامی» در نهمین روز سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر

نشست خبری «جان‌دار»

سؤالات بی‌پاسخ خبرنگاران درباره شفاف‌سازی مالی

واکنش حامد بهداد به سرمایه‌های مشکوک فیلم

نشست خبری فیلم سینمایی «جان‌دار» با حضور کارگردان، تهیه‌کننده، بازیگران و دیگر عوامل این فیلم در پردیس سینمایی ملت برگزار شد.

در این نشست، حسین امیری در پاسخ به سؤالی مبنی بر این‌که آیا مشکل این فیلم قصاص است، گفت: در این فیلم، حادثه‌ای رخ می‌‌دهد که باعث می‌شود شاکله زندگی این خانواده بر هم خورده و دوپارگی ایجاد شود، در حقیقت، با رخداد این اتفاق، هر کس هویت درونی خود و نوع نگرشش را نشان می‌دهد. در این فیلم، قانون مهم نیست بلکه این آدم‌ها هستند که تصمیم‌ می‌گیرند که زنده بمانند یا خیر.

او در مورد فیلم‌نامه این فیلم، گفت: باید بگویم که نوشتن فیلم‌نامه این اثر، یک سال به‌طول انجامید. پیش از این فیلم‌نامه، ۳ فیلم‌نامه کوتاه دیگر نیز داشتیم و فیلم «ما همه با هم هستیم» نیز قبل از این کار نوشته شده بود.

امیری در پاسخ به سؤالی مبنی بر افزایش فیلم‌هایی که به مشکلات مکرر اجتماعی می‌پردازد گفت: به‌خلاف عقیده شما، فکر نمی‌کنم که این جریان بعد از فیلم ابد و یک روز ایجاد شده باشد و قبل از آن نیز چنین فیلم‌هایی را داشتیم. اگر بخواهیم مثالی را بیان کنیم باید به خانم بنی‌اعتماد اشاره کنم. به هر حال، یک عده علاقه‌مند به این ژانر هستند و بر همین اساس، کار می‌سازند. من هم این ژانر را دوست دارم و فیلمم را با این دید ساختم. باید بگویم که ما نمی‌خواستیم بدبختی‌ها را نشان بدهیم بلکه می‌خواستیم فیلمی بسازیم که مخاطب با آن درگیر شود.

پدرام پورامیری در توضیح این فیلم گفت: دقت کنید که قبل از این اتفاق، این خانواده زندگی درست و باشرافت داشته است اما از زمانی که این مشکل برایشان به‌وجود می‌آید باعث می‌شود که هر کس ماهیت درونی خود را نشان بدهد.

حسین امیری در پاسخ به سؤالی مبنی بر منفعل بودن شخصیت‌ها در این فیلم گفت: چیزی که در فیلم‌نامه به آن فکر می‌کردیم، تردیدی است که کاراکتر اصلی دارد و نمی‌داند که باید چه تصمیمی راجع به زندگی آینده خود بگیرد. این انفعال، خودخواسته او است و نشئت‌گرفته از فیلم نیست.

پدرام امیری، توضیحات مفصلی را درباره پایان‌بندی این فیلم داد و گفت: اگر به دیالوگ‌های انتهایی این فیلم دقت کنید، متوجه خواهید شد که پایان‌بندی این داستان چیست. اگر به دیالوگ‌های جمال در دادگاه دقت کنید می‌بینید که او در آن‌جا هم زیر بار ناعدالتی نمی‌رود و در سکانس پایانی نیز چنین است. به‌نظرم همین موضوعات تکلیف فیلم را مشخص می‌کند و گذاشتن سکانس پایانی برای آن خیلی تأثیرگذار نبود، در حقیقت، احساس می‌کردیم که اگر سکانس اعدام را بیاوریم، همین سکانس تبدیل به نقطه ضعف آن شود. احساس می‌کردیم که این فیلم، ماحصل کنش‌های این کاراکتر است.

او در مورد واکنش‌های مادر در این فیلم گفت: در این فیلم، پیشنهادی مطرح می‌شود که بسیار مهم است. حال این‌که آیا او این پیشنهاد را قبول می‌کند یا خیر، مسئله اصلی است و ما به آن جواب دادیم. مادر این پیشنهاد را قبول نمی‌کند. اما در پاسخ به این سؤال که آیا جمال اعدام می‌شود یا خیر، باید بگویم که این مسئله به دیدگاه بیننده بستگی دارد.

