به گزارش خبرآنلاین،محافظان، در چند لایه احاطه‌اش کرده بودند. با مهارت‌های مختلف و همه سرخ‌پوش. هیچ امکانی برای نزدیک شدن به او وجود نداشت.
برای اینکه توجهش را جلب کنم، فریاد زدم: «Viva Venezuela» یعنی «زنده باد ونزوئلا». ایستاد و برگشت. مشت‌اش را کمی گرده کرد، بالا برد و فریاد زد: «Viva Iran» یعنی «زنده باد ایران». جمعیت همراهش هم شعار آقای رئیس‌جمهور را تکرار کردند. می‌خواستم با او مصاحبه کنم. درخواستم را برای پرسیدن چند سوال پذیرفت و محافظان، ناچار دالانی برایم باز کردند.
سوال و جواب آن روزم با «هوگو چاوز»، رئیس‌جمهور فقید ونزوئلا در رسانه‌های بین‌المللی انعکاس زیادی یافت. میانه دهه هشتاد بود و چند هفته پیش از ورود رئیس‌جمهور چاوز به تهران، برای اولین بار خبرهایی مبنی بر احتمال تحریم فروش بنزین به ایران، رسانه‌ای شده بود. در آن مصاحبه کوتاه، «هوگو چاوز» آشکارا پیام داد که اگر فروش بنزین به ایران را تحریم کنند: «به ایران بنزین می‌فروشیم.» هر چند هیچ‌وقت واردات بنزین از ونزوئلا تایید نشد اما موضع چاوز در دوره سختی ایران، به کار می‌آمد. امروز اما چاوز نیست.
جانشین او، «نیکولاس مادورو» هم کاریزمای رئیس‌جمهور فقید را ندارد. مجلس ونزوئلا در اختیار مخالفان روئیس جمهور مادورو است و ونزوئلا صاحب اقتصادی ورشکسته است. با تورمی غیر قابل باور. «نیکولاس مادورو»، سه‌شنبه هفته گذشته وزرای خارجه و نفت خود را به ایران فرستاد تا پیامی تقدیم رئیس‌جمهور روحانی کند. پیامی که گفته می‌شود یکی از مفادش در خصوص برگزاری چهارمین اجلاس سران اوپک است. ابتکاری که ممکن است رئیس‌جمهور ونزوئلا برای فرار از فشارهای داخلی طراحی کرده باشد. وزیر نفت ونزوئلا در کنار وزیر نفت الجزایر، در شکل‌دهی به توافق اوپک برای کاهش تولید نفت نقش داشت. آیا این بار قرار است ایران به ونزوئلا کمک کند؟ آنهم ونزوئلای بی‌چاوز؟
رئیس‌جمهور ونزوئلا به روحانی چه نامه‌ای نوشت؟
«دلسی رودریگرز»، وزیر خارجه ونزوئلا، شامگاه سه‌شنبه گذشته، پس از دیدار با وزیر نفت ایران، روابط تهران و کاراکاس را راهبردی توصیف کرد و گفت: «مذاکرات میان دو هیئت ایرانی و ونزوئلایی بسیار سازنده و مفید بود، تهران و کاراکاس همواره در زمینه مسائل بین‌المللی روابطی راهبردی دارند.» صبح چهارشنبه خانم رودریگرز به دیدار روحانی رفت و پیام رئیس‌جمهور ونزوئلا را تقدیم رئیس‌جمهور ایران کرد.
روحانی پس از دریافت این پیام اظهار علاقه کرد تا روابط تهران و کاراکاس در زمینه‌های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی تعمیق شود: «ضروری است همه کشورهای تولیدکننده نفت در اوپک و غیر اوپک بکوشند تا بهای نفت به نقطه با ثبات و عادلانه‌ای برای تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان رسیده و تثبیت شود.» اجلاس سران اوپک، یک بار و در آغاز دوره زمامداری هوگوچاوز در کاراکاس برگزار شد. اجلاسی که گفته می‌شود هدیه عربستان به چاوز برای بازگشت از سیاست کسب سهم بازار، به ویژه در بازار آمریکا، بوده است.
