پنجشنبه ۰۱ آذر ۱۴۰۳
۱۱:۳۱ - ۱۰ شهریور ۱۳۹۷ کد خبر: ۹۷۰۶۰۲۵۲۵
تئاتر شهر

علی عبادی: تئاتری‌ها به خاطر دغدغه مالی به سوی آثار سطحی رفته‌اند

علی عابدی,اخبار تئاتر,خبرهای تئاتر,تئاتر

این روزها نمایش «تیولا» به نویسندگی و کارگردانی علی عابدی و بازی پرستو گلستانی، وحید آقاپور، ‌رامین سیار دشتی و سامان دارابی در «خانه نمایش مهرگان» روی صحنه رفته است؛ نمایشی که از عناصر گروتسک و مینیمالیستی بهره می‌برد.

 

علی عابدی با نقد خشونت و زندگی مردانه تلاش می‌کند یک «دیستوپیا» (ویران‌شهر) را به تصویر بکشد. نمایش «تیولا» زنانگی را تقدیر می‌کند و از نظر فرم و محتوا فضایی متفاوت در تئاتر خصوصی را زنده کرده است که در این میان می‌توان به نقش پر رنگ طراحی دکور و لباس‌ در این نمایش اشاره کرد. به همین مناسبت پای حرف‌های علی عابدی نشسته‌ایم که پیش از این مدیر تماشاخانه «سنگلج» بود.

 

ایده و اندیشه «تیولا» از کجا سرچشمه می‌گیرد؟

در واقع نمایشنامه «تیولا» بر گرفته از مجموعه کارهای گذشته خودم است. رگه اصلی و ماهیت مرکزی این اثر به نمایشنامه‌هایی مانند «بچه آدم بدو» و «خرمگس» بر می‌گردد. همیشه به مفهوم و جانوری مثل «تیولا» فکر می‌کردم. به نظرم این موجود می‌تواند نماد «جنگ» باشد. به دنبال موجود دیگری هم بودم که بتواند بار چندین هزار ساله جنگ را به دوش بکشد؛ مانند زئوس خدای خدایان یونان باستان. به همین منظور، نمایش «تیولا» یک شبه آفریده نشده است. بلکه نتیجه سال‌ها کار است.

 

اگر بخواهیم نمایش «تیولا» را نشانه‌شناسی کنیم، متوجه دو ابرنشانه کلیدی می‌شویم. نخست، تمام عناصر نمایش ما را به سوی اندیشه‌ای ضد جنگ هدایت می‌کند. در واقع مضمون «وحشت از جنگ» در نمایش موج می‌زند. دوم، مفهوم زن‌محوری به مثابه «زایش» است که تلاش می‌کند خشونت را مهار کند. در نمایشنامه‌نویسی ایرانی کمتر رویکردی زن‌محورانه را شاهد هستیم. در واقع دوگانه جنگ و زایش را در برابر هم قرار داده‌اید.

 

مفهوم جنگ بار معنایی دهشتناکی دارد. جنگ‌ها تخریبی به وجود می‌آورند که انسان معاصر با آن آشنا است. همه ما آن را لمس کرده‌ایم. شاهد نسل‌کشی‌های مختلفی هم در طول تاریخ معاصر بوده‌ایم. من سعی کردم، از زاویه دید متفاوتی به جنگ نگاه کنم. درباره بحث زایش و زنانگی هم باید بگویم که از روی عمد و قصد این کار را کردم. یکی از آفت‌های جنگ نسل‌کشی است. در جهان «تیولا» دنیایی را می‌بینیم که دیگر در آن مردی وجود ندارد. همه کشته شده‌اند. زن‌هایی را هم می‌بینیم که دیگر احساس زایش نمی‌کنند. هر دو موضوع در جامعه معاصر تبدیل به بحرانی عظیم شده است.

