هنرآنلاین/ هفته گذشته در اتفاقی غیر منتظره و ناگوار، حامد هاکان خواننده جوان به علت ایست قلبی چشم از جهان فرو بست تا جامعه موسیقی پاپ غرق در عزا شود. هاکان به حین مرگ ۳۴ ساله بود و در آستانه انتشار نخستین آلبوم رسمی خود قرار داشت. این خواننده طبق مجوز و قراردادی که اخذ و امضاء کرده بود، می‌بایست در سال جاری نخستین آلبوم رسمی خود را منتشر کند اما اجل امانش نداد.
دوران شروع فعالیت‌های حرفه‌ای حامد هاکان به ابتدای دهه ۸۰ بر می‌گردد. هاکان آن زمان یکی از سه ضلع مثلث پرطرفدار چاوشی-یگانه-هاکان بود که خودشان را با ترانه‌های متفاوتی مطرح کردند. این خواننده آلبوم "قاتل حرفه‌ای" را ضبط کرد و قطعه "قاتل حرفه‌ای" را به طور مشترک با محسن چاوشی خواند. سپس در کنار چاوشی و یگانه بخش‌هایی از قطعه معروف "نشکن دلمو" را اجرا کرد و با ایفای یک نقش ویژه‌تر در آلبوم "خودکشی ممنوع" محسن چاوشی، بیشتر از قبل شناخته شد.
همکاری هاکان با یگانه و به ویژه چاوشی به یکی دو قطعه ختم نشد و این خواننده در آثار مختلفی همچون "شهد مسموم"، "بی قراری"، "تنگ بلوری"، "آهای خبر نداری"، "دل" و... نیز به عنوان همخوان حضور داشت. با این حال ردپای هاکان از آثار چاوشی و یگانه از یک جایی به بعد قطع شد و این خواننده به صورت مستقل به کار خود ادامه داد تا این‌که در اواسط دهه ۸۰ و حول و حوش سال‌های ۸۵-۸۶ با ظهور چهره‌های جدید در موسیقی، محبوبیت هاکان کمرنگ شد و این خواننده نتوانست خودش را همچون چاوشی و یگانه لانسه کند.
عده‌ای حامد هاکان را بانی ترویج ترانه‌های "واسوختی" می‌دانند. گرچه در سال‌های ۸۳-۸۴ خواننده‌های جوان زیادی چنین ترانه‌هایی می‌خواندند ولی این حامد هاکان بود که تأکید عجیبی روی نفرین و ضدیت با عشق داشت و قطعات مختلفی در این مورد خواند.
اجرای ترانه‌های واسوختی روزی باعث محبوبیت هاکان شد و روزی هم تداوم اجرای این آثار باعث شد او کم کم با ریزش مخاطب مواجه شود. خیلی‌‌ها هاکان را همچون چاوشی و یگانه مستعد و حرفه‌ای می‌دانستند اما این خواننده همچون محسن‌های موسیقی پاپ به ستاره تبدیل نشد که شاید دلیلش را باید در نوع انتخاب‌های خود او جست.
از زمانی که راه هاکان، چاوشی و یگانه از همدیگر جدا شد و هر کدام از این‌ها مسیر خودشان را رفتند، چاوشی و یگانه با هوش‌تر عمل کردند و انتخاب‌های درست‌تری داشتند. آن‌ها اجرای ترانه‌های واسوختی را کنار گذاشتند و با آشنا شدن با تنظیم‌کننده‌ای همچون شهاب اکبری، مسیر متفاوتی را برای موسیقی خود رقم زدند.
در این بین هاکان چندان تغییری در روند فعالیت‌های خود ایجاد نکرد و همچنان روی ضدیت با عشق پافشاری کرد. گرچه این خواننده ضمن اجرای ترانه‌های واسوختی، ترانه‌های مثبت و متفاوتی هم خواند ولی رویکرد او باعث شده بود که همه از هاکان انتظار لجاجت با معشوق را داشته باشند؛ نگاهی که چاوشی و یگانه توانستند آن را از روی خود بردارند.
