مدل‌ها چی می‌پوشند؟

«خیلی از جوان‌ها برای معروف شدن و اینکه آمار بازدید صفحات شخصی‌شان در اینستاگرام بالا برود سراغ مدل شدن می‌روند. خیلی‌ها اصلاً نمی‌دانند مدلینگ چه جور کاری است و چون هیکل و صورت زیبایی دارند فکر می‌کنند برای مدل شدن آفریده شده‌اند درحالی که مدلینگ یک علم است و کسانی که در این حرفه فعالیت می‌کنند علاوه بر ورزش منظم اهمیت زیادی به تغذیه‌شان می‌دهند و بخوبی می‌دانند که زمان اجرای نمایش یا گرفتن عکس ژورنال چه فیگوری داشته باشند.»

این بخشی از حرف‌های دو جوانی است که در زمینه مدلینگ فعالیت می‌کنند و معتقدند در ایران مدلینگ به شکل واقعی وجود ندارد. «کت واک» نمایشی برای مد است که روی سکو توسط مدل‌ها انجام می‌شود. نمایشی که در ایران در برخی مزون‌ها رایج است و جوانانی که علاقه زیادی به مدل شدن دارند، در این مزون‌ها، برندهای مختلف پوشاک را به تن می‌کنند و آن را به نمایش درمی‌آورند. اما اینکه چرا برخی از جوانان علاقه دارند مدل شوند و اینکه درآمد مدل‌ها چقدر است و چگونه می‌شود مدل شد، سؤالاتی است که از رضا مقصودیان و شیوا طاهری می‌پرسم و مهمتر اینکه خودشان در زندگی عادی چه نوع پوششی را  دوست دارند.

مدل ژورنال

رضا مقصودی از ۱۱ سالگی در کنار ورزش سعی کرده بدنش را در بهترین حالت حفظ کند. همین باعث شده کم کم جذب کارهای مدلینگ شود. بیشتر کارهای مدل را به‌صورت ژورنال انجام می‌دهد و تا به حال هم در دو نمایش کت واک حضور داشته، حتماً تصویر او را در ژورنال‌های مختلف پوشاک مردانه دیده‌اید. او معتقد است اینکه جوانان امروزی علاقه زیادی به مدل شدن پیدا کرده‌اند بیشتر به خاطر دیده شدن و مطرح شدن است: «در ایران مدلینگ و کارهای مربوط به ژورنال زنانه شده و بازار این حرفه برای مردان رونقی ندارد. 

دخترهایی که در زمینه مدل فعالیت می‌کنند بیشتر مدل عروس می‌شوند و با ژورنال‌های مختلف همکاری می‌کنند به طوری که گاهی اوقات ۵ روز در هفته عروس می‌شوند و دستمزد پایینی هم می‌گیرند. در مردان هم اگر چهره معروفی باشی برندهای مختلف برای تبلیغ محصولات‌شان سراغ شما می‌آیند.»

شیوا طاهری بازیگر سریال‌های تلویزیونی و سینما که سابقه سه سال فعالیت در زمینه مدلینگ را هم در کارنامه‌اش دارد، مثل رضا معتقد است بسیاری از جوان‌هایی که به‌دنبال مدل شدن می‌روند دوست دارند دیده شوند درحالی که مدل شدن الزاماً به قد بلند نیست: «صورت باید طبیعی و بدون آرایش خاص باشد و حتی فرد نباید عمل جراحی زیبایی انجام داده باشد.» از نگاه او در ایران مدلینگ به شکل تخصصی وجود ندارد و نباید کسی ادعا کند که مدل است چون مدل بودن شرایط و ویژگی‌های خاصی نیاز دارد:

«از ۱۸ سالگی وارد عرصه مدل شدم و باتوجه به اینکه پوشش برایم مهم بود به شکل گزینشی برای چند برند خارجی به‌عنوان مدل ژورنال کار می‌کردم. خیلی از کسانی که تصور می‌کنند مدل هستند، درواقع بیشتر در ژورنال‌های سالن‌ عروس فعالیت می‌کنند و با انتشار این عکس‌ها در فضای مجازی به‌دنبال معروف شدن هستند؛ درحالی که زیبا بودن یا فشن بودن ملاک مدل شدن نیست. کسی که مدل می‌شود باید روزی چند ساعت ورزش کند و تغذیه درست و اصولی داشته باشد. در ایران کسانی که تصور می‌کنند مدل هستند تنها سه روز در هفته آن هم روی تردمیل ورزش می‌کنند.»

مدل شدن به قیافه نیست

خیلی‌ها تصور می‌کنند که با داشتن قد بلند و چهره‌ای زیبا همه شرایط مدل شدن را دارند و امروز فرداست که برندهای مختلف پوشاک یا لوازم آرایش سراغ‌شان بیایند درحالی که مدلینگ یک علم است. رضا مقصودیان با تأکید بر این موضوع می‌گوید: «مدلینگ در اروپا و امریکا یک صنعت مهم محسوب می‌شود که برپایه دانش است؛ کسانی که در این زمینه فعالیت می‌کنند باید با علم روز دنیا در این ارتباط آشنایی داشته باشند. مدلینگ ۵۰ درصد به‌صورت علمی و ۵۰ درصد به شکل تجربی رشد می‌کند. یک جوان به تنهایی نمی‌تواند همه شرایط مدل شدن را یکجا داشته باشد. به‌طور مثال برای مدل شدن قد نباید زیر ۱۸۰ سانتیمتر باشد و علاوه بر آن چهره و استایل بدن و فیزیک مناسب داشتن هم از شرایط اولیه و بسیار مهم است.»