کامران مجیدی در پاسخ به سؤالی مبنی بر استفاده از پول‌های مشکوک در ساخت این فیلم گفت: واقعاً تعجب می‌کنم که چرا چنین سؤالاتی پرسیده می‌شود، آیا بهتر نیست که به‌جای این سؤال بپرسید که "بر چه‌اساسی از دو کارگردان جوان حمایت کردید و آنان را به سینمای ایران معرفی کردید؟"، در پاسخ به این سؤال باید بگویم که اصلاً چنین صحبتی وجود ندارد. خیلی شفاف می‌گویم که ۵۰ درصد پول ساخت این فیلم توسط خود من تأمین شده است و ۵۰ درصد مابقی را نیز آقای علی اسدزاده که از سرمایه‌گذاران هستند، تأمین کردند. باید بگویم که هیچ اثری از وجود آقای امامی نبوده است.

حامد بهداد در واکنش به سؤال یکی از خبرنگاران مبنی بر این‌که آیا از وجود چنین پولی در این فیلم خبر داشته است یا خیر، گفت: در ابتدا باید بگویم که بابت فیلم گربه‌های ایرانی به سؤالات زیادی پاسخ دادم و حتی بی‌احترامی نیز به من شد. وقتی با یک فیلم‌نامه روبه‌رو می‌شوم، اگر در راستای دغدغه‌های اجتماعی‌ام باشد، آن را می‌پذیرم. من از خواندن این فیلم‌نامه لذت بردم و از هیچ چیز دیگر خبر نداشتم.

هومن بهمنش در پاسخ به همین مسئله گفت: وقتی یک فیلم می‌خواهد مجوز بگیرد، وزارت فرهنگ، یک فرمی را در اختیارشان می‌گذارد که سرمایه‌گذار را معرفی کنند تا مورد تأیید قرار گیرد، بنابراین وقتی آن پروانه شکل می‌گیرد، تمام عوامل براساس آن‌چه بهشان پیشنهاد شده است، وارد کار می‌شوند.

جواد عزتی در مورد بازی در این فیلم گفت: معمولاً اولین سؤال بعد از بازی کردن در یک نقش این است که "آیا از بازی کردن در این فیلم راضی هستم یا خیر؟"، این سؤال را اکنون نیز از خود پرسیدم و باید بگویم که خوش‌حالم از این‌که در چنین فیلمی بازی کردم.

پدرام امیری در پاسخ به سؤال دیگری مبنی بر اشتباه قانونی این فیلم در مسئله قیمومیت بچه گفت: دقت کنید که موضوع قیمومیت با موضوع حضانت فرق دارد. قیمومیت زیر ۷ سال است و فقط مسئولیت نگهداری قانونی فرزند را به‌عهده دارد. شخصیت این فیلم صلاحیت مادر را رد کرده است چرا که مادر از کار اخراج شده است و امکان مالی ندارد.

در پایان این جلسه، مدیر تولید این فیلم گفت: در پاسخ به سؤال پول‌های کثیف باید بگویم که خانم معتمد آریا و خانم کوثری قبل از امضای قرارداد خود، قرارداد سرمایه‌گذار را گرفتند و مطالعه نمودند. باید بگویم که آقای امامی رسماً از این فیلم کنار رفتند.

گفتنی است این نشست با سؤالات بی‌شمار خبرنگاران درباره دو مسئله مبنی بر احتمال وجود پولهای مشکوک در این فیلم و عدم‌تطابق بند قانون مدنی با سپردن حضانت فرزند به عمو، به پایان رسید.

نشست خبری «قسم»

محسن تنابنده: فیلم من هیچ شباهتی به سریال پایتخت ندارد/ ۳ قاضی بزرگ کشور، مشاور این پروژه بودند

نشست پرسش و پاسخ فیلم «قسم» با حضور محسن تنابنده (نویسنده و کارگردان)، الهام غفوری و جلیل شعبانی(تهیه کنندگان)، حسن پورشیرازی، مهناز افشار (بازیگران)، تورج اصلانی(فیلمبردار)، مهدی ابراهیم زاده(صدابردار)، فرحناز نادری(طراح لباس)، خشایار موحدیان(تدوینگر)و دیگر عوامل فیلم و با اجرای فرزاد حسنی برگزار شد.

