به گزارش تسنیم، یکی از خطرهای جدی پیش روی انقلاب و نظام اسلامی را باید «مخدوش شدن استقلال کشور» و «وابسته شدن دوباره به نظام سلطه» دانست؛ خطری که رهبرمعظم انقلاب اسلامی در دیدار اخیر با اساتید دانشگاه‌ها نیز فصل مهمی از سخنان خود را به آن اختصاص داده و از اساتید مراکز علمی و دانشگاهی خواستند تا این خطر را جدی بگیرند و نسبت به مقابله با آن روش‌ها و متدهای مؤثر را مورد توجه قرار دهند. این نخستین باری نیست که ایشان نسبت به این مسئله اظهار نگرانی می‌کنند و با بررسی در سخنرانی‌های چندماهه اخیر ایشان می‌توان درک کرد که تخطئه استقلال کشور و زمینه‌چینی برای وابسته کردن از نگرانی‌های جدی و اساسی بوده و بخش مهمی از برنامه‌های نظام سلطه دقیقاً در چنین مسیری متمرکز شده است.
ایشان در دیدار خود با اساتید می‌فرمایند: «اگر نیروی انسانی ما وابسته اندیشید، وابسته حرکت کرد، از وابستگی خوشش آمد، قدر استقلال را ندانست، قدر اسلام و ارزش‌های اسلامی را ندانست، به خودش بی‌اعتماد بود - اگر این‌جور بود- آن‌وقت ما وارد یک دالان تاریک طولانی دیگری خواهیم شد، مثل همین دورانی که در زیرسلطه غرب از اندکی قبل از مشروطه تا قبل از انقلاب قرار داشتیم.» وابستگی قبل از آنکه به شکل تعطیلی کارخانه و مراکز تولید و واردکردن اجناس خارجی در بعد اقتصادی عینیت پیدا کند و تزریق و همگانی شدن پدیده برهنگی و لاابالی‌گری در عرصه فرهنگ نمایان شود، خود را در قالب سخنرانی و موضع‌گیری نشان می‌دهد.
مرحله پس از «وابستگی تریبونی»، «وابستگی همگانی» بوده و پس از آن «وابستگی عینی » قابل رؤیت است که در صورت تحقق این سه مرحله کشور به قبل از انقلاب اسلامی و دوران قاجار و پهلوی بازگشته و بسیاری از دستاوردهای انقلاب همانند «روحیه ما می‌توانیم» به بن‌بست علنی رسیده است. تئوری‌سازی و تلاش برخی از شخصیت‌های سیاسی در چهار سال اخیر برای جاسازی روحیه «ما نمی‌توانیم» را باید به معنای وابستگی تریبونی معنا کرد که هدف اصلی آن تلاش برای تعمیق و به باور رساندن جامعه در این نقطه اساسی است که برای فائق آمدن بر مشکلات داخلی و پایان دادن به معضلات اقتصادی و معیشتی نظام ناچار است به سمت «تعاملات بدون ضابطه با غرب» - بخوانید وابسته شدن کشور- پیش رفته چراکه پافشاری بر توانایی‌ها و توانمندی‌های درونی نمی‌تواند مسیر توسعه و پیشرفت کشور را تضمین کند.
جهانی‌سازی با هدف تحدید استقلال
خروجی مبرهن و قطعی شده تئوریزه کردن وابستگی از تریبون‌های رسمی و همراه کردن جامعه با چنین نگاه خطرناکی، وابسته کردن کشور به لحاظ سیاسی، اقتصادی و فرهنگی در یک دوره زمانی کوتاه است که بخشی از آن در قالب عضو شدن ایران در سازمان‌ها یا نهادهای بین‌المللی است که هدف اصلی آنها نظام‌مند کردن رفتار ایران در عرصه جهانی و به اصطلاح تکمیل پروژه جهانی‌سازی بعد از جنگ دوم جهانی است. ابراز موضع‌گیرهایی مانند «امریکا می‌تواند تمام سیستم دفاعی ما را با یک موشک از کار بیندازد» یا «ایران تنها در تولید آبگوشت بزباش توانایی دارد» و«برجام سایه جنگ را از کشور برداشت» نمونه‌هایی از موضع‌گیری برخی از شخصیت‌های داخلی است که تلاش می‌کنند تسلیم ذهنی جامعه و سپس نظام در مقابل امریکا را مقدمه اساسی برای توسعه و پیشرفت جانمایی کنند و پس از آن حاکمیت را تحت فشار برای تسلیم در برابر یک خواسته عمومی! قرار دهند.
در هفته گذشته عنوان شد که یکی از رهبران فکری این طیف در دوره‌ای که تلاش می‌شد با تشدید تحریم‌های نظام سلطه، جامعه ایرانی به این باور برسد که حرکت در مسیر گفتمان انقلاب اسلامی نتیجه‌ای جز افزایش مشکلات داخلی ندارد در مصاحبه با فصلنامه مطالعات بین‌المللی در سال۹۱ می‌گوید: «بالاخره سبکی که الان داریم که با امریکا نه حرف بزنیم و نه رابطه داشته باشیم، قابل تداوم نیست. امریکا قدرت برتر دنیاست»، شبیه این اظهارات در سال۹۵ توسط یکی از مقامات رسمی کشور نیز بیان می‌شود: «در هر انقلابی احساسات فراوان است اما از انقلاب ما ۳۷ سال گذشته، باید واقعیت‌ها را تبیین و بیان کنیم و جامعه ما باید بداند واقعیت‌های دنیا چیست.»