سومین اجلاس سران اوپک هم در دوره پادشاهی ملک‌عبدالله در ریاض برگزار شد. اجلاسی که معمرقذافی در اعتراض به برگزاری آن در ریاض، حاضر به شرکت نشد. حالا معمرقذافی، ملک‌عبدالله و هوگو چاوز در این دنیا نیستند و بین تهران و ریاض، بعنوان دو موسس اوپک، اختلافات سیاسی شدیدی به وجود آمده است. پس امکان برگزاری اجلاس سران در این شرایط سخت است. اما اگر شکل گیرد فضای مناسبی برای نزدیک کردن کشورهایی است که روابط‌شان سرد شده است. «در این نشست ایران و ونزوئلا درباره توافق تاریخی میان کشورهای عضو و غیرعضو سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) که دسامبر پارسال در وین حاصل شد گفتوگو کردند، همچنین وزیران نفت ایران و ونزوئلا درباره تازه‌ترین تحولات بازار نفت و همکاریهای دو کشور در حوزه انرژی بحث و تبادل نظر کردند.» این را وزیر خارجه ونزوئلا پس از دیدارش با زنگنه گفت. آیا روسای کشورهای عضو اوپک، با ایده نیکلاس مادورو برای برگزاری اجلاس سران اوپک همراهی خواهند کرد؟ آیا اجلاس سران اوپک، روابط به سردی‌گراییده اعضای مهم این سازمان جهان سومی را تلطیف خواهد کرد؟
سال استثنایی پتروشیمی چگونه به پایان می‌رسد؟
معاون اول رئیس‌جمهور هفته گذشته هم کلنگ ساخت پالایشگاه جدید آبادان (نوسازی پالایشگاه فعلی) را به زمین زد و هم پتروشیمی تخت‌جمشید و فاز دوم پتروشیمی کارون را افتتاح کرد. « مقدار صادرات محصولات پتروشیمی پارسال حدود ١٩ میلیون تن به ارزش بیش از ١٢ میلیارد دلار بوده است.» این را معاون اول رئیس‌جمهور در مراسم افتتاحیه پتروشیمی‌ها گفت. وزیر نفت هم آمار پتروشیمی‌های افتتاح شده در سال جاری را اینطور بیان کرد: «طرح‌های پلی اتیلن خطی لرستان با ظرفیت ٣٣٠هزار تن، اسید سولفوریک ارومیه با ظرفیت ٥٠هزار تن، پلی اتیلن خطی مهاباد با ظرفیت ٣٣٠هزار تن و طرح اوره و آمونیاک شهدای مرودشت با ظرفیت ١,٨ میلیون تن از طرح‌های صنعت پتروشیمی هستند که امسال به بهره‌برداری رسیدند.» به گفته زنگنه ظرفیت طرح‌های پتروشیمی که تا پایان دولت یازدهم اجرا می‌شود ٩ میلیون تن خواهد بود که ٥ تا ٥,٥ میلیارد دلار در آن سرمایه‌گذاری شده است. «امسال سال استثنایی برای صنعت پتروشیمی است.» این را وزیر نفت گفته است.
کاردر: تاخیر داریم/ روحانی باید وارد میدان شود
آیا دولت روحانی می‌تواند علیرغم آغاز فشارهای دولت ترامپ و مخالفت‌های عده‌ای در داخل کشور، اولین قرارداد اجرایی توسعه میادین نفت و گاز را با مدل جدید قراردادهای نفتی منعقد کند؟! به نظر می‌رسد برخی سطوح مدیریتی در شرکت ملی نفت نیز آمادگی انعقاد قرارداد جدیدی نفتی در چند ماه باقیمانده دولت یازدهم را ندارند. روند آماده‌سازی اسناد مناقصه با تاخیر مواجه شده و انگار عزم جدی‌ای برای انعقاد قراداد توسعه میادین نفتی و گازی کشور وجود ندارد. مدام تفاهم‌نامه امضا می‌شود. چند چارچوبی قراردادی هم امضا شده است. اما به نظر می‌رسد اینها بیشتر بزک کردن ویترینی است که برای توسعه‌های جدید درست شده است. اگر روحانی می‌خواهد در چند ماهه باقیمانده دولتش، قرارداد جدیدی برای توسعه میادین نفتی و گازی کشور امضا شود باید خود به میدان بیاید. شاید برخی مدیران، دورنمای روشنی از عواقب امضای قراردادها نمی‌بینند.
