از هنر تئاتر گريزی ندارم

 حميدرضا آذرنگ اين روزها با فيلم «بيست و يک روز بعد» بر روي پرده سينماهاست. بازيگري که در اين سال هاي اخير جزء بازيگران پرکار در عرصه سينما و تئاتر ناميده شده است. حداقل سالي چند کار از او يا روي صحنه تئاتر و يا روي پرده سينما به نمايش گذاشته مي شود. او در جشنواره فيلم فجر براي فيلم «ااااادت نمي کنيم» نامزد دريافت جايزه بهترين بازيگر نقش مکمل مرد شد و در چند فيلم ديگر هم به ايفاي نقش پرداخت. 

براي آذرنگ فرقي نمي کند که در عرصه سينما به ايفاي نقش بپردازد و يا در يک نمايش تئاتر بازي کند. آنچه مهم است نقشي است که بايد ايفا کند. بازي او در فيلم کودکانه «بيست و يک روز بعد» برگرفته از همين ديدگاهي است که اين بازيگر سينما نسبت به انتخاب نقش هاي خود دارد.

او معتقد است که حتي اگر نقش کوتاهي را هم بازي کند، اما همان نقش تاثيرگذار باشد، با يک نقش اصلي بلند هيچ فرقي ندارد. به زودي از اين بازيگر سينما فيلم «آذر» به کارگرداني محمد حمزه اي و «قاتل اهلي» به کارگرداني مسعود کيميايي اکران عمومي خواهدشد. لازم به ذکر است که نمايش «ترن» به کارگرداني آذرنگ اسفند ۱۳۹۵ يکي از نمايش هايي بود که مورد استقبال قرار گرفت. با اين بازيگر سينما و تئاتر درباره وضعيت کنوني سينما و تئاتر به صحبت پرداخته ايم که در زير مي خوانيم.

مي دانم که سال هاي پرکاري را سپري مي کنيد، مشغول چه کاري هستيد؟

گاهي نمايشنامه اي مي نويسم و گاهي هم براي بازي به يک فيلم فکر مي کنم. اين روزها هم که با فيلم «بيست و يک روز بعد» روي پرده سينما هستم و مردم را تشويق مي کنم تا اين فيلم را ببينند.

مشغول کاري در تئاتر هستيد يا خير؟

بعد از استقبال خوبي که از نمايش «ترن» شد، هنوز کاري را در حوزه تئاتر شروع نکرده ام، البته تا پيش از اين هم درگير جشنواره تئاتر سوره بودم که با نمايش «خنکاي ختم خاطره» حضور داشتم.

گفتيد جشنواره، بهتر است از اينجا شروع کنم که اين همه تعدد جشنواره هاي مختلف چه در عرصه سينما و چه در عرصه تئاتر کمکي به هنرمندان مي کند يا خير؟

ببينيد جشنواره ها بايد مکاني براي ارائه تئاترهايي باشد که قرار است ديده شوند و در معرض داوري قرار گيرند. اگر جشنواره تئاتر و ديگر جشنواره ها، رويداد فرهنگي و هنري خود را به نوعي سفارشي انتخاب کنند، آن جشنواره ضرر خواهدکرد. تنوع و رنگارنگي جشنواره در ميان آثار شرکت کننده در آن موجب هويت بخشي به جشنواره مي شود. نگاه سليقه اي به آثار شرکت کننده در جشنواره ها، رويداد فرهنگي مورد نظر را از حالت کلي و اصلي خارج مي کند و آن را به شبه جشنواره تبديل خواهدکرد.

شما مخالف برگزاري جشنواره ها هستيد؟

اتفاقا وقوع چنين رويدادهايي بسيار شيرين و دوست داشتني است. اما آنچه آزاردهنده است، همياري و همکاري همه هنرمندان تئاتر و مسئولان در کنار هم است. چرا همه با هم و در کنار هم همياري و همکاري نکنيم. کاري که منجر به ايجاد شرايط مطلوب براي تئاتر در بالاترين حالت کيفي ممکن مي شود، حيف است که اين موضوع در نظر گرفته نشود و خطوط فکري سليقه اي تنها براي نمايش تفاوت مديريتي مديران و مسئولان به کار گرفته شود. بهتر است همه با هم با يک خط فکري مناسب و هدف مشترک براي تئاتر، فرهنگ و هنر جامعه خود کار کنيم.