تورج اصلانی در ابتدای این نشست، توضیحاتی درباره فیلمبرداری «قسم» ارائه داد و گفت: فیلمبرداری از نظر لوکیشن بسیار محدود و چالش برانگیز بود. از ابتدا که با آقای تنابنده صحبت کردیم، چند راه در پیش داشتیم یا باید روی پرده سبز فیلم می گرفتیم و بعد متریال مان را به آن اضافه می کردیم. از آنجا که استودیوی ما برای نور خورشید محدود است بنابراین تست زیادی زدیم و به نتیجه ایده آل نرسیدیم و تصمیم گرفتیم برای فیلمبرداری به لوکیشن واقعی برویم. صحنه سقوط در فیلم نیز با هشت دوربین فیلمبرداری شده و طراح صحنه در این بخش به ما خیلی کمک کرد. همه چیز در این فیلم ساخته شده است. برای فیلمبرداری در بخش های دیگر هم همزمان با دوربین کار کردیم.

تنابنده در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه چرا اسم بازیگر افغانی فیلم در تیتراژ نیامده و این بازیگر در فرش قرمز و نشست خبری جشنواره حضور ندارد؟ گفت: ما چهار بازیگر اصلی داریم که اسامی آنها بلافاصله بعد از پایان فیلم در تیتراژ می آید و اسم مابقی بازیگران حاضر در اتوبوس هم می آید و قصد و نیتی پشت این موضوع نبوده است.

در ادامه نشست، ابراهیم زاده در مورد نحوه صدابرداری فیلم به ویژه در اتوبوس، گفت: ما برای صدابرداری در داخل اتوبوس سه مشکل داشتیم؛ فضای بسته اتوبوس، صدای موتور اتوبوس و تعداد زیاد بازیگران. یک راه این بود به تمام بازیگران میکروفون وصل کنیم که برای این کار باید ۴۰ میکروفون به مسافران وصل می کردیم که عملا چنین امکانی وجود نداشت.در نهایت ما با چند میکروفون صدا را ضبط کردیم و در ادامه این صداها را در استودیو بازسازی کردیم.

تنابنده در پاسخ به سوالی در مورد خوش ساخت بودن فیلمنامه و گره افکنی در داستان گفت: ما چون هیچ ماجرای موازی ای در فیلم نداشتیم و کل فیلم در اتوبوس اتفاق می افتاد گره افکنی در داستان بسیار سخت بود.ضمن اینکه چون داستان فیلم هم در ۵ سال پیش گذشته بیننده باید اطلاعات داستان را متوجه بشود. من ابتدا تصمیم داشتم فیلم را به شکل دیگری بنویسم و بسازم که خارج از اتوبوس باشد اما در نهایت احساس کردم که این مدل در اتوبوس و افرادی که دارند به سفر می روند هیجان انگیز تر و چالش برانگیز تر است. خیلی سخت بود اما با نوشتن های زیاد توانستم به این داستان برسم.

مهناز افشار در مورد ایفای نقش خود در این فیلم گفت: خیلی خوشحالم که توانستید شخصیت راضیه را حس کنید. من در این فیلم معنای کار گروهی را تجربه کردم.من بعد از فیلم آقای یزدانیان تصمیم داشتم مدتی بازی نکنم اما وقتی فیلمنامه آقای تنابنده را خواندم حس کردم این اتوبوس و افرادش نماد تمام افراد جامعه ما هستند که در آن زندگی می‌کنند. چیزی که برای من در این قصه ارزشمند و قشنگ بود حس خواهرانه ای بود که راضیه داشت. در نهایت از آقای تنابنده ممنونم که به من اعتماد کردند و خوشحالم که مقابل دوربین ایشان بازی کردم.

تنابنده درمورد شباهت ریتم فیلم و قاب بندی های قسم به سریال پایتخت گفت: نه استایل،نه فیلمبرداری و نه شکل قصه هیچ شباهتی به پایتخت ندارد.شاید تنها شباهتی که این فیلم به پایتخت دارد تعداد زیاد بازیگرانش است. من از پایتخت زیاد آموختم اما این فیلم در هیچ نقطه ای به پایتخت ربط ندارد. شکل میزانسن و حرکت دوربین هم اصلا شبیه به این فیلم نبود.

