سکوی نفتی یا سکوی حفاری یک سازهٔ عظیم همراه با امکانات حفر چاه نفت و ... استسکوی نفتی
سکوی نفتی یا سکوی حفاری به یک سازهٔ عظیم گفته میشود که دارای امکاناتی همچون حفر چاه نفت، استخراج نفت و فرآوری آن می باشد. برای این که نفت را بطور موقت تا زمان انتقالش به ساحل و پالایشش در پالایشگاه ذخیره کنند، از سکوهای نفتی استفاده میکنند. سکوهای نفت میتوانند در بستر دریا یا به صورت یک جزیرهٔ مصنوعی به صورت ثابت یا به صورت شناور در آب باشند.
سکوهای نفتی در حال فرسوده شدن هستند، پس باید طوری طراحی شوند که مورد بهره برداری، حداقل بمدت ۲۵ الی ۳۰ سال قرار گیرند. گاهی وقت ها، لوله ها به خاطر وزنشان و همچنین محتویات داخلشان در زمین فرو می روند و حوادثی را بوجود می آورند که از آن ها می توان به نشتی و پوسیدگی اشاره کرد. راههای تقویت پایه های سکوی نفتی عبارتند از:
> ورقه های فلزی آلیاژی مس و نیکل
> فولاد ضد زنگ
> ورقه های غیر فلزی مثل پلی اتیلن
> ورقه های فلزی PVC
> پوشش بتن مقاوم با اعمال حفاظت کاتدی
انواع سکوی نفتی
گاهی اوقات سکوها از جریان های آب در اثر یک نیروی قوی، خراب میشوند به همین خاطر، اصولا با استفاده از فولاد و یا بتن، این سدها را میسازند. این سکوها دارای انواع مختلفی بسته به عمق آب و کاربردشان میباشد :
* سکوی نفتی ثابت:
جنس سکوی ثابت از پایه های بتنی یا فولادی یا هر دو میباشد که این سکوی ثابت بطور مستقیم بر روی بستر دریا نصب می شود.
* سکوی نفتی نیمه شناور:
سکوی نیمه شناور، یک قسمت حفاری شناور دارد که از ستون های موقتی برخوردار است. وقتی که این ستون ها از آب، پر می شوند به صورت شناور در می آیند و در عمقی که آن ها را پیش بینی می کنند، فرو می روند. یکی از پرکاربردترین و معمول ترین سکوی نفتی ، سکوی نیمه شناور میباشد که درکنار قابلیت های سکوها، در آبهای عمیق نیز توانایی حفاری را دارند. برای این که سکوهای نیمه شناور را جابه جا کنند همانند سکوهای شناور از دو عرشه ی متفاوت استفاده می کنند. در حقیقت با فرو رفتن قسمتی از سکوی نفتی در آب، هم چنان این توانایی را دارند که بر روی میدان حفاری شناور بمانند.
جنس سکوی نفتی اصولا از جنس فولاد و یا بتن می باشدوقتی که عرشه ی پایینی از آب پر شد، پایداری لازم برای سکوی نفتی در هنگام حفاری فراهم می شود. روش مستقر شدن سکوهای نیمه شناور معمولاً از طريق لنگرهای سنگینیست که هر کدام بیش از ده تن وزن دارند. این لنگرها با عرشه ی پایینی سکو از طریق آب پر می شوند و در نتیجه در آبهای متلاطم، امکان یک حفاری مطمئن را بوجود می آورند. این سکو ها را میتوان در مکانی مشخص نگهداری کرد و به صورت مقطعی در عملیات های متفاوت از آن ها استفاده کرد. عمق کاری آن ها در مقایسه با قبل، بسیار بیشتر بوده و به نحویکه میتوان تا عمق ۱۸۰۰ m را با پیشرفت تکنولوژی به راحتی حفاری کرد. این نوع در بستر دریا یک سوراخ ایجاد می کند و پس از آن به مکان دیگری به سرعت منتقل میشود.
