اینترنت ۵۰ساله شد

۵۰ سال پیش دو دانشجوی جوان، با یک آزمایش کوچک گام بزرگی در ارتباطات بین مردم جهان برداشتند. چارلز کلایندانشجوی ۲۱ ساله‌ای که در لس‌آنجلس نشسته بود موفق شد از طریق کامپیوتر خود که به بزرگی یک اتاق پذیرایی بود، به کامپیوتر دوست خود در سیلکون‌ولی وصل شود.

این ارتباط مقدمه تحولی بزرگ بود. اکنون بیش از ۸۰ درصد مردم در کشورهای صنعتی از طریق اینترنت با یکدیگر در تماس هستند. میزان دسترسی مردم در کشورهای در حال رشد نیز بیش از ۴۰ درصد است؛ چیزی در حدود چهار میلیارد نفر در سطح جهان.

موفقیت در گام دوم

ساعت ۱۱ شب بود. کلاین و دووال تلفنی با یکدیگر تماس گرفتند و درباره تصمیم خود مبنی بر اتصال دو کامپیوتر گفت‌وگو کردند.  کلاین دکمه حرف „L" را فشرد. دووال در کمال حیرت ظهور این حرف را بر روی مانیتور خود مشاهده کرد. کلاین پس از آن حرف „O" را تایپ کرد. اما این حرف نه تنها بر مانیتور دوست خود ظاهر نشد، بلکه منجر به سقوط سیستم کامپیوتری دووال شد. تلاش دوم آن‌ها پس از یک ساعت موفقیت‌آمیز بود. کلاین موفق شد کلمه „Login" را بر روی مانیتور کامپیوتر دوست خود به نمایش گذارد.

یک حرکت کوچک که به انقلابی بزرگ انجامید

کلاین بنا بر گفته خود در آن ایام به طور شبانه‌روزی مشغول برنامه‌‌نویسی کامپیوتری بوده است. فاصله بین کلاین و دوستش در سیلیکون‌ولی حدود ۶۰۰ کیلومتر بود. پس از آن، یکی از طراحان اینترنت، پروفسور لئونارد کلاین‌راک ابراز تاسف کرده بود که چرا این دو دانشجو تنها به نوشتن واژه „Login" بسنده کرده و پیام و شعار جالبی را رد و بدل نکرده‌اند. اشاره این پروفسور به سفر به ماه بود که چند ماه پیش از این تحول انقلابی در عرصه ارتباطات روی داده بود و سخن لوئی آمسترانگ پس از فرود به ماه شهرتی عالم‌گیر یافته بود. آمسترانگ در آن هنگام گفته بود: «این گام کوچک برای یک انسان و جهشی بزرگ برای بشریت است.»

گام کوچکی که کلاین و دووال برداشته بودند نیز از جنس آن جهش بزرگی بود که آمسترانگ از آن سخن گفته بود. اینترنت در مسیر خود به سوی دیگر نقاط جهان راهی طولانی در پیش داشت. سرعت گسترش اینترنت در ابتدا بسیار آهسته بود. به عنوان نمونه، پای ارتباط اینترنتی برای نخستین بار در سال ۱۹۸۴ به آلمان رسید. در آن هنگام مرکز رایانه‌ای کارلس‌روهه در ایجاد ارتباط اینترنتی نقشی مهم ایفا کرد. پس از آن بود که ارتباطات اینترنتی شتاب گرفت. اکنون ۸۱ مردم کشورهای صنعتی و ۴۱ درصد مردم کشورهای در حال توسعه به اینترنت دسترسی دارند. این گونه بود که ارتباط دو نفر و دو کامپیوتر ۵۰ سال پس از آن به ارتباط بین چهار میلیارد نفر تبدیل شده است.