کفش طبی چیست؟
کفش های طبی به راحتی کفش هایی هستند که اندازه کف پا طراحی می شوند، زیرا برای کسانی که دچار درد پا، مچ یا زانو هستند ثبات و راحتی ایجاد می کند. غالبا کفش های طبی در اندازه و عرض های مختلفی تولید می شوند تا برای مشکلات پا یا بیماری های مربوط به آن مانند میخچه، پینه و... فضای کافی داشته باشند.
فواید استفاده از کفش طبی زنانه:
جریان بهتر خون:
افراد مبتلا به دیابت، در اثر راه رفتن زیاد به نوروپاتی دیابتی مبتلا شده اند یا اعصاب آنها در اثر جریان خون دیابتی آسیب دیده است، باید بدانند که بزرگترین خطر در این موضوع درد احساس شده نیست بلکه آن چیزی است که در اثر آسیب عصبی احساس نمی شود. بی حسی در پاهای این بیماران مشکلات پایی که در حال تشکیل هستند را پنهان می کند در نتیجه ممکن است در طولانی مدت این مشکلات باقی بمانند و عوارض جدی را ایجاد کنند.
کفش های طبی به پاها اجازه می دهند به راحتی در کفش حرکت کنند و فضای خالی را فراهم می کنند تا پاها بتوانند جریان خون بهتری را داشته باشند. برای کسانی که از درد عصبی رنج می برند؛ کفش های طبی یک تسکین دهنده بزرگ هستند، در نتیجه کسانی هم که نوروپاتی دیابتی دارند ممکن است گزینه دیگری به جز پشتیبانی ارائه شده توسط کفش ارتوپدی راحت و شیک نداشته باشند.
کفی قابل جابجایی:
کفش های طبی معمولا دارای کفی هستند که می توان آن را جدا کرد، این خصوصیت به فرد کمک می کند سایز کفش خود را مطابق با ورم پای خود تغییر دهد. از طرفی اگر کفش ها در اثر آب و هوا یا تعریق خیس شده اند؛ از طریق تغییر کفی می توان کفش ها را خشک و راحت نگه داشت. خشک نگه داشتن کفش ها یک روش مهم برای جلوگیری از ایجاد عفونت، قارچ ناخن یا انگشت است. از طرفی کفی های قابل جابجایی برای افراد مستعد عفونت مانند دیابتی ها نیز مفید هستند.
محافظ پاشنه:
بیشترین کفش هایی که امروزه در بازارها یافت می شوند؛ سست و بی دوام هستند، اما در صورت داشتن محافظ پاشنه پایداری به کفش اضافه می شود. در صورتی که انگشت شست خود را به پشت پاشنه کفش فشار دهید و پاشنه پا به راحتی به سمت داخل خم شود؛ کفش شما فاقد محافظ پاشنه محکم است. شما باید کفش هایی را خریداری کنید که پاشنه های مقاوم در برابر فشار داشته باشند.
از طرفی می توان گفت افرادی که به دردهای مکرر پاشنه مبتلا می شوند یا برای مدت طولانی باید بایستند و راه بروند؛ با استفاده از محافظ پاشنه وضعیت مناسب تری را برای پاهای خود ایجاد می کنند.
بستر پای محصور:
کفش ها باید مانند شکل پا حالت محصور داشته باشند، سعی کنید شکل پا را روی یک تکه کاغذ بکشید، سپس رسم شده را با کفش دردناکی که پا می کنید مقایسه کرده تا متوجه تفاوت های بزرگی که بین دو شکل وجود دارد شوید. به طور طبیعی کفش های طبی شبیه به کف پا هستند و به گونه ای طراحی می شوند که پاها با تمام منحنی ها درون آن جای بگیرند.
برای افراد مبتلا به آرتروز و افرادی که هنگام ایستادن یا راه رفتن دچار مشکل می شوند یک بستر پای محصور و محکم بسیار کمک کننده خواهد بود.
پاشنه کوتاه:
پوشیدن کفش هایی که پاشنه های کوتاهی دارند برای پاها بسیار مفید است، در حقیقت پاشنه هایی با اندازه یک و نیم اینچ تا یک اینچ برای پاها و کمر مفید خواهند بود، زیرا منجر به تعادل و قدرت عضلانی در پاها می شوند. بعد از پوشیدن کفش های طبی شما متوجه خواهید شد که ارتفاع زیادی ندارند، بلکه اندازه ای کاملا مناسب دارند. متخصصان پا برای بهترین پشتیبانی از راه رفتن، توصیه میکنند که از پوشیدن کفشهای کاملاً صاف و پاشنه بلند خودداری کنید.
برای افرادی که به پینه پا مبتلا هستند یک پاشنه کوتاه بسیار مفید خواهد بود.
داخل کفش بدون درز:
بسیاری از کفش های ارزان قیمت در قسمت داخلی دارای درز و بخیه هستند، در مقابل کفش های طبی در فضای داخلی خود سطحی صاف دارند. برای افرادی که پوست حساسی دارند فضای داخلی یکپارچه نقش محافظتی خواهد داشت و از تحریک پا و آسیبدیدگی پیشگیری می کند. برای افرادی که به دیابت یا ادم لنف مبتلا هستند فضای داخلی یکپارچه بسیار مفید خواهد بود.
مواد قابل هواگیری:
کفش های طبی از مواد قابل هواگیری ساخته شدهاند در نتیجه می توانند منجر به افزایش گردش هوا و کاهش رطوبت در اطراف پاها شوند. برای داشتن بهترین هواگیری از مواد مصنوعی و به اصطلاح چرم دست ساز خودداری کنید. برای ورزشکاران و افرادی که در معرض عفونت های قارچی هستند پوشیدن کفشهایی که هواگیری خوبی دارند بسیار مفید خواهد بود.
گردآوری: بخش مد سرپوش
- 14
- 4
امی علائی
۱۴۰۲/۲/۳ - ۱۸:۰۳
Permalink