* سکوی نفتی پایه کششی:
یکی از دکل های شناوری که به کف دریا برای کنترل حرکت عمودی سازه مهار شده اند، سکوهای TLP یا سکو با پایه و مهار کششی هستند. این تأسیسات در آب هایی استفاده می شوند که ۱۸۲۹ متر عمق و همچنین چهار ستون استوانه ای دارند که از طریق پانتون های مثلثی به یکدیگر وصل شده و یک پانتون در پائین هر ستون، به سمت بیرون امتداد پیدا کرده تا بتواند در کف دریا موجب تقویت کابل های فولادی متصل شده به پی های شمعی شوند. یکی از مزایای این کابل ها اینست که در مقابل امواج خروشان دریا، مانع از حرکت قائم سکو و حرکت چرخشی می شوند ولی با این وجود، این سازه در مقایسه با حرکت افقی و عرضی ازاد است.
* شناور اف پی اس او:
کاربرد شناور اف پی اس او اینست که در تولید نفت و گاز طبیعی با کاربری های تولید، ذخیره و تخلیهٔ هیدروکربن خام در مناطقی که زیرساخت های کافی ندارد یا حوزه های نفتی اش کوچک است، استفاده میشود.
سکوی نفتی در انواع مختلفی با توجه به عمق آب و کاربرد شان، تقسیم بندی شده اندشناور اف پی اس او، درواقع به نوعی کشتی مخصوص گفته میشود که برای ذخیره سازی و نیز انتقال آن به تانکرهای نفت کش، فراوری ترکیبات هیدروکربنی مورد استفاده قرار میگیرد. طراحی این کشتی به گونه ایست که می تواند از تجیهزات زیر آب و سکوهایی که در نزدیکی آنها کناره می گیرد هیدروکربن تولید شده را دریافت، پالایش و ذخیره کند.
شناورهای FPSO در صنایع فراساحلی به خاطر سهولت در انجام فرآیند سه گانه مذگور، اهمیت بسیاری دارند زیرا اگر از این شناورها استفاده شود دیگر به ساخت تاسیسات زیر بنایی به منظور بهره برداری از میادینی که با کمبود ذخیره رو به رو هستند، نیازی نیست و در اثر همین عامل، بهره برداری از میادین کوچک که از خشکی فاصله دارند برای شرکتهای نفتی مناسب است. البته تمام تجهیزات فراوری، تولید، ذخیره سازی و انتقال نفت در این شناور به خاطر ابعاد بزرگش به راحتی جای می گیرد و انواع گوناگونی از تاسیسات، هم در سطح عرشه و هم در زیر بدنه این شناورها جاسازی شده اند.
* شناور حفاری:
یکی از انواع شناورها یا کشتیهای تجاری که در آب های عمیق، به منظور حفاری اکتشافی چاه های نفت و گاز طراحی شده است، شناور حفاری یا دریل شیپ نام دارد. از قابلیت های دریل شیپ ها می توان به سیستم های موقعیت یاب پویای پیشرفته اشاره کرد.
* دکل نفتی جک آپ:
کارایی کلی دکل جک آپ مشابه کرجی های حفاری میباشد ، تنها تفاوتشان در اینست که بعد از قرار گرفتن در محل حفاری، سه یا چهار پایه ای که طراحی شده در عمق آب فرو می رود و بعد از آن، بر روی بستری در کف دریاچه محکم می شوند. این پایه ها برای این نوع سکوی نفتی ، قابلیت جایگزینی بدون متحرک و بالاتر از سطح آب را فراهم می کند که نسبت به کرجی های حفاری، یکی از مزایای آن محسوب میشود.
سکوی نفت می‌تواند به صورت ثابت در بستر دریا یا به صورت شناور در آب باشدعمق کاری دکل جک آپ، کم تر از کرجی های حفاری است و کارگذاری پایه ها در عمق زیاد باعث بروز مشکلات زیادی میشود. در واقع عمق کاری آن ها بیشتر از ۱۹۰ m نیست. از آنجا که در این نوع سکو، سکوی کاری بالاتر از سطح آب قرار می گیرد امکان دارد در مقایسه با کرجی های حفاری، عملیات حفاری مطمئن تری را فراهم کند.
گردآوری: بخش اقتصاد سرپوش
- 14
- 2
