به گزارش سلامت آنلاین، دکتر جلال شکوهی، خودش را به کار با دستگاه های تصویر برداری محدود نکرده و دستی هم در عکاسی دارد. هر جای دنیا که برود، به قول خودش، حتما عکس هم می گیرد. در طول مصاحبه خیلی ;راحت و بدون استفاده از کلمات قلمبه سلمبه حرف می زند. همسرش هم متخصص داخلی است که مدتی کار طبابت کرده، اما حالا خانه داری را به بودن در مطب ترجیح می دهد.
آقای دکتر، دوست دارید مصاحبه را از کجا شروع کنیم؟
از تعرفه های رادیولوژی که پایین است.
بعضی رشته های پزشکی هم از پایین بودن تعرفه ها دلخورند.
همین طور است. در مورد تعرفه های رادیولوژی جلساتی با معاون درمان وزارت بهداشت داشتیم و کارگروه هم معرفی کردیم. امیدواریم در ویرایش چهارم کتاب تعرفه ها، حقی از رادیولوژیست ها ضایع نشود. چون هیات دولت اعلام کرده بین ۲۲ تا ۴۵ درصد از تعرفه رادیولوژیست ها کم می شود که زیاد است.
با این وضعیت تعرفه ها و با وجود مراکز تصویر برداری MRI متعددی که فعالیت می کنند، دیگر تقریبا جایی برای رادیولوژی باقی نمانده است. جریان رادیولوژیست ها درست مثل تقابل دوربین های عکاسی های آنالوگ با دیجیتال است که وقتی دوربین دیجیتالی وارد بازار شد، تا ۸۰ درصد بساط دوربین های آنالوگ هم جمع شد.
عکاسی هم می کنید؟
بله، از اول ذوق عکاسی داشتم و این طور نبود که پیش کسی بروم و عکاسی را یاد بگیرم. هر چیزی که یاد گرفتم از مطالعات خودم بود. طوری که الان تمام اصطلاحات آنان را بلدم. تقریبا از سال ۱۳۵۸ خودم عکاسی می کنم و از آن زمان به این طرف بین ۷۰ تا ۸۰ دوربین مختلف جمع آوری کرده ام. یادم است اولین دوربینم را که یک دوربین ۱۱۰ بود به قیمت ۱۲ تومان خریدم. اولین دوربین دیجیتال را من به ایران آوردم و تا جایی که تحقیق کردم، قبل از آن دوربین دیجیتال در ایران وجود نداشت. حتی از «مرد نمکی» عکس CT SCAN هم تهیه کردم و بعد جمجمه اش را ساختم که قیمت پلاستیک سرش که نوعی پلیمر خاص است، خارج از ایران ۱۰ هزار دلار است، اما در ایران برای ما چهار میلیون تومان تمام شد.
پس موزه دوربین های تان حسابی دیدنی است. جز تعرفه، رادیولوژیست ها چه مشکلاتی دارند؟
همین فیلم رادیولوژی که دست مردم می دهیم، خودش یک مشکل بزرگ است. در کشورهای اروپایی مقدار فیلمی که صرف رادیولوژی می شود، کمتر از ایران است. آن ها رادیولوژی دیجیتال دست مردم می دهند و بعد پزشک با وارد کردن یک کد در رایانه به فیلم های رادیولوژی بیمار دسترسی پیدا می کند.
خب نمی توانیم همین کار را در ایران انجام دهیم؟ به هر حال هزینه ها هم کم می شود.
چرا نمی شود، اما همه باید کمک کنند. اما برخی دکترهای ما یا وقت ندارند یا اصلا بلد نیستند با لپ تاپ و رایانه کار کنند.
مگر می شود پزشک و پیراپزشک بلد نباشد با رایانه کار کند؟
بله که می شود. الان پزشکان و پیراپزشکانی داریم که اصلا نمی دانند چطور باید با رایانه کار کنند. فیلم های رادیولوژی را دستی از مردم می گیرند و بررسی می کنند. یادم است زمانی گفتیم از تعاونی ۵۰ لپ تاپ بگیریم و به پزشکان بدهیم تا از این به بعد از طریق رایانه بتوانند فیلم های بیماران خود را بررسی کنند، اما گفتند نمی خواهیم.
بگذارید برایتان یک مطلب طنزی را تعریف کنم که بی ربط به بحثمان نیست. یک روز شرکت مایکروسافت درخواست نیرو داد و هزار نفر ثبت نام کردند. یکی از داوطلبان به عنوان آبدارچی انتخاب شد و کارکنان شرکت به او گفتند ایمیلت را بده که گفت ایمیل ندارم. شرکت هم گفت چطور ممکن است کارمند مایکروسافت ایمیل نداشته باشد و به همین خاطر انتخابت نمی کنیم. خلاصه این آقا رفت و با ۱۰ دلاری که در جیبش داشت، دستمال کاغذی خرید و فروخت و تا شب شد ۴۰ دلار. ۱۰ سال بعد این آقا شد تاجر و با کشتی کالا وارد می کرد. خبرنگاران با او مصاحبه کردند و بعد گفتند که ایمیل بده در ارتباط باشیم. باز هم گفت ندارم واگر قرار بود ایمیل داشته باشم که الان آبدارچی مایکروسافت بودم. حالا حکایت خیلی از ما رادیولوژیست ها هم حکایت همان آبدارچی است که ایمیل ندارد و بلد نیست با رایانه کار کند.
