پایان سکوت ۹ ساله با سکته قلبی/ روایت «حیاتی» از وداع «افشار» با تلویزیون

به گزارش خبرآنلاین، قاسم افشار که از سال‌های اول انقلاب، گویندگی در بخش‌های خبری رادیو و تلویزیون را بر عهده داشت و در بحبوحه سال‌های دفاع مقدس بارها اخبار مربوط به پیروزی‌های رزمندگان اسلام را به اطلاع هموطنان رسانده بود، بامداد امروز بر اثر ایست قلبی دارفانی را وداع گفت.

او از سال ۱۳۸۸ در تلویزیون حضور نیافت. 

مجری خوشنامی که سکوت اختیار کرد

افشار یکی از خوش‌نام‌ترین مجریان و اخبارگویان دهه ۶۰ بود. او از ۹ سال قبل دیگر خبری در تلویزیون نخواند و به گفته خود کلا این کار را رها کرد.

او ۱۳ آبان سال ۱۳۳۰ در تهران به دنیا آمد و دوره ابتدایی و متوسطه را در تهران و قصرشیرین تحصیل کرد و سپس به مدرسه عالی پارس رفت و در رشته روانشناسی ادامه تحصیل داد. در مقطع انقلاب فرهنگی تحصیلات دانشگاهی او نیمه‌تمام ماند. ولی بعد از بازگشایی دانشگاه‌ها کارشناسی روانشناسی را از دانشگاه علامه طباطبایی دریافت کرد. او سپس کارشناسی ارشد خود را در همین رشته از دانشگاه آزاد اسلامی اخذ کرد.

او در دهه ۶۰ به عنوان یکی از گویندگان مهم اخبار شناخته می‌شد، سعید فانیان مدیرسابق شبکه سوم سیما در سایت شخصی خود از افشار به عنوان چهره شاخص خبر سیما نام برده که در کار خود مسلط بود.

حدود ۹ سال قبل از درگذشت این اخبارگو، تصویر او در قاب تلویزیون نقش نبسته بود. او سه سال قبل در یک گفت‌و‌گوی کوتاه که در دیداری اتفاقی بین افشار و یک خبرنگار صورت گرفت، او به این پرسش که آیا درست است بعد از انتخابات ۸۸ و آن اتفاقات، از صدا و سیما بیرون آمدید؟ به صراحت چنین پاسخ داد: «کلا کار را ول کردم.»

روایت حیاتی از وداع افشار با تلویزیون

از همان سالی که قاسم افشار در تلویزیون به فعالیتش خاتمه داد، حاشیه‌های زیای درباره‌اش مطرح شد. بعضی‌ها  بازنشسته شدن او را دلیل بر غیبت‌اش دانستند و عده‌ای دیگر نیز علت اصلی خداحافظی او را موضع‌گیری‌هایش درباره انتخابات سال ۸۸ عنوان کردند.

محمدرضا حیاتی دیگر گوینده قدیمی خبر در گفت‌و گویی که سه سال با پیش با روزنامه «شرق» داشته به دلایل رفتن افشار از تلویزیون اشاره کرده و گفته: «صحبتی درباره آقای افشار مطرح شد و عکس‌های او در فضاهای مجازی دست‌به‌دست شد،  درحالی‌که چنین چیزی به‌هیچ‌وجه واقعیت ندارد. حقیقت این است که آقای افشار به دلایلی از خبر خداحافظی کردند و مسئله اتفاقات گفته شده در ارتباط با کار او هیچ نقشی نداشت. البته آقای افشار هم باید می‌دانست ترک‌کردن میدان خبر در آن شرایط باعث انتشار چنین شایعاتی می‌شود و می‌توانست رفتن خود را به تأخیر بیندازد. حتی خاطرم هست که معاونت سیاسی هم از او درخواست کرد برای اینکه شبهه‌ای ایجاد نشود، حداقل سه‌ماهی رفتنش را به تعویق بیندازد که آقای افشار نپذیرفت. اما در اینکه آن زمان دوران سختی را پشت‌سر گذاشتیم هیچ شکی نیست. دورانی بسیار پرالتهاب و دشوار برای همه به‌خصوص گویندگان خبر بود. در تمام دوران کاری شرایط سخت بسیاری را تجربه کردم.

مثل زمانی که زیر موشک‌باران خبر می‌خواندیم و فراموش نمی‌کنم روزهایی که در استودیو بودیم و هم‌زمان از بیرون صدای بمب می‌شنیدیم. همکاران قدیمی من هم از تلویزیون خداحافظی کردند و تنها من بودم که به نمایندگی از آن نسل در تلویزیون مانده بودم. طبعا وظیفه یک گوینده حرفه‌ای همین است که در هر شرایطی کارش را انجام دهد. اگر من هم از تلویزیون می‌رفتم، طبعا شخص دیگری کار من را انجام می‌داد، اما متوجه بودم که به دلیل سابقه حضورم در تلویزیون مردم انتظار بیشتری از من داشتند. به هر صورت صداوسیما را که نمی‌شود خالی گذاشت!»