روزنامه اطلاعات در یادداشتی به وضعیت طبقه متوسط در ایران پراخت و نوشت:
بر اساس داده‌های پایگاه اطلاعات رفاهی ایرانیان در فروردین ماه سال گذشته، ۹۳ درصد خانوارهای ایرانی، یارانه‌بگیر بودند که از این میزان، ۳۵ درصد فقیر، ۵۷ درصد جزو طبقه متوسط و ۸ درصد از طبقه برخوردار و ثروتمند محسوب می‌شدند.اگرچه درصد اعداد فقیر در قیاس با طبقه متوسط و برخوردار عددی قابل مکث است و از شکاف طبقاتی در کشور حکایت می‌کند که نیازمند پژوهش جداگانه‌ای است اما در این مجال سخن از فروریزش طبقه متوسط است.
طبقه متوسط، یک طبقه اجتماعی است و شامل افراد بسیاری در مشاغل مختلف می‌شود که نسبت بیشتری از کل جمعیت شاغل را تشکیل می‌دهد و زندگی این طبقه بیشتر مشابه به طبقه بالاست.
طبق آمارهای یاد شده، کشور تا سال‌های اخیر از یک تعادل نسبی و نسبتا مطلوب بهره‌مند بوده است زیرا طبقه متوسط بیشترین درصد جمعیتی را به خود اختصاص داده بود، اما در حال حاضر با فشارهای اقتصادی و تورم ۷۰ درصدی طبقه متوسط با سرعت و شیب تندی به سمت فقیر شدن پیش می‌رود.
از دست رفتن طبقه متوسط که اکثریت کشور را تشکیل می‌دهند، زنگ خطر بزرگی برای یک کشور محسوب می‌شود که متاسفانه جامعه ما با چنین معضلی مواجه شده است.
طبقه متوسط در واقع توازن قدرت اقتصادی و اجتماعی در جامعه را رقم می‌زند، وقتی این طبقه از بین می‌رود، خلئی در نبود آن ایجاد می‌شود که منجر به ضربات اجتماعی و فرهنگی شده و باعث بروز مشکلات فراوانی خواهد شد.
پیدایش مشاغل کاذب، کاهش سطح عمومی سلامت، کاهش انگیزه برای تحصیل، افزایش جرم و بزهکاری، کاهش اعتماد به حکومت و از دست رفتن حمایت مردم از حکومت که به عنوان بزرگ‌ترین سرمایه داخلی کشور محسوب می‌شود و از پیامدهای زیانبار سقوط طبقه متوسط است.
معضلات اجتماعی همیشه در نتیجه مشکلات اقتصادی افزایش پیدا می‌کنند و باید به این واقعیت تلخ اذعان کنیم که این روزها در نتیجه از بین رفتن طبقه متوسط جامعه، معضلات اجتماعی در جامعه ما پررنگ‌تر از همیشه شده است! مقابله با فقر و افزایش رفاه اقتصادی و اجتماعی از مهمترین اهداف دولت پس از پیروزی انقلاب اسلامی تعریف شد که امروز با بررسی وضعیت شاخص‌های ضریب جینی و تورم متوجه می‌شویم که این اهداف کمرنگ و کمرنگ‌تر شده و به نتایج مطلوبی ختم نشده است!
از آنجایی که بقای حکومت و نظام سیاسی در هر کشوری وابسته به رضایت عموم مردم از حکومت است، تعمیق فقر و سقوط طبقه متوسط که بیشترین افراد یک جامعه را تشکیل می‌دهند، یکی از خطرات جدی برای بقای نظام سیاسی کشور محسوب می‌شود.
مرکز پژوهش‌های مجلس: در فاصله ده سال، ۱۱ میلیون ایرانی دیگر فقیر شدند
مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی اعلام کرد که در فاصله سال‌های ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۰، حدود ۱۱ میلیون نفر به جمعیت فقیر ایران اضافه شده است.
رسانه‌ها بر اساس گزارش تازه این مرکز نوشتند که به طور کلی نرخ فقر از سال ۱۳۸۵ در ایران روند فزاینده‌ای داشته و از سال ۱۳۹۷ به بعد به بالای ۳۰ درصد رسیده است.
سال ۱۳۸۵ یک سال بعد از آغاز ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد است که اتفاقا با شعارهای مبارزه با فقر برنده انتخابات شد.
بر اساس این گزارش، در سال ۱۴۰۰ نرخ فقر نقاط روستایی ۳۵.۶ درصد و نقاط شهری ۲۸.۸ درصد بوده است.
مرکز پژوهش‌های مجلس اضافه کرده که علاوه بر افزایش فقرا، میزان فقر، یعنی فاصله فقرا تا خط فقر نیز در سال ۱۳۹۹ و ۱۴۰۰ به بالاترین مقدار خود یعنی حدود ۲۷ درصد رسیده است.
در گزارش این مرکز با اشاره به وضعیت گرانی مسکن در ایران آمده که مستاجران به علت پرداخت هزینه‌های اجاره مجبورند از سایر هزینه‌های خود و به طور خاص از خوراک بکاهند.
در این گزارش همچنین آمده که ایران به رده کشورهای با درآمد پایین‌تر از میانگین جهانی سقوط کرده است.
مرکز پژوهش‌های مجلس در سال‌های اخیر همواره نسبت به افزایش جمعیت فقرا در ایران هشدار داده است.
سه سال پیش، این مرکز در گزارشی از کاهش چشمگیر سطح زندگی مردم در دهه ۱۳۹۰ خورشیدی خبر داد و نوشت که میانگین قدرت خرید هر ایرانی طی همین دوران حدود یک سوم کاهش یافته است.
مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی در گزارش تازه خود اعلام کرده است که با وجود آن که دو دستگاه حکومتی نرخ تورم نقطه به نقطه را در مردادماه گذشته به ترتیب ۴۶ و ۵۱ درصد اعلام کردند اما بررسی این مرکز نشان می‌دهد نرخ تورم احساس‌شده توسط مردم ۸۶ درصد بوده است که دست‌کم ۴۰ درصد بیش از نرخ تورم اعلامی مرکز آمار ایران است.
- 9
- 6
