کمی خنده، کمی پژمان و یک فیلمفارسی پرفروش

نخستین تجربه سینمایی پیمان قاسم‌خانی در مقام کارگردان، یک فیلم سرگرم‌کننده، مفرح و خنده‌دار است. نه بیشتر، نه کمتر.  اگر سریال «پژمان» با بازی پژمان جمشیدی و سام درخشانی را دیده باشید، «خوب، بد، جلف» از لحاظ شخصیت‌پردازی و جنس خیلی از شوخی‌ها به آن سریال نزدیک است. البته بخش زیادی از شوخی‌های این فیلم، شوخی با خود سینما و تلویزیون است.

به‌ویژه با استفاده از جمشیدی و درخشانی و همچنین مانی حقیقی و علی اوجی و مجید مظفری و رضا رویگری در نقش خودِ واقعی‌شان. اما نوع تعامل پژمان و سام و موقعیت‌های احمقانه و خنده‌داری که ایجاد می‌کنند، شباهت زیادی با سریال مذکور دارد. «خوب، بد، جلف» یک فیلم خانوادگی مفرح است. طنز فیلم قاسم‌خانی بیشتر طنز موقعیت است. با این حال، در خیلی از قسمت‌ها، فیلم از یک کمدی تلویزیونی فرا‌تر نمی‌رود. پژمان جمشیدی و سام درخشانی دقیقا در‌‌ همان قامت سریال «پژمان» ظاهر شده‌اند.

مخصوصا پژمان جمشیدی که با وجود مخالفان زیادی که دارد (به خاطر ورود از فوتبال به عرصه بازیگری که با همین قضیه هم در فیلم شوخی شده)، همیشه در همین سطح خوب و قابل قبول ظاهر می‌شود. حمید فرخ‌نژاد هم خوب بازی می‌کند و انتظار دیگری از او نمی‌رود. «خوب، بد، جلف» فیلمی است که برای گیشه و با هدف سرگرم‌کردن و خنداندن مخاطب ساخته شده است. اما حتی برای این هدف هم، فیلم به اندازه کافی خوب نیست. دست‌کم از کارگردان و نویسنده باسابقه‌اش انتظار بیشتری می‌رفت.

گشت ٢

تعارف که نداریم؛ سعید سهیلی فیلم‌فارسی می‌سازد. بعید می‌دانم خودش هم قصد و ادعای دیگری داشته باشد. اتفاقا خوبی ماجرا هم همین است که نمی‌خواهد شاهکار کلاسیک یا فیلم پست ‌مدرن بسازد اما ناغافل فیلمش فیلمفارسی از آب دربیاید. سعید سهیلی از‌‌ همان ابتدا می‌رود که فیلم‌فارسی بسازد و قواعد بازی را هم تقریبا رعایت می‌کند. چه زمانی که با «کلاشینکف» تراژدی می‌سازد و چه هنگامی که با «گشت ارشاد» یک و دو سراغ کمدی می‌رود

در هرحال، از‌‌ همان جملات گل ‌درشت معمول این‌گونه فیلم‌ها استفاده می‌کند،‌‌ همان شخصیت‌های سیاه و سفید را در فیلم‌هایش به ‌تصویر می‌کشد و از‌‌ همان موتیف‌های عشق و معرفت و غیرت و مردانگی و انتقام بهره می‌برد. «گشت ۲» که ناگفته پیداست دنباله‌ای است بر «گشت ارشاد»، فیلم خنده‌داری است. با دیدنش قطعا حسابی می‌خندید (حالا برخی کمتر برخی بیشتر) و احتمالا بهتان خوش می‌گذرد (البته گاهی هم حوصله‌تان سر می‌رود). در این‌که سینمای بدنه به چنین فیلم‌هایی احتیاج دارد، شکی نیست.

«گشت ۲» از قسمت اولش خنده‌دار‌تر و جذاب‌تر است. شوخی‌هایی دارد حسابی شما را می‌خنداند اما اگر کمی خجالتی باشید، ممکن است جلوی خانواده اندکی شرمتان بشود! آخرین ساخته سعید سهیلی چند سکانس خیلی خوب دارد، اما فیلم در خیلی از لحظات از هم گسیخته به نظر می‌رسد.‌ گاه حس می‌کنید چند آیتم طنز را کنار هم چیده‌اند و کمی قصه و طنز تلخ و پیام اخلافی به آن اضافه کرده‌اند و به این شکل «گشت ۲» را عمل آورده‌اند.