حسین مؤمنی در گفتگو با ایسنا با اشاره به بیماری های مشترک بین انسان و ماهیان، اظهار‌کرد: بیماری های مشترک بین انسان و ماهیان زینتی در درجه اول عفونت های باکتریایی از جمله مایکوباکتریوم، اریسیپلوتریکس، کمپیلوباکتر، آئروموناس، ویبریو، ادواردزیلا، اشریشیا، سالمونلا، کلبسیلا و استرپتوکوکوس اینیایی هستند.
این متخصص بهداشت و بیماری های آبزیان افزود: اغلب این عفونت ها باعث بیماری ماهی نمی شوند ولی میتوانند باعث بیماری جدّي در انسان شوند.
او افزود: برخی افراد با شرایط خاص پزشکی مانند بیماری های مزمن، نقص ایمنی و افراد باردار امکان دارد در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری یا عوارض ناشی از بیماری مشترک بین انسان و ماهیان زینتی باشند و باید قبل از کار با این حیوانات با پزشک خود مشورت کنند.
مؤمنی گفت: علایم بالینی عفونت باکتریایی در ماهی معمولاً مختص عامل باکتریایی نیست. علائم در ماهی مریض ممکن است شامل بی اشتهایی، بی حالی، زخم یا قرمزی، خونریزی پوست، برآمدگی یا از دست دادن فلس ها، اتساع شکم، رفتار غیرعادی یا توانایی ضعیف شنا و برآمدگی چشم ها (اگزوفتالمی) باشد که در صورت مشاهده این علائم در ماهی باید مراقبت های لازم از ماهی و نیز احتیاط برای پیشگیری از انتقال بیماری به انسان صورت بگیرد.
وی در ادامه گفت: بررسی دقیق و جمع آوری نمونه با کشت، موردنیاز است تا مشخص شود کدام عامل باکتریایی باعث بیماری می شود، بعضی از ماهی ها امکان دارد ناقلان آلوده باشند و هیچ علامتی از خود نشان ندهند.
این متخصص بهداشت و بیماری های آبزیان گفت: گونه های مختلف مایکوباکتریوم از جمله مایکوباکتریوم مارینوم و غیره را میتوان در انواع متنوعی از گونه های ماهی یافت و بیشتر ماهی ها قبل از تشخیص بیماری بالینی ناقل طولانی مدت هستند.
او گفت: افراد آلوده به مایکوباکتریوز (توبرکلوز یا سل) امکان دارد به "گرانولوم های ناشی از آکواریوم ماهی" مبتلا شوند که به صورت زخم های پوستی یا ندول هایی معمولاً روی دست ها ظاهر می شوند. افراد دچار سرکوب سیستم ایمنی ممکن است به لنفآدنیت و بیماری ریوی مشابه سل یا بیماری منتشر شدیدتر مبتلا شوند.
کارشناس شبکه دامپزشکی شهرستان شهرکرد تصریح کرد: استرپتوکوکوس اینیایی یک باکتری گرم مثبت است که توسط گونه های آب شیرین و دریایی حمل می شود و می تواند باعث سلولیت، آرتریت، اندوکاردیت، مننژیت یا مرگ در افراد آلوده شود. اکثر افراد از طریق یک زخم یا خراش موجود بر روی پوست در هنگام دست زدن به ماهی زنده یا مرده آلوده شده اند. همچنین یک پاتوژن مشترک خاک و آب اریزوپلوتریکس است که ممکن است از طریق تماس ماهی با زخم پوستی موجود یا تازه به دست آید.
وی تصریح کرد :افراد مبتلا به اریزیپلاز ممکن است دچار عفونت پوستی موضعی، عفونت پوستی گسترده یا عفونت سیستمیک شوند که میتواند به قلب و دریچه های قلب گسترش یابد. هر فردی که دچار هر نوع تخریش بافت پوست، زخم یا خراش های پوستی باز است، باید از تماس مستقیم با ماهی خودداری کند و نباید پوست دارای زخم با آب آکواریوم در تماس قرار گیرد یا آب به آن پاشیده شود. باید از دستکش و یا آستین محافظ استفاده کرد و در صورت امکان از برس، لوله یا وسایل دیگر برای تمیز کردن مخزن ماهی یا محل نگهداری به جای دست استفاده کرد.
این متخصص بهداشت و بیماری های آبزیان گفت: کمپیلوباکتر، آئروموناس، ویبریو، ادواردزیلا، اشریشیا، سالمونلا و کلبسیلا از دیگر عوامل بیماری زا هستند که ممکن است از طریق تماس با پوست یا زخم های ساییده شده یا بلع تصادفی آب آلوده یا مواد دیگر منتقل شوند. آئروموناس بیشتر در گونه های آب شیرین و ویبریو در گونه های آب شور دیده می شود. تماس ممکن است منجر به عفونت زخم شود و بلع می تواند منجر به گاستروانتریت همراه با استفراغ و اسهال شود. بیماری در افراد دچار سرکوب سیستم ایمنی به شکل حادتر و بالقوه تهدید کننده زندگی و رخ دادن "سپتی سمی" شود.
مؤمنی گفت: انتقال بیماری های مشترک بین انسان و ماهی عمدتا از طریق تماس مستقیم، تماس غیرمستقیم با حشرات ناقل و اجسام بی جان آلوده، بلع خوراکی یا استنشاق مواد آئروسل ایجاد می شود.
این کارشناس شبکه دامپزشکی شهرستان شهرکرد با اشاره به اینکه می توانیم با استفاده از روش های بهداشتی اولیه دربرابر اکثر بیماریها محافظت کنیم، خاطرنشان کرد: هنگام دست زدن به حیوانات یا در مناطق نگهداری حیوانات از خوردن، نوشیدن، آرایش کردن یا استفاده از محصولات تنباکو باید خودداری و در صورت لزوم از محافظ شیلد چشم و ماسک تنفسی استفاده شود.
او اظهار‌کرد: پوست ساییده شده، بریدگی ها، خراش ها یا زخم ها را پوشانده و از تماس زخم با ماهی، مواد آلوده به ماهی یا آب آکواریوم خودداری شود.
- 9
- 4