موحدیان، تدوین گر فیلم  هم با بیان اینکه چون فیلم شلوغ و پر بازیگری بود تدوین این کار بسیار سخت بود، گفت: ما گاهی تنفس می گذاشتیم و از پلان های آزاد استفاده می کردیم تا بیننده دچار سردرگمی نشود.

پورشیرازی درباره پاسخ به این سوال که «آیا بدلی هم در این فیلم داشته است»، گفت: آقایی به نام اصلانی، رانندگی اتوبوس در فیلم را بر عهده داشت که راننده خوبی بود و رانندگی در بسیاری از صحنه ها را او بر عهده داشت و در برخی جاها او به من کمک کرد زیرا مسیر فیلمبرداری پر و پیچ و خم و خطرناک بود. 

او درباره پرسشی مبنی بر اینکه آیا فیلم «قسم» اقتباسی از فیلم « ۱۲ مرد خشمگین» است؟، بیان کرد:  من این فیلم را ندیدم. قصه فیلم کاملا ایرانی است و بر مبنای فقه اسلامی است. حتی در شکل و فرم هم یادم نمی آید از فیلمی اقتباس گرفته باشم.

تنابنده در مورد اینکه فکر می کند چه سیمرغ هایی برای فیلمش دریافت کند گفت:هرچه بدهند!(خنده جمعیت)

مهناز افشار در مورد سخت ترین سکانسی که در این فیلم بازی کرده گفت: تمامی لحظات این فیلم برای من سخت بود.ما از ساعت ۵ صبح سر کار حاضر بودیم و با اتوبوس حرکت می کردیم. این را هم بگویم که آقای تنابنده کارگردان بسیار بداخلاقی هستند.با این حال به نظرم آن سکانسی که در آب فیلمبرداری شد و من به سراغ برداشتن چمدانم می رفتم بسیار سخت بود.

تنابنده در پاسخ به سوالی در مورد نحوه پایان بندی فیلم و اینکه چرا پس از مرگ خسرو فیلم تمام نشد، گفت: در این صورت برخی نقاط فیلم ناگفته و مبهم باقی می ماند و سرنوشت دختر افغان مشخص نمی شد.

تنابنده در مورد اینکه آیا هدف فیلم نقد قصاص است؟، گفت: هدف ما فقط پرداختن به یک مسئله فقهی مثل قسامه بوده و اینکه از این طریق به حکمی مثل قصاص می رسند.

تنابنده درباره پرسشی مبنی بر اینکه آیا منظور خاصی از اینکه قصه هایتان در اتوبوس و کامیون روایت می شود دارید ؟  بیان کرد: الزامم است. در این کار، کارکرد آرایشی ندارد و منطبق با قصه است اما اتمسفر تنگ و ترش و پیوسته آدمها برایم جذاب بود و خفقان این همه آدم در ماشین که بروند قسم بخورند برایم جذاب بود.

مهناز افشار در پاسخ بخ پرسشی مبنی بر اینکه تا چه اندازه باور کردید که شخصیت فیلم هستید و از شخصیت مهناز افشار جدا شدید، گفت: مهناز افشاری که شما شناخته‌اید نه. چرا دروغ بگویم. بعد از آنکه بازی کردم فکر می کردم اگر فرد دیگری به جای من بازی می کرد می توانست بهتر بازی کند. اما چیزی درون همه ما زنان وجود دارد که اول مادری و بعد خواهری است. چیزی که به من کمک کرد این بود که من هم یک خواهر دارم، از طرفی  اینکه چقدر زود می توانیم باعث یک اتفاق بدی شویم هم به من کمک کرد.

جلیل شعبانی، تهیه کننده نیز درباره اینکه چرا اسم الهام غفوری به عنوان تهیه کننده دیگری در تیراژ نیامده است، گفت: تلاش کردیم که در تیتراژ اسم هر دو تهیه کننده باشد که موفق نشدیم.