قرارداد توسعه میادین نفت و گاز می‌تواند سرمایه‌ای بزرگ وارد کشور کند و ضمن ایجاد تحول قابل لمس در اقتصاد ملی، رونق را به بازار کار برگرداند. با این اوصاف، اگر رئیس‌جمهور قرارداد جدید نفتی می‌خواهد باید قبول مسئولیت کند و وارد میدان شود. وگرنه بعید است علیرغم همه اظهار امیدواری‌ها، قرارداد جدید نفتی و گازی در تا پایان خرداد امضا شود. هر چه به پایان دولت نزدیک‌تر شویم، شرکت‌های خارجی هم ترجیح خواهند داد تا مشخص شدن تکلیف دولت بعدی، با احتیاط‌تر عمل کنند، خاصه اینکه پیش‌بینی افزایش فشار دولت ترامپ بر ایران هم چندان دشوار نیست. مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران در مصاحبه مطبوعاتی هفته گذشته‌اش از تاخیر در اعلام اولین مناقصه قراردادهای جدید نفتی خبر داد. مناقصه‌ای که قرار بود تا پایان ماه ژانویه برگزار شود. «در برگزاری اولین مناقصه تاخیر داریم. امیدواریم تا ۱۵ فوریه اولین مناقصه را برگزار کنیم.» این را علی کاردر گفت.
هر چند پشت سر آن هم اضافه کرد: «متن قرارداد آزادگان جنوبی را سال آینده نهایی می‌کنیم و امیدوارم قرارداد فاز ۱۱ پارس جنوبی را هم با با مشارکت توتال، (CNPC چین و پتروپارس ایران) نهایی کنیم.» این اظهار امیداوری‌ها، جملات آشنایی هستند و هیچ تضمینی وجود ندارد که یک ماه بعد دوباره بگویند امضای قرارداد به تعویق افتاده است. رئیس‌جمهور روحانی، اگر امضای قرارداد نفتی می‌خواهد باید شخصا وارد میدان شود. وگرنه احتمالا در دولت یازدهم، قرارداد بزرگ نفتی یا گازی به سرانجام نخواهد رسید. هر چند اگر وزیر نفتش بخواهد
.
دو میلیارد دلار کجا؛ نزدیک به۱۶۰میلیارد تومان کجا؟!
«مجموع ذخایر نفت خام و میعانات گازی ایران ۸۳۶ میلیارد و ۴۷۰میلیون بشکه است که از این مقدار می‌توانیم ۱۵۷میلیارد و ۲۳۰میلیون بشکه برداشت کنیم.» این را معاون مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران در کنفرانس مطبوعاتی علی کاردر گفت. چهارشنبه شب هفته گذشته هم وزیر نفت در یک برنامه تلویزیونی میزان صادارت نفت خام و میعانات گازی را در چهارماهه نخست امسال به طور متوسط ۲ میلیون و ۸۰۰ هزار بشکه در روز اعلام کرد در حالی‌که این عدد در ۵ ماهه اول سال ۹۲ بطور متوسط یک میلیون و ۲۰۰هزار بشکه در روز بوده است.