 

نمایشنامه‌نویسی ایرانی بیشتر مردسالار است؛ چرا شما در مسیری متفاوت گام برمی‌دارید؟

ذاتا نگاهی مساوی بین زن و مرد دارم و تعمدی در آن وجود ندارد. ذاتا خواهان برابری ماجرای زن و مرد هستم.احساس می‌کنم توازن طبیعت در برابری است ولی متاسفانه ما همیشه نامتوازن بوده‌ایم. به زعم من، اغلب اوقات، زن را به منزله یک کالا در ادبیات نمایشی ایران می‌بینیم. شاید زن را به عنوان یک موجود تاثیرگذار نمی‌دانیم.بهرام بیضایی از معدود نویسندگانی است که در آثارش زن جایگاه و هویت منحصربه فردی دارد. نمایش «افرا یا روز می‌گذرد» گل سرسبد این موضوع است. هیچ‌گاه نمی‌خواستم به زن نگاهی بومی و خانگی داشته باشم.

 

تئاتر خصوصی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

تئاتر خصوصی در چند سال اخیر رشد کرده است و به نظرم توانسته جریان‌ساز باشد. البته این پدیده دو روی سکه دارد. یک روی سکه نگاه مثبت به مبحث تئاتر خصوصی است. این تئاتر توانسته خلاءهای موجود در احداث سالن‌های نمایش را پر کند. در سال‌های نه چندان دور تنها چند سالن معدود داشتیم اما حالا سالن‌های فراوانی داریم. این فرآیند به اجرای نمایش کمک کرده است. در گذشته، گاهی اوقات باید پنج سال در صف انتظار سالن دولتی می‌ایستادید. از سوی دیگر، تئاتر خصوصی نباید تنها به سمت گیشه و درآمدزایی، آن هم به هر قیمتی برود.

 

نباید کالای فرهنگی به هر قیمتی به فروش برسد. عقیده دارم که در تئاتر خصوصی قوانین محکمی وجود ندارد. یک مقدار افسارگسیخته شده است. برخی از سالن‌ها صرفا برای کسب درآمد دست به هر کاری می‌زنند و هر کالای غیر فرهنگی را به اسم کالای فرهنگی به فروش می‌رسانند. طبیعتا، این نوع از تئاتر تجاری به تئاترهای اندیشه‌محور آسیب می‌زند. یعنی تئاترهایی که بر اساس تفکر تولید می‌شود با مشکلات عدیده‌ای هم دست و پنجه نرم خواهند کرد. اولین ملاک تئاتر خصوصی این شده است که چهره‌های مشهور نمایش چه اشخاصی هستند؟ و در وهله بعدی از شما می‌پرسند که آیا می‌فروشید یا نه؟ به نظرم باید قانون‌گذاری شود. اصطلاحا باید عنوان کنم که تئاترهای خصوصی مثل قارچ رشد کرده‌ است و قوانین مشخصی هم ندارد.

 

رقابت گیشه‌محور در تئاتر خصوصی باعث شده است که هنرمندان هم از تئاترهای انتقادی و سیاسی فاصله بگیرند و تنها به سوی نمایش‌های سرگرمی‌سازِ ژانر کمدی بروند. به نظر می‌‌رسد که هنرمندان هم در این میان گناهکار هستند.

بله. یک بخشی از هنرمندان هم گناهکار هستند برای اینکه آنها پشتوانه مالی و دولتی ندارند. کارهای صرفا هنری و تفکربرانگیز نیازمند حمایت دولتی است. تئاتری‌ها به خاطر دغدغه مالی به سمت آثار سطحی رفته‌اند. هنرمندان بسیاری داریم که پیش از این در تئاتر شهر کارهای اندیشه‌محور را اجرا می‌کردند و حالا در تئاترهای شبانه مشغول هستند. تغییرات اساسی که در تئاتر این روزها شاید هستیم به دلایل مادی است.

