چرا حضور بشیر حسینی در «عصر جدید» حماقت‌بار است؟

مدافعان بشیر حسینی حضور او در عصر جدید را حاصل درخشش او و توانمندی‌هایش در استعدادیابی و سواد رسانه‌ای می‌دانند، ولی واقعیت این است که اگر حتی اندکی با معادلات سیاسی حاکم بر رسانه ملی و فضای دانشگاه امام صادق آشنا باشید متوجه خواهید شد که در پشت پرده حضور چهره‌ای مثل بشیر حسینی در عصر جدید معادلات دیگری وجود دارد.

این روز‌ها عصر جدید به یکی از بحث برانگزترین برنامه‌‎های صدا و سیما بدل شده است، برنامه‌‎ای که از ابتدا به خاطر کپی کاری تمام عیارش از برنامه‌های استعدادیابی آمریکایی مورد نقد جدی مخاطبان قرار گرفت حالا به خاطر داوران و مسائل حاشیه‌ای دیگر مورد توجه قرار گرفته است.

در میان تمام داوران این برنامه، اما یک نفر بیش از همه مورد توجه است و آن کسی نیست جز بشیر حسینی داور تازه رسیده‌ای که به خاطر هم دانشگاهی بودن با مدیر جوان شبکه سه به داور سفارشی مشهور شده است، داوری که به باور عموم مخاطبان حضورش در کنار چهره‌هایی، چون حیایی، نونهالی و عظیمی‌نژاد حاصل رانت است، ادعایی که البته از سوی نزدیکان برنامه عصر جدید بار‌ها تکذیب شده.

از امام صادق تا عصر جدید؛ رانت امام صادق یا استعداد برتر؟

سیدبشیر حسینی متولد ۱۵ آذر ۱۳۶۰ است، تحصیلات حوزوی را تا سطح ۲ ادامه داده، فوق‌لیسانس حقوق و دکترای فرهنگ و ‏ارتباطات از دانشگاه امام صادق (ع) دارد و مرتبه علمی‌اش «استادیار» است.

بشیر حسینی در بیوگرافی کانال تلگرامش با تصویر یک پروانه آبی‌رنگ نوشته: «در جست‌وجوی حق و حقیقت» و سوابقش را این‌طور توضیح داده: ‏‏ «مدیر گروه علوم نوین رسانه دانشکده ارتباطات دانشگاه صداوسیما، رئیس شورای سیاست‌گذاری المپیاد بین‌المللی سواد رسانه‌ای، مشاور ‏دانشگاهی و استعدادیابی و جوان برگزیده کشور سال ۱۳۸۵.».

اما حضور بشیر حسینی در عصر جدید این‌قدر هم که به نظر می‌رسد ناگهانی نبود. او پیش از داوری در عصرجدید، میهمان ثابت برنامه ‏‏ «رسانش» از شبکه امید سیما بود، در ایام جام‌جهانی هم در برنامه «زابی‌واکا» از تلویزیون اینترنتی آیو حضور داشت که ویدئویی جنجالی هم از آن منتشر شد و در نهایت در یکی از برنامه‌های ‏‏ «اکسیر» فرزاد حسنی بحث مفصلی درباره فضای مجازی داشت.

با تکیه بر همین توصیفات مدافعان بشیر حسینی حضور او در عصر جدید را حاصل درخشش او و توانمندی‌هایش در استعدادیابی و سواد رسانه‌ای می‌دانند، ولی واقعیت این است که اگر حتی اندکی با معادلات سیاسی حاکم بر رسانه ملی و فضای دانشگاه امام صادق آشنا باشید متوجه خواهید شد که پشت پرده حضور چهره‌ای مثل بشیر حسینی در عصر جدید معادلات دیگری وجود دارد، معادلاتی که بی ارتباط به حضور فروغی در جایگاه ریاست شبکه سه نیست.

چرا حضور بشیر حسینی در عصر جدید حماقت‌بار است؟

این که علی فروغی و حامیانش بخواهند به چهره‌هایی مثل بشیر حسینی میدان دهند تا به عنوان نسل جوان انقلابی خود را در معرض دید عموم قرار دهند امری طبیعی است و از این رانت‌ها و باند بازی‌ها گریزی نیست، ولی این که چنین آدم‌هایی را در جایی قرار دهند که هیچ ارتباطی به آنان ندارد تف سربالایی است که آبروی چهره‌های مطلوب این جریان را هم می‌برد.

هدف از حضور بشیر حسینی در برنامه عصر جدید این بود که او بتواند با نشستن کنار سه هنرمند با سابقه در چنین برنامه مهمی برای خود اعتبار کسب کند و البته خود را به عنوان یک چهره "انقلابی باحال! " مطرح کند، انقلابی‌ای که شوخی می‌کند، مدرن است، احساسی است و البته خیلی با استعداد است.

اما در عمل نه تنها این اتفاق نیافتاد بلکه حضور بشیر حسینی به شکلی جدی فلسفه برنامه عصر جدید که یک برنامه استعداد یابی است را زیر سوال برد. داوران برنامه‌های استعدادیابی در تمام جهان اصولا دو ویژگی دارند؛ اول اینکه شهرت و محبوبیت زیادی دارند که آن را به استعداد‌های جوان منتقل می‌کنند تا شانس دیده شدن داشته باشند و دیگر اینکه اصولا استعداد خود داور‌ها در طی یک پروسه کشف شده است. بشیر حسینی نه شهرت و محبوبیت دارد و نه استعداد و هنر خاصی که کشف شده باشد.

هر چند مشرق معتقد است حضور بشیر حسینی عصر جدید را از آمریکا گات تلنت شدن نجات داده و می‌نویسد:

" ویژگی بزرگ «سیدبشیر حسینی» در میان هیأت داوران این است که برنامه را از «اَمریکن» شدن نجات می‌دهد. در امریکا گات تلنت، شاخصه بزرگ برنامه در داوری ضریب هنر و سرگرمی است و به همین دلیل مولفه‌های آنالیز استعداد در رأی داوران با سواد رسانه‌ای مدرن نسبتی پیدا نمی‌کند. "

استدلال‌های مشرق هرچند در ظاهر برای این رسانه و دوستانش قوی به نظر می‌رسد، ولی واقعیت چیز دیگری است، اگر چهره علی فروغی با حضور چهره‌هایی، چون گلزار در شبکه سه سیما تطهیر شد بشیر حسینی هم می‌تواند با حضور در عصر جدید برای خود اعتبار کسب کند، البته اعتباری بیش از چند ده هزار فالور اینستاگرام و تلگرام!