تنابنده در مورد حضور مشاورین حقوقی و قضایی در فیلم و همچنین ایرادات حقوقی موجود در فیلم، گفت: ما در این فیلم از مشاورین قضایی و قضات پر تعدادی استفاده کردیم و خودم بیش از ۵۰ پرونده قضایی محرمانه را مطالعه کردم.در این بین هم قضاتی بودند که در پرونده های قسامه حضور داشته اند. گاهی یک فیلمنامه ای فقط با مشاوره ۴ وکیل نوشته می شود اما گاهی با حضور چند قاضی برجسته نوشته می شود. آنقدر که من مشاوره گرفتم و خودم پرونده مطالعه کردم و به صراحت می گویم مو لای درز فیلمنامه نمی رود.اگر فقط من پای فیلمنامه بودم،اشکالات مطرح شده را می پذیرفتم اما سه قاضی گردن کلفت کشور بالای سر این فیلمنامه هستند.

شعبانی تهیه کننده فیلم در مورد سرمایه گذاری موسسه اوج در این فیلم گفت: من و خانم غفوری حسب آشنایی قبلی بعد از بررسی فیلمنامه تصمیم گرفتیم که با همکاری موسسه اوج در این موضوع سرمایه گذاری کنیم و کار را شروع کنیم. با بررسی لوکیشن فیلم و موارد دیگر دیدیم که می توانیم خودمان سرمایه گذاری کنیم و با صحبتی که با اوج داشتیم قبول کردند که آن پول اندکی که به ما داده بودند را پس بگیرند.

افشار در بخش دیگری از نشست پرسش و پاسخ فیلم «قسم»، بیان کرد: یک موضوعی که در این چند شب متوجه شدم این است که شما بارها از عوامل فیلم ها درباره منابع مالی ساخت فیلم پرسیدید که حق شماست در این باره بدانید. برای  امثال من و مردم هم این سوال وجود دارد که منبع خبرگزاری ها از کجا تامین می شود؟ برای منِ مهناز افشار قلم شما و خروجی که از شما می گیرم جذاب است. خوب است که اگر می بینیم فیلمی خوب است بگوییم دست تهیه کننده و سرمایه گذار آن درد نکند. چون این پرسش را در چند نشست شنیدم احساس کردم باید این حرف را بزنم.

تنابنده درباره پاسخ به سوالی مبنی برا اینکه چرا از خیانت مرد به زن در فیلم که کلیشه ای شده، استفاده کرده است؟ بیان کرد: درست است که تکراری است و من هم این موضوع را می فهمم اما باور کنید که بسیار زیاد است و برای ما در فیلم زیر متن است. من داشتم درباره فیلمنامه ای تحقیق می کردم متوجه شدم علت اول طلاق های ما همین ماجرا است. چکار کنیم؟ چشم هایمان را ببندیم؟

بابک پناهی طراح صحنه در مورد طراحی های صورت گرفته در این فیلم گفت: ما در ابتدا می خواستیم در استودیو با ساخت یک ماکت حرکت اتوبوس را شبیه سازی کنیم اما در ادامه دوستان دیدند که بازی ها طبیعی در نمی آید و بازی ها در اتوبوس در حال حرکت بهتر می شود، برای افزایش کیفیت فیلم تصمیم گرفتیم فیلم را در اتوبوس بسازیم اما این به آن معنا نبود که یک اتوبوس را در جاده بیندازیم تمام. اقدامات زیادی صورت گرفت که بتوان این فیلم را در اتوبوس ساخت.ضمن اینکه این را هم بگویم که در سکانس آخر، آن سکانس به صورت طبیعی گرفته شده.آن جا ما فقط استخر پرورش ماهی را ساخته بودیم.همچنین ما بخاطر برودت دما تصمیم گرفتیم که به سمت بیابان های شاهرود برویم تا هوا گرم تر باشد.در نهایت خیلی خوشحالم که کار خوب از آب درآمد.

فرحناز نادری طراح لباس هم در مورد فعالیتش در فیلم گفت: ما طراحی لباس های بازیگران را با همکاری آقای تنابنده به نوعی طراحی کردیم که لباس ها با هم تفاوت کنند و امیدوارم که کار نظر تماشاگران را جلب کرده باشد.

رضا سخایی برنامه ریز کار هم گفت:از بچه های تیم تشکر می کنم که برای مدتی هرروز ساعت ۴ یا ۵ صبح سر صحنه حاضر می شدند.از خانم افشار هم تشکر می کنم که بسیار در این کار اذیت شدند اما با ما همکاری کردند.

