زمزمه‌های گرانی بنزین و هشدار کارشناسان نسبت به پیامد‌های آن؛ آستانه تحمل مردم حدی دارد

مصطفی میرسلیم نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی اخیراً در توییتی نوشت: یکی از عوامل مؤثر بر کاهش تلفات جاده‌ای، به‌ویژه در ‎نوروز، می‌توانست سهمیه‌بندی باشد که بعلاوه باعث کاهش آلودگی هوا و صرفه‌جویی در به هدر دادن سرمایه میهنی می‌شود.

به گزارش آفتاب‌نیوز؛ اسدالله بادامچیان، عضو حزب موتلفه هم در این‌باره گفت: وقتی که در کشور ما قیمت هر لیتر بنزین سه هزار تومان و در کشور‌های همسایه از ۱۲ تا ۲۰ هزار تومان است، هرچه قدر ممانعت کنیم، قاچاق می‌شود. چرا بنزین را سه تومان بفروشیم، تا قاچاق کنند و مجبور شویم قاچاق بگیریم؟

روزنامه همشهری نیز اخیراً در گزارشات مختلفی به رکورد مصرف بنزین در کشور اشاره کرد و مدعی شد: در ۱۰ روز پایانی منتهی به سال ۱۴۰۱ به‌طور میانگین ۱۲۱.۸ میلیون لیتر بنزین در کشور مصرف شد که این عدد نسبت به مدت مشابه سال ۱۴۰۰ (۱۹ تا ۲۹ اسفند ۱۴۰۰) با ۱۰۶.۹ میلیون لیتر، ۱۳.۹ درصد افزایش یافته است.

جلیل سالاری مدیرعامل شرکت پخش فرآورده‌های نفتی در حین گلایه از آنچه وی آن را رشد مصرف بنزین در کشور نامید اظهار کرد که ۲۵ میلیون خودرو در کشور تردد می‌کنند و «مدیریت مصرف یکی از مباحثی است که نیازمند توجه جدی است.»

مدیریت مصرف بنزین کلیدواژه‌ای است که در روز‌های اخیر، بار‌ها از طرف کارشناسان نزدیک به دولت تکرار شده است. قاطبه این کارشناسان پیشنهاد داده‌اند که با توجه به رشد مصرف، دولت افزایش قیمت بنزین را برای کاهش مصرف در نظر بگیرد.

خبرگزاری ایسنا نیز مدعی شد که در روز‌های اخیر مردم ایران رکورد مصرف بنزین در ۱۰۰ سال اخیر را شکسته‌اند.

خبرگزاری تسنیم نیز در مصاحبه‌ها و گزارشات مختلفی در چند روز اخیر تلاش کرد تا مردم را مقصر کاهش تولید بنزین در کشور معرفی نمایید. این رسانه نزدیک به نهادهای نظامی_ امنیتی از قول هوشنگ فلاحتیان معاون وزیر نفت نوشت که تولید بنزین کشور در حال حاضر ۱۱۵ میلیون لیتر و مصرف آن قریب ۱۴۴ میلیون لیتر است.

دیگر رسانه‌ها و سایت‌های نزدیک به دولت نیز در یک کمپین رسانه‌ای هماهنگ مطالبی را در این خصوص تولید و منتشر کرده‌اند، چنین کمپین‌های به این نگرانی و شائبه در نزد کارشناسان و مردم دامن زده که نکند دولت در حال مقدمه‌چینی برای رشد نرخ قیمت حامل‌های انرژی است.

پرویز جاوید، عضو انجمن اقتصاددانان ایران در گفت‌وگو با آفتاب‌نیوز اظهار کرد: افزایش قیمت حامل‌های انرژی به ویژه بنزین در تضاد کامل با شعار سال یعنی مهار تورم و رشد تولید قرار دارد. ما نمی‌گویم قیمت بنزین افزایش پیدا نکند، اما طبعاً پیش‌شرط آن این است که درآمد سرانه مردم هم افزایش پیدا کرده باشد. قاطبه مردم مشاغلی دارند که از افزایش قیمت بنزین به صورت مستقیم آسیب خواهند دید. برخی از چهره‌های سیاسی اخیراً قیمت بنزین در کشور‌های همسایه را مثال زده‌اند. آیا آن‌ها در مورد تفاوت درآمد سرانه ۲۲ هزار دلاری در ترکیه با درآمد سرانه ۶ هزار دلاری در ایران هم سخن خواهند گفت؟

وی افزود: افزایش قیمت بنزین در صورتی از سوی مردم و کارشناسان دلسوز قابل قبول است که افزایش درآمد سرانه مردم را نیز به همراه داشته باشد. طبیعتاً نرخ بنزین برای اقشار مرفه‌ای مانند حزب موتلفه که از افزایش آن حمایت می‌کنند، مهم نیست، اما ضربه‌ای کاری به معیشت مردم وارد خواهد کرد. طبق آمار‌های رسمی خود آقایان قریب ۴۰ _۵۰ درصد مردم زیر خط فقر قرار دارند. در چنین شرایطی باید به دنبال راهکار‌های جدید بود، نه افزایش قیمت حامل‌های انرژی. یکی از راه حل‌های موثر در کاهش تورم برقراری ارتباط با دنیا است. طبیعتاً مسائلی مانند جنگ با آذربایجان به کاهش تورم و بهبود وضعیت اقتصادی در کشورمان کمک نمی‌کند. افزایش قیمت بنزین تاثیری سریع و آنی بر روی همه قیمت‌ها بر جای می‌گذارد، از قیمت مواد غذایی، حمل و نقل تا کتاب دانشجو و نرخ خدمات از افزایش قیمت بنزین متاثر خواهد شد.

این اقتصاددان در ادامه گفت: افزایش قیمت بنزین علاوه بر تاثیر مستقیم یک تاثیر روانی قوی نیز بر جای می‌گذارد. در حال حاضر ما در همین ابتدای سال با کسری بودجه ۵۰۰ هزار میلیارد تومانی روبه رو هستیم، این رقم در کنار عدم تحقق درآمد ۲۰۰ هزار میلیارد تومانی، تاثیر تورمی قابل ملاحظه‌ای خواهد داشت و جمع آن به ۷۰۰ هزار میلیارد تومان می‌رسد. در این بستر اقتصادی، افزایش قیمت بنزین پیامد‌های اجتماعی بسیار گسترده‌تری به همراه خواهد داشت. همچنین قرائن و شواهد نشان می‌دهد که سال جاری از نظر اقتصادی سال بسیار سختی خواهد بود.

علی‌رغم شعار‌ها به نظر نمی‌رسد که ما در آتیه نزدیک شاهد کاهش تورم باشیم، زیرا دولت سازوکار‌های لازم برای تحقق این امر را در نظر نمی‌گیرد، یکی از ملزومات کاهش تورم تلاش واقعی برای رفع تحریم‌ها و آشتی با جهان است. وضعیت فعلی که ما مثلاً به کشور عراق التماس کنیم تا از ۵ میلیارد دلار بدهی به ما ۵۰۰ میلیون دلار را پرداخت نمایید و آن‌ها نیز در نهایت تنها با اجازه ایالات متحده این کار را انجام دهند، نشان‌دهنده وضعیت بحرانی اقتصادی است که در آن قرار داریم، چون جهان را قبول نداریم. در داخل نیز بلاخره آستانه تحمل مردم هم حدی دارد و باید این مسئله را در نظر گرفت.