بزن و بکوب جنجالی در رشت

«دوست دارم هنوز عشق منی..» درست به همین جای ترانه که می‌رسند، دستی از پشت آنها را از روی صندلی به پایین می‌کشد، بعد تکان‌های دوربین و سروصدای جمعیت. شب جمعه همین هفته، سه جوان شمالی درحال نواختن موسیقی مقابل شهرداری رشت بودند که این اتفاق افتاد و یک گروه کمتر شناخته شده را یک شبه نقل همه محافل کرد. خیلی زود ویدیو در صفحات اجتماعی گل کرد و پای اعتراض هنرمندان هم وسط کشیده شد.

از حسین زمان، رضا صادقی، آرش قنادی، محسن یگانه و بابک جهانبخش گرفته تا داریوش فرضیایی، مهراب قاسم خانی، ارژنگ امیرفضلی و خیلی‌های دیگر از دیدن صحنه پایین کشیدن این بچه‌ها تاسف خوردند و متن‌هایی در واکنش به آنها نوشتند. در میان آنها واکنش رضا صادقی و آرش قنادی، سرپرست گروه سون به این ماجرا متفاوت بود. آنها از این گروه برای حضور در کنسرتشان دعوت کردند.

آرش قندی نوشت: «اگر کسی از این دوستان هنرمند خبر داره، بهشون بگه که به ما پیام بدن. این بچه‌ها برای کنسرت میهمان ویژه ما هستند.»

و رضا صادقی هم این‌طور حمایت خود را از این گروه نشان داد: «عزیزانی که این سه دوست هنرمند رو میشناسن، بهشون اطلاع بدن که هم دعوتن و هم حواسمون بهشون هست و با تلفن مدیر برنامه من تماس بگیرن تا هماهنگ کنن باهاشون.»

این اتفاق پنجشنبه شب از سوی ماموران پلیس اماکن رشت افتاد و دلیلشان همزمانی با شب شهادت امام‌رضا(ع) بود که دلیل به‌جایی هم بود اما به دلیل نحوه برخورد مورد انتقاد واقع شد. ظاهرا امید گلی‌زاده که نوازنده کاخن بود، از صحنه فرار می‌کند، اما محمد محمدپور و علی قربانی دستگیر می‌شوند و علی قربانی به همراه پدر محمد محمدپور یک شب را تا صبح در بازداشت می‌مانند.

شرایط روحی خوبی نداریم

محمد محمدپور یکی از نوازنده‌های گروه «آرامش بند» است که در اینستاگرام هم صفحه دارند. او دیروز درحالی‌که در شرایط روحی خوبی نبود، توضیحات کوتاهی درباره وضع خود و خانواده‌اش به «شهروند» داد: «بعد از آن اتفاق هم خودم و هم خانواده‌ام دچار وضعیتی شدیم که خیلی دوست نداریم درباره‌اش حرف بزنیم. خیلی‌ها در این شرایط تماس می‌گیرند و می‌خواهند جو را بدتر کنند، اما ما ترجیح می‌دهیم این جوی که حالا درست شده، آرام شود تا بعد درباره گروه آرامش بند و کارهایی که در پیش‌‌رو دارد، حرف بزنیم. می‌خواهیم فراموش کنیم چه اتفاقی برای ما افتاده است. از یک سو شرمنده هستیم که چنین ماجرایی رقم خورد و از طرفی از تمام کسانی که ما را حمایت کردند، ممنون هستیم. من خودم را عضوی از گروه بزرگ موسیقی‌های خیابانی می‌دانم که طرفداران کمی هم دارند.»

او البته می‌گوید که حالا همه چیز به روال عادی بازگشته است: «پرونده ما به‌زودی در دادگاه بسته می‌شود و در روزهای آینده هم سازها را پس می‌گیریم. در این مدت خیلی‌ها به ماجرا واکنش نشان دادند و همدردی کردند که از آنها ممنونیم. چون ترانه گروه سون را می‌خواندیم، از ما برای کنسرتشان دعوت کردند و آقای صادقی هم که به ما لطف داشتند، از ما خواستند به کنسرتشان برویم.»

محمدپور ترجیح می‌دهد درباره همه چیز، خیلی سر بسته حرف بزند. مدام این را تکرار می‌کند که نمی‌خواهیم دوباره موضوع باز شود و بازتاب منفی داشته باشد: «همیشه در همین خیابان و مقابل ساختمان شهرداری رشت یا کمی پایین‌تر ساز می‌زدیم. البته چند روز قبل از محرم به ما تذکر دادند و گفتند که حداقل آهنگ مجاز بخوانید. ما هم بعد از آن آهنگ مجاز خواندیم، اما پنجشنبه واقعا نمی‌دانستیم شب شهادت است، هیچ‌کس هم به ما چیزی نگفت و واقعا از این ماجرا شرمنده‌ایم. داشتیم ساز می‌زدیم و می‌خواندیم که یکدفعه آن اتفاق افتاد.»

او می‌گوید: «همیشه بر این باور بودم که باید موسیقی را از خیابان شروع کنم تا خودم را بهتر بشناسم، بدانم با موسیقی چه کنم و بعد روی  آهنگ‌های خودم کار کنم. به‌هرحال امیدوارم از تمام کسانی که در خیابان ساز می‌زنند، حمایت شود، چون هدف همه آنهایی که در خیابان موسیقی کار می‌کنند، پول نیست. هدف من هم پول نبود. پول یک بخشی از کار است، اما موسیقی خیابانی بیشتر علاقه خودم بود، حتی در اینستاگرام هم این را گفته‌ام.»

محمدپور، قربانی و گلی‌زاده  از ٨ ماه قبل ساز و آواز خود را به خیابان‌های رشت آورده‌اند و خودشان را عضوی از گروه‌های موسیقی خیابانی می‌دانند. هر کدام سابقه ٢ تا ٧ ساله در حوزه موسیقی دارند و ٦ ماه قبل هم نام «آرامش بند» را برای خود انتخاب کرده‌اند. البته هیچ کدام تحصیلات مرتبط با موسیقی ندارند، اما سودای تهیه آلبوم و آهنگ‌های زیادی را در آینده نزدیک در سر دارند، به همین دلیل این روزها درحال اقدام برای گرفتن مجوز آلبوم هستند.

نیره خادمی