محمود سریع‌القلم نیز بارها جهت استحاله فکری جامعه دانشگاهی قدم برداشته است. یکی دیگر از افراد وابسته به این طیف فکری «ضرورت حذف برخی از شعارهای سیاست خارجه جمهوری اسلامی» را در جهت ایجاد وابستگی کشور در این اظهارات بحث‌برانگیز بیان می‌کند: «... این وظیفه ما نیست که اسرائیل را به رسمیت بشناسیم یا نه، بلکه فلسطینیان باید درباره این موضوع تصمیم‌گیری کنند... ما از این منطقه دور هستیم.» این فرد همچنین در اظهارات دیگری مطرح می‌کند: «ایران هرگز هولوکاست را انکار نکرده است.»
ابراز نگرانی مکرر رهبری از بازی وابستگی
تمام تحرکات وابستگان به این جریان منجر به آن شده که رهبری نه تنها در دیدار با اساتید دانشگاه از اساتید می‌خواهند از استحاله فکری نسل‌های بعدی انقلاب جلوگیری و از فروغلتیدن کشور در دوران قاجار و پهلوی جلوگیری کنند که به این معناست که تلاش‌های همگون و گسترده یک طیف سیاسی در داخل کشور جهت وابسته کردن کشور از مرز هشدار گذشته است: «شما می‌خواهید نیروی انسانی را آماده کنید برای یک دوران آینده بسیار پرمسئله؛ دوران‌های آینده ما یعنی دهه‌های آینده ما، دهه‌های بسیار پرمسئله‌ای است... یا این است که این تحولات آینده، موجب خواهد شد که این حباب وابستگی، این حصار وابستگی‌ای که به‌صورت تاریخی روی ملت ایران گذاشته شده است، شکسته خواهد شد و ما از این حباب و از این حصار بیرون می‌آییم و جای خودمان را پیدا می‌کنیم، شأن خودمان را پیدا می‌کنیم، حرف خودمان را در دنیا عَلَم می‌کنیم، مطرح می‌کنیم - ما حرف داریم، نظام اسلامی حرف‌های زیادی دارد.»
نگرانی رهبری از وابسته کردن کشور به نظام سلطه چند روز قبل از این و در دیدار با دانشجویان نیز تکرار شده بود که به‌خوبی نشان می‌دهد معظم‌له با رصد شرایط کشور تحرکات افراد وابسته به این جریان حزبی- سیاسی، از تلاش عده‌ای برای ایجاد انحراف در مسیر انقلاب و حرکت کشور غافل نیستند. ایشان در جمع دانشجویان با یادآوری مؤلفه‌های قدرتمندی کشورمان از پیشرفت‌های کشور و ضرورت توجه بیش از گذشته به پیشرفت‌های کشور را مورد توجه قرار می‌دهند: «...خواسته انقلاب تحقق پیدا کرد، خواسته امریکا و همراهان امریکا - نه‌‌فقط امریکا- تحقق پیدا نکرد. این یک نمونه است و از این قبیل پیروزی‌های زیاد، توانایی‌های زیاد، پیشرفت‌های زیاد هست، اینها را هیچ وقت از یاد نبرید.»
تلاش اصلی معظم‌له این است تا با یادآوری پیشرفت‌های محسوس و دامنه‌دار صورت گرفته در دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی به صورت منطقی، موردی و مستدل با تلاش جریان هواخواه لیبرالیسم برای وابسته کردن کشور به غربی‌ها مقابله کند چراکه بازخوانی اقدامات صورت گرفته در دوران پس از انقلاب با دوران ماقبل از آن است که می‌تواند هزینه‌های وابستگی کشور را قابل فهم کند.
ایشان پیش از این نیز با به‌کارگیری ادبیاتی خاص از جریان مورد اشاره یاد می‌کنند: «بعضی‌شان وابسته‌به تشکیلات سرویس‌های جاسوسی یا سیاسی یا مراکز خاص امریکایی هستند، بعضی‌شان هم نه، وابستگی ندارند، ازنفس‌افتاده‌ها، پشیمان‌شده‌ها، بوی لذت دنیا به مشامشان رسیده‌ها»؛ ادبیاتی که به‌خوبی نشان می‌دهد طیفی از سیاستمداران داخلی به دلیل چیره شدن روحیه اشرافی‌گری و زراندوزی، اولویت خود را ایجاد موج نگرانی در جامعه از آینده انقلابی‌گری و زیر سؤال بردن استقلال کشور قرار داده‌اند؛ استقلالی که با هزینه‌های گزاف به‌دست آمده است.
- 16
- 5