 

در نمایش «تیولا» شاهد طراحی دکور و لباس و گریم پر خرجی هستیم که کم‌تر در تئاتر خصوصی شاهد آن هستیم. این سالن‌ها با اجراهای پشت سر هم چندین نمایش در یک شب اجازه چنین کاری را نمی‌دهند. این موضوع چالش بزرگی برای شما بود؟

برای اجرای نمایش‌هایم آرمان‌هایی را دنبال می‌کنم. مسائل ذهنی و ایده‌هایم باید کاملا اجرا بشود. با مسئولان سالن خصوصی هم که در آن اجرا می‌روم شرط کرده‌ بودم که باید شرایط اجرای ایده‌آل را مهیا کنند. هر چند که اگر این سالن تک اجرا بود و موقعیت‌ها مختلف اجرایی حال حاضر را نداشت، شاید به لحاظ طراحی چیزهای دیگری خلق می‌کردیم. اصلا علاقه‌ای ندارم برای کارم کم بگذارم. نباید اجرایم را قربانی سالن‌های چند اجرایی بکنم.

 

در تئاترهای خصوصی و حتی دولتی طراحی لباس و دکور حذف شده است. همه چیز پرتابل شده است و زیر تمام اشیاء چرخ وجود دارد. این موضوع هم به خاطر سالن‌هایی است که چند اجرا در یک شب دارند. دیگر کسی به این موضوع فکر نمی‌کند که تماشاگر باید از نظر بصری هم حظ ببرد.

 

این روزها دغدغه اصلی‌تان چیست؟

دغدغه اصلی من و گروه تئاتری ما این است که دولت از ما حمایت کند. منظورم این نیست که به ما پول بدهند بلکه موقعیت اجرا و سالن بدهند.

 

سیدحسین رسولی

 

ebtekarnews.com
  • 18
  • 4
۵۰%
همه چیز درباره
نظر شما چیست؟
انتشار یافته: ۰
در انتظار بررسی:۰
غیر قابل انتشار: ۰
جدیدترین
قدیمی ترین
مشاهده کامنت های بیشتر
هیثم بن طارق آل سعید بیوگرافی هیثم بن طارق آل سعید؛ حاکم عمان

تاریخ تولد: ۱۱ اکتبر ۱۹۵۵ 

محل تولد: مسقط، مسقط و عمان

محل زندگی: مسقط

حرفه: سلطان و نخست وزیر کشور عمان

سلطنت: ۱۱ ژانویه ۲۰۲۰

پیشین: قابوس بن سعید

ادامه
بزرگمهر بختگان زندگینامه بزرگمهر بختگان حکیم بزرگ ساسانی

تاریخ تولد: ۱۸ دی ماه د ۵۱۱ سال پیش از میلاد

محل تولد: خروسان

لقب: بزرگمهر

حرفه: حکیم و وزیر

دوران زندگی: دوران ساسانیان، پادشاهی خسرو انوشیروان

ادامه
صبا آذرپیک بیوگرافی صبا آذرپیک روزنامه نگار سیاسی و ماجرای دستگیری وی

تاریخ تولد: ۱۳۶۰

ملیت: ایرانی

نام مستعار: صبا آذرپیک

حرفه: روزنامه نگار و خبرنگار گروه سیاسی روزنامه اعتماد

آغاز فعالیت: سال ۱۳۸۰ تاکنون

ادامه
یاشار سلطانی بیوگرافی روزنامه نگار سیاسی؛ یاشار سلطانی و حواشی وی

ملیت: ایرانی

حرفه: روزنامه نگار فرهنگی - سیاسی، مدیر مسئول وبگاه معماری نیوز

وبگاه: yasharsoltani.com

شغل های دولتی: کاندید انتخابات شورای شهر تهران سال ۱۳۹۶

حزب سیاسی: اصلاح طلب

ادامه
زندگینامه امام زاده صالح زندگینامه امامزاده صالح تهران و محل دفن ایشان

نام پدر: اما موسی کاظم (ع)