من فکر مي کنم الان نمايشنامه زيادي مورد استقبال قرار مي گيرد. چه دلايلي براي نمايش هايي که مورد استقبال قرار مي گيرند، وجود دارد؟

من معتقدم نمايشنامه هايي هميشه مي مانند که روايت آن قديمي نمي شود و هميشه جاودانه در نگارش هستند. بايد در نمايشنامه ها از داستان و وقايعي سخن به ميان آوريم که تنها متعلق به امروز نباشد. بلکه بايد متعلق به گذشته، حال و آينده هر انساني در دنيا باشد.

در نگاهي ديگر به اين موضوع بايد نمايشنامه شکلي دراماتيک به خود داشته باشد تا مخاطب را جذب کند، چرا که دراماتيک بودن نمايشنامه به شيوه صحيح خود موجب به کارگيري ذهن مخاطب در دل داستان نمايشنامه مي شود. در اين صورت هنگامي که مخاطب آن نمايشنامه را مي خواند و يا شاهد اجراي آن است، خود را جاي تک تک شخصيت ها قرار داده و وقايع داستان را براي خود تداعي مي کند.

انتخاب نقش هاي شما چه در تئاتر و چه سينما هرچند که کوتاه باشند، بر چه اساسي است؟

بعضي وقت ها قصه فيلم ها و نمايشنامه ها جذبم مي کنند. هر بازيگري براي انتخاب يک نقش بايد تکليف اش با خودش روشن شود. گاهي وقت ها بازيگر فيلمنامه هايي را مي خواند که متوجه مي شود کمبود ها و کاستي هايي دارد که راجع به آن بايد بحث شود و کم کم پيش برود. در اکثر فيلم ها و نقش هايي که انتخاب مي کنم، جاي اما و اگر نمي گذارم.

عده اي معتقد هستند که سينما نوعي تفريح و سرگرمي است. فکر مي کنيد فيلم هاي امروزي براي جذب مخاطب موقعيت مناسبي به لحاظ مضمون فيلم ها دارند يا خير؟

من مخالف هستم با اين عنوان که فقط هنر مي تواند جنبه تفريحي داشته باشد. اما رسالت هنر، رسالت برجسته اي است که دغدغه هاي اجتماعي که آزاردهنده است و شرايطي که انسان را از اميدواري دور مي کند را بتواند هشدار دهد. مطمئن باشيد که آنچه در جامعه ديده شده آثاري است که در فيلم هاي امروز شاهد آن هستيم. من فکر مي کنم دولتمردان ما بايد از همين آثار يک مقدار به خودشان بيايند و جامعه را به سمت امنيت و آرامش برگردانند.

در کنار سينما به فعاليت هاي تئاتر هم مي پردازيد و در نمايش هاي مختلف بازي مي کنيد. چطور سينما و تئاتر را در کنار هم داريد؟

تئاتر به نوعي زندگي واقعي من است، جايي که نمي توانم از آن گريزي داشته باشم. سينما را در شرايط فعلي تجربه مي کنم. به هر حال سينما، صنعت است. تفاوتي در بازيگري براي من ندارد. دو مديوم که بايد وظيفه ام را انجام دهم. وقتي قرار است نام بازيگر را با خودم يدک بکشم، بايد در هر مديوم خودم را محک بزنم. قرار نيست حرفه ام را با تئاتر شروع کردم تا پايان هم در خدمت هنر تئاتر باشم. البته اين موضوع به مفهوم رها کردن هنر تئاتر هم نيست. اما سينما را هم دروغ است اگر بگويم دوست ندارم. 

همه کساني که تئاتر را شروع مي کنند دوست دارند روزي وارد عرصه سينما هم بشوند. سينما به نوعي تجربه براي تکميل کار يک بازيگر است. من فکر مي کنم هر کسي از اينکه مورد توجه قرار مي گيرد و ديده و يا تقدير مي شود، خوشحال خواهدشد. در هر جشنواره اي تعدادي سليقه يک اثر هنري را قضاوت مي کنند من با پذيرفته نشدن توسط هيئت داوران نه به نااميدي و ياس خواهم رسيد و نه با پذيرفته شدن و مورد عنايت قرار گرفتن به آن خودباوري خواهم رسيد که بگويم جهانم تمام شد. 

اين را تئاتر به من آموخت که هر جايي باشم، تازه ابتداي راه هستم و به نوعي آغاز راهي است که در پيش گرفته ام. همچنين من ياد گرفته ام که هر پاياني، آغاز يک جريان ديگري است و معتقدم جايي براي تمام شدن وجود ندارد.

ماهنامه دنياي زنان