نشست خبری «سونامی»

صدر عاملی: به‌دلیل کمبود بازیگران ورزشکار، انتخاب‌های زیادی نداشتم

رادان: آرزوی بازی کردن در یک فیلم ورزشی را داشتم

نشست خبری فیلم سینمایی «سونامی» با حضور عوامل این فیلم در پردیس سینمایی ملت برگزار شد. 

میلاد صدر عاملی، کارگردان این فیلم گفت: وقتی فیلم‌نامه را به آقای رادان دادم، آن را بسیار دوست داشت و به تعامل خوبی با هم رسیدیم. با توجه به این که ماهیت این فیلم کاملا ورزشی بود، باید از بازیگرانی استفاده می‌کردم که هیکل ورزشی و مناسبی داشته باشند. متاسفانه این موضوع کمتر در بین بازیگران ما دیده می‌شود. بر همین اساس، خیلی انتخاب‌های گسترده‌ای نداشتم و به همین دلیل از زوج مهرداد صدیقیان و بهرام رادان استفاده کردم.

بهرام رادان در واکنش به سوالی مبنی بر این که زوج صدیقیان و رادان، همدیگر را در فیلم‌های مختلف معرفی می‌کنند، گفت: در پاسخ به این سوال باید بگویم که سینمای ما محترم و شریف است و این که بگوییم من و مهرداد همدیگر را معرفی می‌کنیم، واقعا کودکانه است. دوستی من و مهرداد صدیقیان خیلی قدیمی‌تر از سابقه همکاری‌هایمان است. این که در دو سال اخیر، کارهای زیادی را در کنار هم انجام دادیم، قطعا اتفاقی بوده است. شاید این اتفاق در سال‌های دیگر نیز رخ ندهد. علاوه بر این، من با بازیگران زیادی کار کرده‌ام و خیلی از آنان برحسب اتفاق بوده است.

مهرداد صدیقیان در پاسخ به همین سوال گفت: من و بهرام رادان، حدود ۹ سال است که دوست هستیم اما اولین کارمان را در سال ۹۵ انجام دادیم. اگر قرار بود همدیگر را پیشنهاد بدهیم، باید خیلی قبل‌تر همکاری می‌کردیم. مطمئنا این موضوع یک اتفاق بوده است که البته برای من اتفاق بسیار خوبی بوده است چرا که بهرام رادان به بازیگر مقابلش توجه می‌کند، کمک می‌کند و شاید اگر ایشان نبود، نقش من کمتر دیده می‌شد.

میلاد صدرعاملی در مورد انتخاب این زوج برای فیلم خود گفت: دقت داشته باشید که دو کاراکتر اصلی فیلم من باید از دو نسل متفاوت می‌بودند؛ یکی دهه ۶۰ و دیگری دهه ۷۰. این موضوع نیز بر انتخاب این زوج بازیگر تاثیر زیادی داشت.

بهرام رادان در مورد ایفای نقش در ۳ فیلم متفاوت و بازی‌های متفاوت در این ۳ فیلم گفت: من فکر می‌کنم که هر بازیگری با افزایش تجربه، علم و آگاهی‌اش نسبت به محیط اطراف خود، تصمیماتی می‌گیرد که به تمایلاتش نزدیک‌تر است. من همیشه تلاش کرده‌ام تا به به شعور مخاطب احترام بگذارم و برایم مهم باشد که در چه فیلمی بازی می‌کنم. البته بعضی وقت‌ها هست که این انتخاب‌ها باعث ایجاد اشتباهاتی می‌شود. خوشبختانه من این موقعیت را داشتم که در ۳ فیلم حضور داشته باشم. احساس می‌کنم که این ۳ انتخاب در ۳ فرم فیلم متفاوت بوده است و از انتخاب‌هایم کاملا راضی هستم. البته از این نقش‌ها کاملا راضی نیستم چرا که همیشه منتقد سرسخت خودم هستم و روزی که از خودم راضی باشم را روز مرگ هنری خود می‌دانم.

