شاید شما نیز کسانی را دیده باشید که نسبت به پر حرفی و یا کم حرفی همسرشان و یا جنس مخالف صحبت می‌کـــنند و از آن گلــــه و شکایت دارند و شاید شما نیز از این قضیه دل خوشی نداشته باشید. در ادامه می‌خواهیم بدین موضوع بپردازیم و در این مورد بیشتر صحبت کنیم،شاید بتوان یکی از بزرگ ترین تفاوت‌های بین زن و مرد را در شیوه برخورد آنها با مشکلات و مسائل روحی عنوان کرد.
عموما درهنگام بروز مشکل و مواردی که موجب اضطراب می‌شود، مردان بیشتر در محیطی خلوت به فکر فرو می‌روند که می‌توان از آن به عنوان غار تنهایی مردان یاد کرد. مردان در برخورد با مشکلات در غار تنهایی خویش، بیشتر توان فکری خویش را متمرکز بر مهم ترین چالش پیش رو کرده و نسبت به مسائل اطراف به گونه‌ای بی‌تفاوت رفتار می‌کنند.
آنها به دنبال راه حلی برای حل موضوع می‌گردند و در صورتی تمایل به صحبت کردن با فرد دیگری دارند که فکر کنند وی می‌تواند در حل موضوع به وی کمکی کند و یا موجب پیدا کردن راه حلی برای مساله شود. مردان در صورتی که نتوانند راه حلی برای موضوع پیدا کنند سعی می‌کنند به فعالیت‌هایی مانند تماشای تلویزیون، فوتبال و یا انجام ورزش بپردازند. با این کار آنها سعی دارند به طور موقت فکر خود را از پرداختن به آن موضوع خارج کنند.
در این حالت طرف مقابل یعنی همسر و به طور کلی زنان دوست دارند مردان مسائل و مشکلاتشان را با آنها در میان بگذارند و درمورد آن با همدیگر صحبت کنند، همانگونه که خود آنها این کار را انجام می‌دهند، ولی وقتی می‌بـــینند که همسرشان به جای صحبت کردن با آنها در غار تنهایی خویش فرو رفته و یا به تماشای تلویزیون و یا مسائلی از این دست می‌پردازد و نسبت به او بی‌توجه است، ناراحت می‌شوند. شاید از این موضوع گله و شکایت کنند و از جملاتی مثل«چرا به حرف‌هایم گوش نمی‌کنی و مرا درک نمی‌کنی؟!» استفاده کنند.
این قضیه درمورد زن‌ها کاملا برعکس است، آنها خود را غرق موضوع کرده و سعی می‌کنند با صحبت کردن با فردی که مورد اعتمادشان است به آرامش برسند. زن‌ها در زمان برخورد با مشکلات بدون تمرکز بر موضوعی خاص به تمام جنبه‌ها فکر می‌کنند و بدون در نظر گرفتن موضوعی خاص به بیان موضوعات مختلف می‌پردازند. آنها هر چه بیشتر درمورد موضوع توضیح بدهند بیشتر به آرامش می‌رسند و به احساس بهتری دست پیدا می‌کنند. وقتی زنی با همسرش در این حالت صحبت می‌کند، شاید با مقاومت از جانب مرد روبرو شود، چراکه مرد ممکن است اینگونه برداشت کند که زن او را مقصر می‌داند و اگر در این رابطه زیاد صحبت کند ممکن است مورد عصبی شدن مرد نیز بشود.
حالت دیگر این است که مرد شاید کلاه همه فن‌حریف بر سر بگذارد و همانند خود به دنبال راه حلی برای حل مساله بگردد.شاید مرد اصلا نداند که زن در این حالت به کسی نیاز دارد که صمیمانه به حرف‌های او گوش دهد و و احساساتش را درک کند و با احساسات او شریک باشد. پس بهتر است مرد با درک این موضوع در مرحله اول یک شنونده خوب باشد.زنان نیز وقتی که می‌بینند مرد در غار تنهایی خویش فرو رفته ، نباید این موضوع را بی‌تفاوتی نسبت به خود قلمداد کنند و باید بدانند این مدت، موقتی است و اصلا زمان مناسبی برای یک گفت و گوی صمیمانه نیست و در این حالت بهتر است به کارهای دیگر بپردازند. زنان باید بدانند وقتی مردان مورد محبت قرار می‌گیرند،
سریع‌تر از غار تنهایی خویش بیرون می‌آیند. البته همانطور که نمی‌توان انتظار داشت زنی که عصبانی و ناراحت شده است زود به آرامش برسد، نباید این انتظار را نیز داشت که مرد نیز خیلی سریع از خلوت خود بیرون بیاید و لب به سخن بگشاید. مردان و زنان به سبب مرد بودن و زن بودن خود تفاوت‌های رفتاری با یکدیگر دارند؛ تفاوت‌هایی که شاید در صورت شناخت آنها بسیاری از مشاجراتی که در زندگی مشترک موجب تلخ شدن زندگی می‌شود، از بین برود و جای خود را به یک فهم مشترک و زندگی دوست داشتنی بدهد. لازم است که به خصوص زوج‌های جوان این موضوع را درک کنند و به دنبال شناخت این تفاوت‌ها باشند. این را شاید بتوان قسمتی از علم زندگی کردن دانست؛ علمی که با دانستن آن می‌توانیم به یک زندگی دلخواه و همراه با آرامش دست پیدا کنیم.
حسین رادمهر
- 11
- 4