برگردیم به همان سوال تعرفه ها. آیا با تعرفه هایی که دولت تعیین کرده، معیشت رادیولوژیست ها دچار مشکل شده است؟
هیچ کس با این تعرفه ها بدبخت نمی شود، اما خب رادیولوژیستی که عمرش را گذاشته و به سختی درس خوانده است، تازه در ۴۰ یا ۴۵ سالگی می خواهد وارد بازار کار شود. اگر همین پیراپزشک کارمند بود، در همین مدت می توانست صاحب خانه و خیلی چیزهای دیگر شود. درآمد رادیولوژیست باید طوری باشد که بتواند خودش را سرپا نگه دارد.
درآمد رادیولوژیست چقدر باشد، راضی می شود؟
عدد نمی توانم بدهم، اما باید بی نیاز باشد. رادیولوژیست نباید بی پول باشد. الان برخی پزشکان، پنج تا شش میلیون درآمد در ماه دارند که کفاف زندگی شان را نمی دهد. چطور با این درآمد زندگی کنند؟
پنج، شش میلیون تومان در ماه کم است؟ اگر پزشک با این پول نمی تواند زندگی کند، پس آن کارگری که صبح تا شب کار می کند و شاید حقوق ماهانه اش به یک میلیون تومان هم نرسد، چه باید بگوید؟
خب حق آن ها هم است که پولدار شوند. کسی جلوی پولدار شدن آنها را نگرفته است. حتی در کشور کمونیستی شوروی هم برای پزشکان، تسهیلاتی قائل می شدند. اگر پزشکی ازدواج می کرد و بچه دار می شد، خانه دو خوابه به او می دادند، اگر دوباره بچه دار می شد، خانه سه خوابه می دادند. مساحت خانه پزشک با کارگر کاملا فرق داشت.
اول اینکه ما که کشور کمونیستی نیستیم، بعد هم ما داریم درباره عدالت در دستمزدها حرف می زنیم.
به نظرم ما یک کشور با سرمایه گذاری آزاد هستیم. بعضی از اشخاص در بعضی صنوف هستند که سواد درست و حسابی هم ندارند، اما پول پارو می کنند. به طور کلی، قبول دارم که درآمد کارگران بسیار کم است و با حقوق ماهانه یک میلیون تومان زندگی نمی چرخد، اما مسئول اصلاح این شرایط، من رادیولوژیست نیستم.
می توانم بپرسم درآمد ماهیانه تان چقدر است؟
۷۰ تا ۸۰ میلیون تومان.
یک درآمد کاملا لاکچری. با این درآمد چه می کنید؟
دخترم حیوان های زیادی در خانه نگهداری می کند. سگ، گربه، همستر و خوکچه هندی که تهیه غذای همین ها ماهانه پنج تا شش میلیون تومان می شود. البته همه خانواده به حیوانات علاقه داریم. یک بنیاد آثار خطی هم دارم و ۱۰ تا ۱۵ میلیون تومان آن هم صرف کارهای فرهنگی می شود.
مگر کجا زندگی می کنید که می توانید از این همه حیوان نگهداری کنید؟
در منطقه زعفرانیه.
اگر بیماری برای گرفتن عکس رادیولوژی به شما مراجعه کند و پول نداشته باشد، کارش را انجام می دهید؟
از این بیماران هم داشتیم که پول نداشتند و رایگان هم کارشان را انجام دادیم.
وضعیت رادیولوژی را در ایران چطور ارزیابی می کنید؟
از نظر نیروی انسانی شرایط خیلی خوبی داریم، اما بخش دولتی نمی تواند رادیولوژیست را جذب کند. البته وقتی این پیراپزشک طرحش را گذرانده و آزاد است که مطب بزند، چرا باید جذب بخش دولتی شود. به نظرم باید برایش جاذبه ایجاد کنیم و بگوییم به شرطی می توانی مطب بزنی که بعد از ظهرها در بخش دولتی کار کنی.
به جوان ها توصیه می کنید که وارد رشته رادیولوژی شوند؟
رادیولوژی الان یک رشته ورشکسته است. سه سال است می خواهیم دستگاه MRI مان را تعویض کنیم، اما نمی توانیم.
چرا؟
چون قیمتش پنج میلیارد تومان است و بانک هم بیشتر از یک و نیم میلیارد تومان وام نمی دهد. طول عمر دستگاه های MRI بین سه تا پنج سال است، اما برخی از دستگاه های ما بالای ۱۰ سال عمر دارند. مجبوریم با همین هایی که داریم بسازیم.
- 149
- 34
