اکبر منانی «دوبلور پوآور»: گوینده مانند چراغ برق است

اکبر منانی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره‌ی وضعیت حضور گویندگان جدید در رادیو گفت: مشکل گویندگان بی‌حوصلگی است، به دلیل اینکه این کار صبوری می‌خواهد. من سه سال برای ورود به رادیو تلاش کردم تا وارد شدم. انواع دوره‌ها را دیدم و خودم دنبالش رفتم. مشکل این است که در حال حاضر فردی می‌گوید که من آمده‌ام گوینده شوم و همان موقع هم می‌خواهد که این اتفاق بیفتد.

او با انتقاد از وضعیت گویندگی اظهار کرد: متاسفانه این سبک گویندگی که در حال حاضر وجود دارد را دوست ندارم. البته این نظر شخصی من است و این مساله به سلیقه هم مرتبط می‌شود. گوینده باید صدا داشته و ورزیده باشد و بتواند سی دو حرف را بگویید، رسیدن به این ویژگی‌ها با یک یا دو روز انجام نمی‌شود، بلکه ممکن است ۳۰ سال طول بکشد.

این دوبلور قدیمی ادامه داد: تمام زندگی من تحقیق بود و دنبال این بودم که بدانم چه چیزی درست است. از هر استاد و فردی که حرف می‌زد، یاد می‌گرفتم، اگر یاد نمی‌گرفتم به این مرحله‌ای که هستم، نمی‌رسیدم. خدا را شکر هنوز با این سن پشت میکروفون می‌نشینم و می‌توانم کار خود را درست انجام دهم.

منانی با بیان اینکه گویندگی صبوری می‌خواهد، خاطرنشان کرد: متاسفانه جوانان صبوری نمی‌کنند و می‌خواهند به سرعت گوینده شوند و جای نقش اصلی باشند بدون اینکه بدانند گویندگی چیست، گویندگی باید تشریح شود. هر فردی صبر داشته باشد به آن هدفی که دارد می‌رسد. هیچکس مانند من نبودهریال زیرا بدترین بیان را در زمان خود داشتم اما صبوری کردم  و دنبال هدفم رفتم. کتاب نوشتم و گردآوردی کردم، من نویسنده نیستم و از مردم یاد گرفته‌ام. کدام گوینده در حال حاضر این کارها را انجام می‌دهد؟

این مدیر دوبلاژ اضافه کرد: هزاران نفر جلوی تلویزیون می‌نشینند و هرکدام فکری دارند. گوینده باید خود را با این  افراد سازگار کند تا بتواند بیانی را در رادیو و تلویزیون داشته باشد.

گوینده تیپ‌های فلفلی و آقای خوشبین در برنامه «صبح جمعه با شما»، با اشاره به ویژگی یک گوینده اظهار کرد: تنها علاقه کافی نیست بلکه گویندگان باید صدا و مایه‌ای داشته باشند. آن‌هایی هم که این ویژگی را ندارند، می‌توانند به آن دست پیدا کنند اما باید حدود چندسال دنبالش بروند و نخواهند در عرض یک هفته گوینده شوند. به نظرم گویندگی مشکلترین و ساده ترین کار است و باید تمرین زیاد داشته باشند .

منانی که به جای شخصیت‌های زبل‌خان و «گلام» در ماجراهای گالیور (با تکیه کلام من می‌دونم) صداپیشگی کرده است، در پایان گفت: برخی گویندگان رادیو به نسبت بهتر از تلویزیون هستند. به جز آقای حیاتی، دیگران گوینده نیستند به دلیل اینکه حرف می‌زنند. گویندگی با حرف زدن در رادیو و تلویزیون فرق دارد و صدا باید سالم باشد. گوینده مانند چراغ برق است که از جایی انرژی می‌گیرد و از بلندگویی پخش می‌شود اگر در این بین یک خال وجود داشته باشد، اشکال ایجاد می‌کند. گویندگی این حالت را دارد و باید آنقدر دقیق باشد که دیگر این مشکلات وجود نداشته باشد.