تفاوت دیگری که میان هاکان با چاوشی و یگانه فاصله ایجاد کرد، نگاه حرفه‌ای‌تر محسن‌ها بود. آن‌ها آثارشان را با کیفیت بالا ضبط کردند و به صورت برنامه‌ریزی شده به انتشار رساندند اما هاکان همچنان بدون برنامه و به صورت مبتدی به این کار ادامه داد. در اواسط دهه ۸۰ طی دو-سه سال‌ها چندین اثر از حامد هاکان منتشر شد که آثار بی کیفیتی بودند. این نگاه غیر حرفه‌ای به تولید و پخش موسیقی، ضربه سختی به هاکان وارد کرد و از محبوبیت او کاست.
نگاه غیر حرفه‌ای هاکان به تولید موسیقی برای اخذ مجوز او هم دردسرساز شد. در حالی‌که در سال ۸۷ هم چاوشی و هم یگانه مجاز شدند و اولین آلبوم‌های رسمی خود را منتشر کردند، هاکان همچنان مشغول تولید و پخش قطعات بدون مجوز بود. البته احتمالاً هاکان هم در همان سال‌ها برای اخذ مجوز اقدام کرده بود ولی شاید عدم صبوری او باعث شد که هر بار از گرفتن مجوز دورتر و دورتر شود.
پروسه اخذ مجوز در آن سال‌ها شرایط خودش را داشت و چاوشی و یگانه برای آن‌که مجاز شوند، از سال ۸۵ تا ۸۷ هیچ قطعه‌ای منتشر نکردند. آثاری که در آن دو سال از این خواننده‌ها بیرون آمد، آثار لو رفته قدیمی بود. احتمالاً هاکان این صبر را نداشت و از طرفی، تأکید وی روی ترانه‌های واسوختی هم روز به روز از دریافت مجوز دورترش کرد.
آن‌چه از حامد هاکان در روزنامه‌های اواخر دهه ۸۰ چاپ شده، امید این خواننده به اخذ مجوز است. هاکان همواره امیدوار بود که مجوز بگیرد و در نهایت هم این اتفاق افتاد. او از سال ۹۳ به عنوان یک خواننده مجاز شناخته شد و در این یکی دو سال اثری منتشر نکرد تا بالأخره اولین آلبوم رسمی خود را به بازار بفرستد. این اتفاق قرار بود امسال بیفتد.
هاکان حتی اسم آلبومش را هم انتخاب کرده بود و به دنبال کارهای انتشار آن بود که چشم از دنیا فرو بست. بلافاصله پس از مرگ این خواننده قطعه‌ای از آلبوم جدیدش منتشر شد که کیفیت این قطعه نشان می‌دهد هاکان هنوز هم می‌توانست یک چهره مطرح در موسیقی پاپ باشد.
حامد هاکان روز جمعه ۱۴ مهرماه خیلی غریبانه در شهر ری به خاک سپرده شد. در مراسم تشییع پیکر این خواننده بسیاری از چهره‌هایی که انتظار حضورشان وجود داشت، حضور به عمل نیاوردند و جای خالی مسئولین حوزه موسیقی نیز در این مراسم به چشم می‌آمد. شاید دلیل این عدم استقبال از سوی همکاران هاکان و مسئولین موسیقی، فاصله گرفتن این هنرمند از دوران اوج خودش بود.
دوستان هاکان می‌گویند این خواننده در سال‌های اخیر تنها بود و کمتر کسی او را به خاطر می‌آورد. خود هاکان هم چند سال پیش در گفت‌وگویی تصویری از دوستانش گلایه کرد. خانواده مرحوم حامد ذاکری (هاکان) سعی کردند مجوز تشییع پیکر این هنرمند را در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) بگیرند که این اجازه به خانواده هاکان داده نشد. دلیل عدم صدور مجوز دفن هاکان در قطعه هنرمندان هم مجاز و رسمی نبودن این خواننده اعلام شد.
بعد از مرگ حامد هاکان، مسئله‌ای که پیرامون این خواننده مطرح می‌شود، ماجرای پخش شدن یا نشدن تنها آلبوم رسمی این خواننده است. هاکان برای پخش نخستین آلبومش با شرکت "صوت آوای هنر" قرارداد داشت و برای همه سؤال است که این آلبوم پیش از مرگ مرحوم هاکان در چه مرحله‌ای قرار داشت و آیا امکان انتشارش وجود دارد یا خیر؟ احتمالاً در روزهای پیش رو صحبت‌های بیشتری در این مورد خواهد شد و باید منتظر ماند و دید که وکالت پخش آثار باقی مانده از زنده‌یاد حامد هاکان بعهده چه کسی گذاشته خواهد شد.
- 9
- 1