شیوا طاهری می‌گوید:«برای مدل شدن باید ویژگی‌های خاصی داشت. وزن ایده‌آل، استایل و همچنین نوع راه رفتن و نحوه نشان دادن لباس همگی از ویژگی‌های یک مدل است و از آنجایی که در ایران رشته‌ای دانشگاهی به‌ نام مدلینگ نداریم و به شکل تخصصی نیز به آن پرداخته نمی‌شود پس نمی‌توانیم ادعا کنیم که در ایران مدلینگ وجود دارد و کسانی که چنین ادعایی دارند اغلب هیچ کدام از شرایط حرفه‌ای مدل بودن را دارا نیستند.»

کت واک

کت واک یکی از فشن شوهایی است که در آن مدل‌ها روی استیج خرامان راه می‌روند و برند خاصی از پوشاک را به نمایش می‌گذارند. بسیاری از جوانانی که می‌خواهند مدل شوند این فشن شوها را با علاقه زیاد دنبال می‌کنند. در ایران هم چند باری این فشن شوها برگزار شده و با حاشیه‌های زیادی همراه بوده است. رضا می‌گوید فشن شویی برای پوشاک‌های مردانه در ایران وجود ندارد و برگزاری چنین برنامه‌هایی با مقاومت و موانع زیادی مواجه می‌شود: «بیشترین کت واک در اروپا و امریکا برگزار می‌شود. من دو بار در کت واک حضور داشته‌ام. مدل‌هایی که در این برنامه شرکت می‌کنند باید حرفه‌ای باشند.

در یکی از این برنامه‌ها که در کرج برگزار شد قرار بود یکی از برندهای پوشاک مردانه را تبلیغ کنیم. با وجود اینکه مدیران این برند مجوز داشتند و میهمانان زیادی هم دعوت شده بودند اما وسط اجرای برنامه مأموران اداره اماکن وارد فروشگاه شدند و اعلام کردند به‌دلیل اینکه مجوزی از سوی اداره اماکن صادر نشده این برنامه باید لغو شود و به این ترتیب مانع ادامه شدند.»

شیوا هم معتقد است کسانی می‌توانند کت واکینگ کنند که دوره‌های تخصصی گذرانده و اعتماد به نفس بالایی داشته باشند: «معمولاً مدل‌های کت واکینگ سایزشان ۳۶ یا پایین‌تر است و به هیچ عنوان بدنشان حجیم نیست اما در ایران سایزها ۴۰ به بالاست. آخرین بار که در «کت واکینگ» حضور داشتم مدیر یکی از برندها از من خواست به چند جوان که قرار بود مدل این برند باشند نحوه راه رفتن و نمایش لباس مورد نظر را آموزش بدهم. به آنها گفتم که چطور باید حرکت کنند و در کجا توقف داشته باشند ولی در نهایت آن چیزی که انتظارش را داشتم نشد.»

چند می‌گیری مدل بشی

با توجه به اینکه خیلی از برندها نمی‌خواهند زیاد هزینه کنند گاهی سراغ چهره‌های معمولی می‌روند و با کمترین دستمزد ژورنال خودشان را تهیه می‌کنند. رضا با تأکید بر اینکه بسیاری از برندهای داخلی حاضر نیستند برای مدل ژورنال هزینه کنند می‌گوید: «در برخی موارد تعدادی از جوان‌ها که تصور می‌کنند مدل هستند برای اینکه عکس آنها در ژورنال قرار بگیرد رایگان کار می‌کنند یا حتی گاهی پول هم پرداخت می‌کنند. در نمایشگاه مد و لباس دیدم یکی از برندها محصولات تولیدی‌اش را توسط جوانی که هیچ‌کدام از ویژگی‌های مدل را نداشت تبلیغ می‌کرد و مشخص شد که این جوان از بستگان نزدیک صاحب برند است که علاقه‌ای به هزینه کردن در این زمینه ندارد.

من سال‌هاست که در زمینه تبلیغ محصولات آقایان به‌عنوان مدل فعالیت می‌کنم و با توجه به تخصصی که در این زمینه دارم برای تبلیغ پوشاک برای یک روز ۲ تا ۳ میلیون تومان دستمزد می‌گیرم و پایین‌تر از این مبلغ را هم قبول نمی‌کنم. این مبلغ در برابر مبالغی که برای نگهداری و حفظ بدن خودم هزینه می‌کنم چیزی نیست اما هستند جوان‌هایی که تصور می‌کنند مدل هستند و با کمترین پول و حتی رایگان برای برندهای مختلف مدل می‌شوند.»

رضا از نوع پوشش خودش هم این طور می‌گوید: «من معمولاً اسپرت می‌پوشم و کمتر لباس ایرانی می‌پوشم. متأسفانه برخی لباس‌های ایرانی علاوه بر اینکه کیفیت خوبی ندارند از لحاظ سایز هم مناسب نیستند.   فقط در میان برندهایی که تک دوزی دارند می‌توانی گزینه مناسبی پیدا کنی.»

شیوا طاهری می‌گوید: «من به شکل تخصصی یک دوره آموزش مدلینگ دیده‌ام و خودم به لباس‌هایی که طرح ایرانی دارند علاقه زیادی دارم. همیشه برای لباس‌های خودم المان‌هایی از اشعار فارسی طراحی می‌کنم. حتی از این المان‌ها برای مبلمان داخلی خانه هم استفاده کرده‌ام و به هر شهری که سفر کنم حتماً لباس سنتی آنجا را می‌خرم. روی لباس‌ها و روسری‌هایم از اشعار مولانا کار می‌کنم تا جلوه خاصی به آنها بدهم. علاقه زیادی به روسری‌های ترکمن دارم و هربار به  استان گلستان سفر می‌کنم این هنر دست زنان ترکمن را با رغبت می‌خرم.»

یوسف حیدری