صدرعاملی در مورد آماده‌سازی بهرام رادان و مهرداد صدیقیان برای بازی در نقش ورزشکار گفت: در این پروژه یک مشاور ورزشی بسیار خوب داشتیم. کورورش رجلی، از ۳ ماه قبل، تمرینات خود را همراه با بهرام رادان و مهرداد صدیقیان انجام دادند تا بتوانند نقش یک قهرمان المپیک را بازی کنند. ایشان هم‌چنین به آقای شجاع‌نوری و غفاری نیز بسیار کمک کردند تا بتوانند در نقش یک مربی کنار زمین عمل کنند. باید بگویم که کوروش این دوستان را در مسابقات ورزشی زیادی می‌بردند تا یاد بدهند که چگونه از کنار زمین، بازیکن را کوچ‌ کنند.

کورورش رجلی، مشاور و مربی تکواندو در مورد کار خود گفت: در این راهسختی‌های زیادی داشتیم. خوشبختانه آقای رادان و صدیقیان و شجاع‌نوری به صورت حرفه‌ای نگاه کردند و متوجه بودند که باید زندگی یک ورزشکار که سختی‌های زیادی را تحمل کرده است را شبیه‌سازی کنند. همان‌طور که می‌دانید، ورزش تکواندو یک ورزش حرفه‌ای است که به سال‌ها تمرین احتیاج دارد اما ما در عرض ۳ ماه هر آنچه که لازم بود یاد بگیرند را آموزش دادیم. جالب است که در انتهای این دوره، وقتی سایر مربیان و بازیکنان تکواندو، ضربات و رقص پای آنان را می‌دیدند، بسیار شگفت‌زده می‌شدند.

رادان در مورد بازی خود به عنوان نقش مکمل در این فیلم گفت: برای هر بازیگری، بازی کردن مهم است. این که مکمل باشد یا اصلی خیلی فرقی ندارد. تاکنون پیشنهاداتی که به من انجام شده است، در نقش بازیگر اصلی بوده است البته در فیلم کنعان، نقش مکمل بودم.

در بخش دیگری از این نشست، امیر مهدی ژوله صحبت کرد و در مورد همکاری خود با این تیم گفت: بازی کردن در این فیلم برایم افتخار بود. البته این فیلم یک شاه سکانس داشت که انگیزه اصلی برای من بود. این سکانس به ماجرای حضور یا عدم حضور ورزشکاران ما در برابر ورزشکاران اسرائیلی بود که در این سال‌ها با چالش‌های زیادی همراه بوده است. برخلاف دیگر کارها که با رندی از کنار آن عبور می‌کنند، قرار بود که در این فیلم به صورت کاملا روشن صحبت کنیم و بر همین اساس، تحقیقات گسترده‌ای انجام شده بود. ادله گروه‌های مختلف آورده شده بود اما متاسفانه این سکانس حذف شد و مجوز نگرفت. مطمئنا اگر این سکانس وجود داشت، فیلم قوام بهتری می‌یافت.

فرشته حسینی، دیگر بازیگر این فیلم در مورد بازی در این فیلم گفت: من از ۱۵ سالگی بسکتبال بازی می‌کردم و به همین دلیل با چنین فضایی آشنا بودم. البته باید بگویم که اتفاقی که برای شخصیت من در این فیلم رخ داد، قبلا برای خودم نیز رخ داده بود.

رادان در واکنش به سوالی مبنی بر مجری‌گری بازیگران معروف در صدا و سیما گفت:‌هر بازیگری هر گونه که استراتژی‌اش باشد، آزاد است که انتخاب کند. همیشه گفته‌ام که اکثر توانم را متمرکز بر سینما کرده‌ام و امیدوارم که با کارهای جدیدتری در این‌جا حضور پیدا کنم.

او در مورد سختی بازی کردن در نقش یک قهرمان ورزشی گفت: توجه داشته باشیدکه ورزش تکواندو، ورزشی است که افراد در ۲۴-۲۵ سالگی بازنشست می شوند و اکثر کسانی که در المپیک حضور پیدا می‌کنند، ۱۹، ۲۰ سال هستند. ما تمرینات سختی را داشتیم اما دوست داشتم که زمان بیش‌تری را به تمرین اختصاص می‌دادم تا نقشم را بهتر بازی کنم. من رویای بازی کردن در یک فیلم ورزشی را سال‌های سال داشتم و دوست داشتم که فیلم ورزشی بازی کنم. بازی در این فیلم، آرزویم را محقق کرد.