محل دفن: تهران، شهرستان شمیرانات، شهر تجریش

تاریخ تاسیس بارگاه: قرن پنجم هجری قمری

روز بزرگداشت: ۵ ذیقعده

خویشاوندان : فرزند موسی کاظم و برادر علی بن موسی الرضا و برادر فاطمه معصومه

ادامه
شاه نعمت الله ولی زندگینامه شاه نعمت الله ولی؛ عارف نامدار و شاعر پرآوازه

تاریخ تولد: ۷۳۰ تا ۷۳۱ هجری قمری

محل تولد: کوهبنان یا حلب سوریه

حرفه: شاعر و عارف ایرانی

دیگر نام ها: شاه نعمت‌الله، شاه نعمت‌الله ولی، رئیس‌السلسله

آثار: رساله‌های شاه نعمت‌الله ولی، شرح لمعات

درگذشت: ۸۳۲ تا ۸۳۴ هجری قمری

ادامه
نیلوفر اردلان بیوگرافی نیلوفر اردلان؛ سرمربی فوتسال و فوتبال بانوان ایران

تاریخ تولد: ۸ خرداد ۱۳۶۴

محل تولد: تهران 

حرفه: بازیکن سابق فوتبال و فوتسال، سرمربی تیم ملی فوتبال و فوتسال بانوان

سال های فعالیت: ۱۳۸۵ تاکنون

قد: ۱ متر و ۷۲ سانتی متر

تحصیلات: فوق لیسانس مدیریت ورزشی

ادامه
حمیدرضا آذرنگ بیوگرافی حمیدرضا آذرنگ؛ بازیگر سینما و تلویزیون ایران

تاریخ تولد: تهران

محل تولد: ۲ خرداد ۱۳۵۱ 

حرفه: بازیگر، نویسنده، کارگردان و صداپیشه

تحصیلات: روان‌شناسی بالینی از دانشگاه آزاد رودهن 

همسر: ساناز بیان

ادامه
محمدعلی جمال زاده بیوگرافی محمدعلی جمال زاده؛ پدر داستان های کوتاه فارسی

تاریخ تولد: ۲۳ دی ۱۲۷۰

محل تولد: اصفهان، ایران

حرفه: نویسنده و مترجم

سال های فعالیت: ۱۳۰۰ تا ۱۳۴۴

درگذشت: ۲۴ دی ۱۳۷۶

آرامگاه: قبرستان پتی ساکونه ژنو

ادامه
دیالوگ های ماندگار درباره خدا

دیالوگ های ماندگار درباره خدا دیالوگ های ماندگار درباره خدا پنجره ای به دنیای درون انسان می گشایند و راز و نیاز او با خالق هستی را به تصویر می کشند. در این مقاله از سرپوش به بررسی این دیالوگ ها در ادیان مختلف، ادبیات فارسی و سینمای جهان می پردازیم و نمونه هایی از دیالوگ های ماندگار درباره خدا را ارائه می دهیم. دیالوگ های سینمایی معروف درباره خدا همیشه در تاریکی سینما طنین انداز شده اند و ردی عمیق بر جان تماشاگران بر جای گذاشته اند. این دیالوگ ها می توانند دریچه ای به سوی دنیای معنویت و ایمان بگشایند و پرسش های بنیادین بشری درباره هستی و آفریننده آن را به چالش بکشند. دیالوگ های ماندگار و زیبا درباره خدا نمونه دیالوگ درباره خدا به دلیل قدرت شگفت انگیز سینما در به تصویر کشیدن احساسات و مفاهیم عمیق انسانی، از تاثیرگذاری بالایی برخوردار هستند. نمونه هایی از دیالوگ های سینمایی معروف درباره خدا در اینجا به چند نمونه از دیالوگ های سینمایی معروف درباره خدا اشاره می کنیم: فیلم رستگاری در شاوشنک (۱۹۹۴): رد: "امید چیز خوبیه، شاید بهترین چیز. و یه چیز مطمئنه، هیچ چیز قوی تر از امید نیست." این دیالوگ به ایمان به خدا و قدرت امید در شرایط سخت زندگی اشاره دارد. فیلم فهرست شیندلر (۱۹۹۳): اسکار شیندلر: "من فقط می خواستم زندگی یک نفر را نجات دهم." این دیالوگ به ارزش ذاتی انسان و اهمیت نجات جان انسان ها از دیدگاه خداوند اشاره دارد. فیلم سکوت بره ها (۱۹۹۱): دکتر هانیبال لکتر: "خداوند در جزئیات است." این دیالوگ به ظرافت و زیبایی خلقت خداوند در دنیای پیرامون ما اشاره دارد. پارادیزو (۱۹۸۸): آلفردو: خسته شدی پدر؟ پدر روحانی: آره. موقع رفتن سرازیریه خدا کمک می کنه اما موقع برگشتن خدا فقط نگاه می کنه. الماس خونین (۲۰۰۶): بعضی وقتا این سوال برام پیش میاد که خدا مارو به خاطر بلاهایی که سر همدیگه میاریم می بخشه؟ ولی بعد به دور و برم نگاه می کنم و به ذهنم می رسه که خدا خیلی وقته اینجارو ترک کرده. نجات سربازان رایان: فرمانده: برید جلو خدا با ماست ... سرباز: اگه خدا با ماست پس کی با اوناست که مارو دارن تیکه و پاره می کنن؟ بوی خوش یک زن (۱۹۹۲): زنها ... تا حالا به زن ها فکر کردی؟ کی خلقشون کرده؟ خدا باید یه نابغه بوده باشه ... زیر نور ماه: خدا خیلی بزرگتر از اونه که بشه با گناه کردن ازش دور شد ... ستایش: حشمت فردوس: پیش خدا هم که باشی، وقتی مادرت زنگ می زنه باید جوابشو بدی. مارمولک: شاید درهای زندان به روی شما بسته باشد، اما درهای رحمت خدا همیشه روی شما باز است و اینقدر به فکر راه دروها نباشید. خدا که فقط متعلق به آدم های خوب نیست. خدا خدای آدم خلافکار هم هست. فقط خود خداست که بین بندگانش فرقی نمی گذارد. او اند لطافت، اند بخشش، بیخیال شدن، اند چشم پوشی و رفاقت است. دیالوگ های ماندگار درباره خدا؛ دیالوگ فیلم مارمولک رامبو (۱۹۸۸): موسی گانی: خدا آدمای دیوونه رو دوس داره! رمبو: چرا؟ موسی گانی: چون از اونا زیاد آفریده. سوپر نچرال: واقعا به خدا ایمان داری؟ چون اون میتونه آرامش بخش باشه. دین: ایمان دارم یه خدایی هست ولی مطمئن نیستم که اون هنوز به ما ایمان داره یا نه. کشوری برای پیرمردها نیست: تو زندگیم همیشه منتظر بودم که خدا، از یه جایی وارد زندگیم بشه ولی اون هیچوقت نیومد، البته اگر منم جای اون بودم خودمو قاطی همچین چیزی نمی کردم! دیالوگ های ماندگار درباره خدا؛ دیالوگ فیلم کشوری برای پیرمردها نیست سخن پایانی درباره دیالوگ های ماندگار درباره خدا دیالوگ های ماندگار درباره خدا در هر قالبی که باشند، چه در متون کهن مذهبی، چه در اشعار و سروده ها و چه در فیلم های سینمایی، همواره گنجینه ای ارزشمند از حکمت و معرفت را به مخاطبان خود ارائه می دهند. این دیالوگ ها به ما یادآور می شوند که در جستجوی معنای زندگی و یافتن پاسخ سوالات خود، تنها نیستیم و همواره می توانیم با خالق هستی راز و نیاز کرده و از او یاری و راهنمایی بطلبیم. دیالوگ های ماندگار سینمای جهان درباره خدا گردآوری: بخش هنر و سینمای سرپوش

ویژه سرپوش