این نقاشی چگونه تاریخ پارچۀ «جین آبی» را تغییر می‌دهد؟

منشا یکی از محبوب‌ترین انواع پارچه جهان به تازگی موضوع بحث شده است، چون بر اساس جزییات موجود در یک نقاشی قدیمی، منشاأ جین به ایتالیای قرن هفدهم بازمی‌گردد، یعنی ۲۰۰ سال قبل از «اختراع» آن در آمریکا! 

به گزارش فرادید، جین آبی که تقریبا به نمادی از زندگی سنتی آمریکایی تبدیل شده، در حال حاضر از جهت منشاء و سرآغازهای شکل‌گیری‌اش محل بحث واقع شده است؛ خیلی‌ها هنوز هم معتقدند یک مهاجر آلمانی به نام لِوی اشتراوس، نخستین بار ایده درست کردن لباس کار از این پنبه محکم را در سانفرانسیسکو ئ در حدود ۱۵۰ سال پیش مطرح کرده است. اما نظرات دیگری هم وجود دارند.

اکنون یک گالری به مدیریت مائوریتزیو کانسو، دلال بین‌المللی آثار هنری، برای کمک به شناسایی نقاش ناشناسی که متخصص صحنه‌های خیابانی بوده و افراد فقیر شمال ایتالیا را با لباس‌های جین آبی به تصویر می‌کشیده، تحقیقات بیشتری انجام داده است.

یکی از ده تابلوی این استاد ناشناس که لقبش را «استاد جین آبی» گذاشته‌اند، «زن گدا با دو بچه» نام دارد. شخصیت مرکزی این تابلو، چیزی به تن دارد که به نظر یک دامن جین فرسوده است.

این تابلو نیز که «خیاطی مادر با دو فرزند» نام دارد، اثر دیگری از همان نقاش ناشناسی است که نقاشی «زن گدا» را کشیده است. در این نقاشی هم حضور جین آبی به وضوح دیده می‌شود.

وِرونیک دامیان از گالری کانسو در پاریس گفته است: «متأسفانه، ما هیچ نظریه جدیدی در مورد اینکه استاد شلوار جین آبی چه کسی بوده، نداریم. سرنخ‌ها هنوز نشان می‌دهند این هنرمند بیشتر دوران حرفه‌ای خود را در اواخر قرن هفدهم در لمباردی گذرانده، هرچند دلایلی وجود دارد که فکر کنیم او جای دیگری آموزش دیده است». 

شش ماه پیش، شهر ساحلی جنوا که ادعا می‌کند مهد شلوار جین است، ادعای خود را با نمایشگاه بزرگی به نام «جنوا جین» به نمایش گذاشت. مارکو بوچی، شهردار این شهر گفت: «ما در جنوا آماده‌ی میزبانی رویدادی هستیم که منجر به کشف مجدد یکی از معروف‌ترین پارچه‌ها و لباس‌های جهان خواهد شد که ریشه‌های آن به طور جدایی‌ناپذیری با شهر ما مرتبط است.»

اما داستان آمریکایی شلوار جین به ساخت راه‌آهن در آمریکای شمالی و رشد معدن‌کاری و کار دامداری برمی‌گردد. طبق برخی روایت‌ها، شلوار جین آبی روز ۲۰ می‌۱۸۷۳ متولد شد؛ زمانی که لِوی استراوس و جیکوب دیویس، خیاط نوادایی، حق ثبت اختراع ایالات متحده را برای به کار بردن پرچ برای شلوار کار مردان به دست آوردند. این محصول اکنون صنعتی به ارزش ۹۱ میلیارد دلار در سال است. شلوارهای جین بعداً به رنگ آبی معروف تولید شدند و شرکت لیوایز تا سال ۱۹۶۰ آن‌ها را شلوار کار کمری می‌نامید نه جین. 

برد پیت در فیلم «روزی روزگاری هالیوود»؛ لباس جین بخشی جدایی‌ناپذیر از فرهنگ غیررسمی آمریکایی به حساب می‌آید

اما از طرف دیگر فرانسوی‌ها هم ادعاهای خودشان را دارند؛ آن‌ها استدلال می‌کنند جین از شهر Nîmes می‌آید، جایی که یک پارچه پنبه‌ای ترکیب شده با پشم و ابریشم به‌عنوان «serge de Nîmes» شناخته می‌شد. طبق این داستان، این پارچه برای بادبان کشتی‌ها و لباس ملوانان به اندازه کافی محکم بود. 

این کشمکش فرهنگی در حالی رخ می‌دهد که جین آبی هنوز و همراه در تمام صفحات مد دیده می‌شود. این علاقه هرگز از بین نمی‌رود، حتی برخی از استایلیست‌ها یا طراحان مد در حال حاضر برای نشان دادن اعتقاد واقعی‌شان به جین آبی، نه تنها از پوشیدن جین دوتکه (بالاتنه و پایین تنه از جنس جین آبی)، بلکه از جین سه تکه هم حمایت می‌کنند. 

فقط در کره شمالی شلوار جین برای همیشه از مد افتاده است. در این کشور کمونیستی، زمان پخش یک قسمت از یک برنامه بی‌بی‌سی با موضوع باغبانی که آلن تیچمارش مجری آن بود، شلوار جین او به دلیل ارتباطی که با فرهنگ آمریکا و غرب داشت، تار نشان داده شد. 

یک بار یک طراح فرانسوی به نام ایو سن لوران گفته بود: «کاش شلوار جین آبی را من اختراع کرده بودم، چون دارای روح، تواضع، جذابیت، سادگی و همه چیزهاییست که من دوست دارم در تمام لباس‌هایم ببینم.»