اگر می‌خواهید آثار برجام را ببینید به این ارقام دقت کنید. «۱۵میلیارد بشکه نفت درجا کشف کرده‌ایم که دومیلیارد بشکه آن قابل برداشت است.» این را مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران در کنفرانس مطبوعاتی اش گفت و افزود: «الان فقط ۲۵ میلیون بشکه میعانات گازی روی آب داریم. بعد از توافق برجام ۵۰ میلیون بشکه میعانات گازی ذخیره‌شده را فروخته‌ایم.» مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران اظهار امیدواری کرد مجموع صادرات نفت خام و میعانات گازی در ماه فوریه به ۳ میلیون بشکه در روز برسد. اگر این هدف تامین شود بدون تردید رکورد بزرگی در صادرات نفت و میعانات گازی کشور ثبت شده است. تحقق این هدف اما، ساده نیست. حتی اگر هوا مساعد نباشد و کشتی‌ها نتوانند بر اساس برنامه‌شان بارگیری کنند ممکن است ارقام صادراتی ماه فوریه محقق نشود. «با احتساب نفت ۵۰ دلاری، پس از برجام ۲ میلیارد دلار از فروش ۵۰ میلیون بشکه میعانات گازی درآمد کسب کرده‌ایم.» کاردر در حالی این آمار را می‌دهد که ایران در دوره تحریم ماهی ۷۰ سنت برای روی آب نگه داشتن میعانات گازی اش هزینه می‌کرد. نزدیک به ۱۶۰ میلیارد تومان، در تمام طول دورانی که میعانات گازی ایران روی آب بود.
هوای اهواز چطور از تحریم آسیب دید؟
یکی از خبرهای مهم کنفرانس مطبوعاتی هفته گذشته مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران، تکمیل و بهره‌برداری از مرحله دوم طرح آماک (جمع آوری گازهای همراه) تا ١٥ اسفند سال جاری بود: «با بهره برداری از این طرح، گازهای اسیدی اهواز تا حد زیادی کاهش می‌یابد و از آلودگی هوای این منطقه کاسته می‌شود.» علی کاردر میزان این گازها را ۷ تا ۸ میلیون متر مکعب اعلام کرد: «اجرای این طرح به کمپرسورهای خاصی نیاز داشت که به دلیل تحریم، دسترسی به آن ممکن نبود؛ اما پس از رفع تحریمها کار دنبال شد و این طرح در اسفند تکمیل می‌شود.» مشکلات تحریم یکی، یکی سر بر می‌آورد: «غیر از ۲ میلیارد یورویی که در هند مانده است، ۵/۲میلیارد یوروی دیگر از شرکت‌های مختلف جهان نظیر شرکت‌های یونانی، مراکشی و ... طلبکاریم.» مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران با بیان این مطلب از ارسال اطلاعات فنی شرکت‌های لوک اویل، اینپکس، پتروناس، او.ام.وی به شرکت ملی نفت خبر داد و افزود: «شرکت bp اطلاعاتش را نفرستاده است. آنها گفتند که ما معتبریم و لازم نیست اطلاعات فنی‌مان را ارسال کنیم اما من مخالفت کرده‌ام و گفته‌ام که باید اطلاعات‌شان را بفرستند».
علی کاردر ضمن اظهار نگرانی در خصوص مسائل بانکی درباره برخی اخبار مبنی بر ارائه تخفیف برای فروش نفت ایران گفت: «احساس نمی‌کنم تخفیفی می‌دهیم.» درکنفرانس مطبوعاتی کاردر، «صدا» از او خواست تا درباره وجود دو مدل قراردادی جدید در صنعت نفت ایران (مدل شرکت ملی نفت ایران و مدل شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب) توضیح دهد که چطور ممکن است در یک شرکت تابعه، برای خودش مدل جدید قراردادی داشته باشد. مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران با بیان اینکه «مدل قراردادی شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب در هیات مدیره شرکت ملی نفت تصویب شده است، آن را برگرفته از مدل قراردادی شرکت نفت دانست.» در این باره شاید بتوان بحث‌های کارشناسی جدی‌تری داشت.
- 19
- 1
