الهام شعبانی که قرار بود از مهر ماه با نمایش «سالی که دوبار پاییز شد» به نویسندگی و کارگردانی لیلی عاج روی صحنه برود در گفتگو با ایلنا، از توقیف این نمایش، پیش از اجرا خبر داد و گفت: سه ماه برای این نمایش تمرین کردیم اما پس از سه نوبت بازنویسی متن و رعایت اصلاحیه‌های مدنظر شورای ارزشیابی و نظارت و بازبینی در نهایت به گروه اطلاع دادند که به صلاح نیست این نمایش را روی صحنه ببرید!
این بازیگر تئاتر با اشاره به پروسه‌ای که این گروه نمایشی برای دریافت مجوز طی کردند، گفت: خانم عاج متن را برای دریافت مجوز به شورای ارزشیابی و نظارت فرستادند، متن را خواندند گفتند تشریف بیاورید و مسائلی را مرتفع کنید، نویسنده با توجه به ایرادهای گرفته شده متن را بازنویسی کرد و دوباره و سه باره این اتفاق افتاد و هر سه بار، هرچه شورای نظارت و ارزشیابی گفت در متن اعمال شد. تا اینکه در نهایت بعد از جلسه خانم عاج با آقای محسن امیری (رئیس شورای ارزشیابی و نظارت) نوبت بازبینی برای نمایش دادند که به معنای تائید اولیه متن بود.
شعبانی ادامه داد: بعد از بازبینی بدون اینکه حرفی با گروه بزنند، از خانم عاج خواستند به اداره‌کل هنرهای نمایشی مراجعه کند. آنجا هم دوباره اصلاحیه‌هایی دادند که همه را کارگردان پذیرفت و گفت اعمال می‌کند و خواستار نوبت بازبینی دیگری شد. اما شورا این قضیه را موکول به دو روز دیگر کرد. دو روز بعد آقای امیری به خانم عاج گفت «بهتر است اجرا نروید.»
او با اشاره به استانداردهای دوگانه شورای ارزشیابی و نظارت در ممیزی نمایش‌ها، گفت: به ما می‌گویند به صلاح نیست که یک کار اجتماعی که همه موارد اصلاحی را رعایت کرده، روی صحنه برود اما به کاری مجوز اجرا می‌دهند که سرشار از شوخی‌های مبتذل است و من به عنوان مخاطب حاضر در سالن شرم‌ام می‌شود وقتی چنین دیالوگ‌هایی را می‌شنوم سرم را بالا بیاورم. آیا شورای نظارت و ارزشیابی اینها را ندیده؟ نمایش‌های سخیف مشکلی ندارند، اما وقتی کارگردانی درباره یک مساله اجتماعی حرف می‌زند اجرایش به صلاح نیست؟
بازیگر نمایش «قند خون» خاطرنشان کرد: حداقل قبلا آدم‌هایی برای بازبینی آثار می‌آمدند که خودشان تئاتری بودند و علاوه بر ممیزی، کیفیت کار را هم می‌دیدند و مدنظر داشتند. اما امروز، به‌نظر می‌رسد ملاک ممیزی از سوی بعضی از این آقایان تغییر کرده و می‌خواهند تئاتر را به سمت تئاتر گلریز ببرند. با چنین نگاهی، وقت و انرژی ما را که به نگاه‌مان مسائل اجتماعی است هیچ می‌انگارند و هیچکسی هم نیست که از ما دفاع کند. نمی‌دانیم کجا برویم درد و مشکل‌مان را بگوییم. این تئاتر نه تهیه‌کننده‌ای داشت نه سوپراستار؛ همه از بازیگران تئاتری‌اند. ما به کیفیت کار فکر کردیم.
شعبانی که پیش از این برای بازی در دو نمایش لیلی عاج جایزه تندیس بهترین بازیگر زن در جشن بازیگران و تقدیر جشنواره تئاتر فجر شده بود، گفت: من، امین میری و محمد نادری به عنوان بازیگران این نمایش، سه ماه تمام وقت‌مان را گذاشتیم. در این مدت هرکدام‌مان بازی در پروژه‌های دیگری را رد کردیم، وقت و انرژی گذاشتیم و هزینه کردیم. چه کسی باید جوابگو باشد؟
شعبانی خاطرنشان کرد: ما تئاتری کار می‌کنیم که از پوست و گوشت و استخوان‌مان است و انتفاع مالی ندارد اما باید چند ماه تلاش کنیم تابه اجرایی ایده‌آل برسیم. سوال من این است که ما دستمزد و حقوق ثابت که نداریم پس به چه دل خوش کنیم؟
شعبانی با اشاره به قصه نمایش که از نظر شورا در تقابل با صلاحدید جامعه تشخیص داده شده، گفت: داستان درباره حاج یونس است که دچار کابوس‌هایی شده و احساس می‌کند قبلا حکم و قضاوتی اشتباهی کرده و الان که حالش بد است و روزهای بدی را سپری می‌کند به خاطر همان قضاوت اشتباهی است که کرده. در واقع نمایش از زاویه کابوس‌های این شخصیت و درگیری‌ها و حال بدش روایت می‌شود که احساس می‌کند باید بخشیده شود.
شعبانی با بیان اینکه «ما دنبال لاابالی‌گری روی صحنه نیستیم و می‌خواهیم درباره جامعه و فقط مشکلاتش حرف بزنیم» یادآور شد: امیدوارم روزی اتفاقی بیفتد که کسی صدای ما تئاتری‌ها را بشنود و اجازه دهند روی صحنه حرف واقعی‌مان را بزنیم.
- 17
- 4
