به گزارش مهر به نقل از هالیوود ریپورتر، کراننبرگ که طی این سال‌ها با فیلم‌هایش به ذهن بشر نفوذ کرده و به کاوش در مورد ترس، دگرگونی و گناه پرداخته، در مصاحبه اخیر خود با هالیوود ریپورتر از مزیت کانادایی بودن در این روزها، کار با هاروی واینستین و نوشتن دومین رمانش صحبت به میان آورده است.
متن این گفتگو را در ادامه می‌خوانید؛
با جایزه اخیر شروع کنیم شیرطلای افتخاری ونیز برای شما چه معنایی دارد؟
من عاشق این مجسمه‌های کوچک هستم و باغ وحش بزرگی از آنها دارم. یک شیر نقره‌ای از برلین، یک پفین (نوعی پرنده) نقره‌ای از ریکیاویک، افزودن شیرطلای ونیز به این باغ وحش برای من بسیار نشاط انگیز است. به خصوص که ونیز قدیمی‌ترین جشنواره در میان جشنواره‌های دنیاست و ۷۵ سال سن دارد و من نیز ۷۵ ساله هستم.
وقتی به گذشته نگاه می‌کنید چه احساسی در مورد کارهایتان دارید؟
فیلم‌های من همچون مستندی از آن چه هنگام ساختشان انجام داده‌ام هستند. من واقعا هیچ ارزیابی عینی درباره آنها ندارم. منظورم این است که ساختن فیلم‌ها در طول سال‌هایی که آنها را ساخته‌ام آسان‌تر نشده و گاهی حتی بعضی وقت‌ها سخت‌تر هم شده‌اند. اما هر یک از این فیلم‌ها معنای ویژه‌ای برای من دارد زیرا هرکدام نمایانگر بخشی از زندگی من و زمانی که در آن زیست می‌کردم هستند. پس همه آنها برای من شخصی‌اند. هرکدام از آنها برای من دارای احساسی هستند که از خود فیلم جدا محسوب می‌شوند. به گونه‌ای که هر صحنه‌ای را به یاد می‌آورم به یاد اتفاقات سر صحنه فیلم در آن روز می‌افتم.
چه احساسی در مورد این که در دنیای امروز یک کانادایی هستید دارید؟
باید بگویم حس بسیار زیبایی است. (می‌خندد) فکر می‌کنم کانادا شاید در دنیا بهترین مکان برای زندگی باشد و البته ما با برخی از دوستان آمریکایی‌مان که این روزها خوشحال نیستند و این مشکلات برایشان پیش آمده همدردی می‌کنیم.
آیا ممکن است کانادا در پی نشست دوستانه اخیر ولادیمیر پوتین با دونالد ترامپ آسیب‌پذیر شود؟
نه فکر نمی‌کنم. مطلقا نه، من فکر می‌کنم این فقط کانادا نیست که از رابطه دوستانه آمریکا و روسیه شوکه شده بلکه همه دنیا شوکه شده‌اند. فکر می‌کنم پوتین هم از بخت و اقبال بلندش شوکه شده است.
شما یک بار گفته بودید که هرگز با آدم‌های بی مصرف (که منظورتان هاروی واینستین بود) کار نمی‌کنید، آیا امروز حق را به خود می‌دهید؟
من این جملات را به صورت خصوصی برای عده‌ای دانشجوی سینما گفته بودم. چیزی که واقعا سعی می‌کردم به آنها نشان دهم این بود که واقعا باید مراقب باشید که چه کسی با شما کار می‌کند. باید مقداری تحقیق انجام دهید و یک همکاری خوب با تهیه‌کننده داشته باشید؛ اگر قصد دارید یک فیلمساز حرفه‌ای شوید.
من با واینستین‌ها کار کردم. آنها پخش‌کننده فیلم من بودند. با این وجود من قراردادی با باب واینستین و شرکتش داشتم تا فیلمم را در حداقل ۷۰۰ سالن سینما اکران کنم. با این حال فکر می‌کنم فیلم من در نهایت در ۳۰ سالن سینما به نمایش گذاشته شد و شکست خورد. چون ما یک نمایش آزمایشی داشتیم که موفق نبود. برای کسانی که می‌گویند آنها نوابغ بازار فیلم هستند شاید این روش تعداد سالن سینما دادن استاندارد باشد اما برای من این روش ناراحت کننده و غم انگیز است.
در حال حاضر روی پروژه خاصی کار می‌کنید؟
در حال یادداشت‌برداری هستم.
هنوز رمان می‌نویسید؟
بله، این یادداشت‌هایی که می‌نویسم می‌تواند تبدیل به یک رمان شود. فکر نمی‌کنم به یک فیلم تبدیل شود. اما گمان می‌کنم یک رمان شود. حالا در آینده خواهیم دید.
شیرین‌ترین خاطره شما از ونیز چیست؟
من عاشق حضور در ونیز هستم. شما می‌دانید این که با بازیگرانم در آنجا باشم را دوست دارم. در شهر ونیز بودن برای فیلم «یک روش خطرناک» آن هم تنها در کنار قایق‌ها و جزیره‌ها، واقعا دوست‌داشتنی بود. به گونه‌ای شبیه یک فانتزی جذاب از بازی‌های ویدئویی تماشای نمایش فیلم خودتان و معرفی فیلم برای تعدادی از افراد دوست داشتنی در سالنی زیبا، خیلی هیجان‌انگیز و شیرین است.
کراننبرگ در این مصاحبه همچنین از احتمال ساخت قسمت دوم «قول‌های شرقی» سخن به میان آورد.
- 13
- 4
