مولوی هم از کتاب‌های درسی حذف شد!

در پی حذف تصویر دختران، مقبره کورش، انوشیروان و ....از کتب درسی، این بار در کتاب فارسی پایه نهم، درس چهارم نام مولوی شاعر پرآوازه جهان حذف شده و به جای آن عنوان «شاعری» نوشته شده است!

اقدام اخیر در حذف نام شاعر پرآوازه ایرانی در حالی صورت می‌گیرد که افغانستان سعی دارد به دلیل آنکه زادگاه مولانا جلال‌الدین محمد بلخی در شهر بلخ است، او را بخشی از تاریخ خود بنامد. از سوی دیگر ترکیه به دلیل آنکه قونیه، محل دفن مولانا در این کشور قرار دارد، هرساله سعی می‌کند با برگزاری مراسم‌ فرهنگی و تبلیغات، مولانا را ترک معرفی کند. این در حالی است که مولانا تمامی اشعارش به زبان فارسی است.

همچنین، ایسنا به نقل از هوشنگ مرادی کرمانی، نویسنده «قصه‌های مجید» نوشت که بدون اطلاع او دست به تحریف داستان او زده‌اند که وی از این کار رضایت ندارد و به او اطلاع هم نداده‌اند. در متن اصلی داستان آمده است: «بی‌بی برایم بار و  بندیل بست. من هم بیکار ننشستم، ناشتایی خورده و نخورده پریدم روی چرخ...» اما در کتاب درسی متن را این‌طور تغییر داده‌اند: «بی‌بی وقت نماز صبح بیدارم کرد، برایم بار و بندیل بست. من هم نماز خواندم،  ناشتایی خورده و نخورده، پریدم روی چرخ...» جای دیگری هم در متن اصلی داستان مرادی کرمانی آمده است: «ظهر شد. صدای اذان می‌آمد. کار اکبر آقا تمامی نداشت. حوصله‌ام سر رفته بود...» اما در کتاب درسی بچه‌ها داستان را این‌گونه تغییر داده‌اند: «ظهر شد، صدای اذان می‌آمد. وضو گرفتم و نماز خواندم. کار اکبر آقا تمامی نداشت. حوصله‌ام سر رفته‌ بود.‌..»؛ البته در کتاب درسی نوشته‌اند «با اندک تغییر».

تغییرات عجیب کتب درسی و مسؤلیت آنان که دانسته سکوت کردند؟
آگاهان می دانند که فرایند تغییر، تألیف و چاپ کتب درسی با شمارگان میلیونی از رهگذر جلسات مشورتی و کارشناسی های بسیار عبور می کند تا در نهایت به دست دانش آموزان برسد، لذا اگر کارشناسان و پژوهشگران و مدیران میانی و ارشد تألیف کتب درسی به فرض که معاونت و موافقتی با این تغییرات بسیار شگفت و دفعی و ناصحیح نداشته باشند، یقیناً بی اطلاع هم نبودند.

پرسش همین جاست: چرا سکوت کردید؟ چرا جامعه، زنگ هشدار کارشناسانه شما کارکنان فرهیخته و «مطّلع» سازمان پژوهش را پیش از چاپ کتاب هایی با این تغییرات عجیب نشنید؟

به همین ترتیب، مسؤلیت از اعضای هیأت امنای سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی و دیگر پژوهشگران و اعضای هیأت علمی که در گروه مشاوران سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی هستند، سلب نمی شود و این پرسش را از ایشان هم باید پرسید: چرا سکوت کردید؟

سکوت و انفعال کارشناسان و مدیران از پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش گرفته تا دیگر بخش های مطالعاتی و اجرایی مرتبط در برابر بدعت های سازمانی و رویه های غیرعلمی، دست کمی از بانیان و تصمیم گیرندگان آن ندارد.

کتاب درسی، هویت نظام آموزشی و فرهنگی یک کشور است. وقتی جامعه علمی و فرهنگی کشور صدای گلایه نویسنده ای که در شعر یا داستانش دست برده اند را می شنود یا وقتی هزاران معلم شریفی که با حذف نمادهای فرهنگی و ملی و دینی مواجه می شوند یا میلیونها خانواده ای که از رسانه ها متوجه چنین آشفتگی هایی در محتوای آموزش رسمی فرزندانشان می شوند، همگی به یک نتیجه منجر می شود: کاهش مقبولیت و اعتبار نهاد مدرسه.

اگر کارشناسان و مدیران خرد و کلان نهاد تعلیم و تربیت در برابر رفتارهای هیجانی و سلیقه ای مدیرانی که چند صباحی می آیند و می روند، سکوت کنند، نتیجه اش تضعیف مدرسه و اُفت اعتبار معلم و جریان یادگیری است.

*مرتضی_نظری