آشنایی با انواع مختلف افسردگی

افسردگی می تواند خفیف یا شدید باشد. این بیماری ممکن است مدت زمان کوتاهی در بیمار دیده شود یا اینکه مزمن گردد و او را در طول عمر همراهی نماید. شرایط خاص، همچون تولد فرزند یا تغییر فصل نیز می تواند نشانه های افسردگی را تحریک نماید. درک انواع افسردگی به پزشک کمک می کند درمان مناسب را اتخاذ کند. افرادی که با افسردگی دست و پنجه نرم می کنند باید اطلاعات خوبی در مورد شرایط خود داشته باشند. بیمارانی که اطلاعات کافی در مورد شرایط خود دارند راحت تر با آن کنار می ایند. در این مقاله همه ی آن چیزی که باید در مورد انواع مختلف افسردگی بدانید را بیان خواهیم کرد. اگر فکر می کنید خودتان یا افراد نزدیکتان چنین شرایطی دارند حتما با پزشک مشورت کنید. پزشک می تواند در فرایند تشخیص و درمان بیماری به شما کمک کند.

اختلال افسردگی شدید:

امسال بیش از ۱۶ میلیون آمریکایی این نوع از افسردگی را تجربه کرده اند. تحت معیارهای تشخیصی که توسط موسسه روانشناسی آمریکا منتشر شده است، افراد باید حداقل پنج مورد از نشانه ها را برای دو هفته یا بیشتر داشته باشند تا با افسردگی شدید تشخیص داده شوند. این نشانه ها ممکن است در برگیرنده احساس غم، تهی بودن،بی ارزش بودن، نا امید بودن، احساس گناه، از دست دادن انرژی و اشتها یا عدم تمایل به فعالیت های لذت بخش، تغییر در عادت های خواب و افکار مرگ و خودکشی باشد.

بیشتر موارد قابل درمان هستند. اختلال افسردگی شدید، دو زیرمجموعه دارد افسردگی غیر معمول و افسردگی سودازدگی. افرادی که در طبقه بندی افسردگی غیر معمول قرار می گیرند دوست دارند بیشتر بخوابند و بیشتر غذا بخورند. این افراد از لحاظ عاطفی و احساسی فعال هستند و بسیار مضطرب اند. افرادی که در دسته افسردگی سودازدگی قرار دارند در خواب مشکل دارند و افکاری دارند که خود را مقصر و گناهکار می دانند. بزرگسالان جوان بیشتر با افسردگی غیر معمول دست و پنجه نرم می کنند.

افسردگی مقاوم به درمان:

برخی از اوقات افرادی که اختلال افسردگی شدید دارند به درمان پاسخ نمی دهند. حتی بعد از مصرف برخی از داروهای ضد افسردگی باز هم ممکن است دوباره به شرایط قبل باز گردند. ممکن است چنین شرایطی ژنتیکی یا محیطی باشد. کمک به افراد برای غلبه بر افسردگی مقاوم به درمان از طریق جلسات مختلف برای کمک به تشخیص مناسب و شناسایی سایر علل جسمی و روانی که باعث ایجاد نشانه ها می شود آغاز می گردد. پزشک به بیمار کمک می کند دوز مناسب دارو و طول دوره درمان را تشخیص دهد. اگر دارویی کار نکرد، پزشک سعی می کند دارو را به داروی مشابه تغییر دهد یا از کلاس دیگری از داروها استفاده نماید.

افسردگی زیر نشانگانی:

فردی که نشانه های افسردگی را دارد اما همه موارد مرتبط برای تشخیص افسردگی شدید را ندارد ممکن است در این گروه قرار گیرد. این فرد سه یا چهار نشانه را دارد اما ممکن است نشانه پنجم را نداشته باشد یا برای یک هفته افسردگی را تجربه نماید. پزشک در این شرایط به جای اینکه به نشانه ها توجه کند، معمولا به دنبال عملکرد خواهد بود. ایا بیمار می تواند سر کار برود و مسئولیت های روزمره خود را انجام دهد؟ اگر فرد در حال کشمکش است، می تواند از درمان بهره ببرد؟

اختلال افسردگی مقاوم:

افرادی که با این نوع افسردگی دست و پنجه نرم می کنند خلق و خوی ناراحت، پایین، تیره و تاری در بیشتر روزها دارند و حداقل دو مورد از نشانه های افسردگی را که دو سال یا بیشتر طول کشیده است تجربه کرده اند. در کودکان و نوجوانان، این نوع افسردگی ممکن است زمانی که نشانه های تحریک پذیری یا افسردگی برای یک سال یا بیشتر طول کشید تشخیص داد شود. برای اینکه فردی با این نوع از افسردگی تشخیص داده شود باید دو مورد از نشانه های زیر را داشته باشد:

مشکل در خواب (بسیار زیاد یا بسیار کم)، انرژی کم یا خستگی، اعتماد به نفس پایین، اشتهای ضعیف یا خوردن بیش از حد، تمرکز ضعیف یا مشکل در تصمیم گیری، احساس نا امیدی.

معمولا این نوع افسردگی نیازمند درمان با ترکیبی از داروها و روان درمانی است.

اختلال ناخوشی پیشاقاعدگی:

بیش از ۱۰ درصد زنانی که به سن باروری رسیده اند این نوع اختلال را تجربه می کنند. این گزینه شکل حادتری از سندرم پیش از قاعدگی است و می تواند باعث تحریک افسردگی، ناراحتی، اضطراب، تحریک پذیری و حتی نشانه های شدید یک هفته قبل از آغاز دوره قاعدگی شود. چنین شرایطی می تواند ناراحت کننده، ناتوان کننده و دشوار باشد و با زندگی روزمره فرد تداخل ایجاد نماید.

دانشمندان و متخصصان بر این باورند که چنین زنانی ممکن است حساسیت غیر طبیعی به تغییرات هورمونی در طول چرخه قاعدگی خود داشته باشند. مصرف داروهای ضد افسردگی به خصوص مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین در دو هفته قبل از آغاز قاعدگی یا در طول ماه می تواند بسیار موثر باشد. انواع خاصی از داروهای پیشگیری از بارداری نیز می تواند مفید باشد. دانشمندان و محققان دانشگاه کالیفرنیا در حال کاوش و بررسی استفاده از نور درمانی برای بهبود کیفیت خواب و خلق و خو در این زنان هستند.

افسردگی دوقطبی:

تغییر در خلق و خو و انرژی، نا امید بودن و شاد بودن جزو نشانه های افسردگی دو قطبی است که به عنوان اختلال دو قطبی نیز شناخته می شود. برای اینکه فردی با این شکل از افسردگی تشخیص داده شود باید حداقل یک نوع از شیدایی را داشته باشد. اختلال دوقطبی معمولا در بزرگسالان جوان دیده می شود. با اینکه زنان و مردان به تعداد یکسان با این شرایط تشخیص داده می شوند اما مطالعات نشان می دهد تفاوت های جنسیتی در این شرایط دخیل است. مردان رفتارهای شیدایی بیشتری دارند و زنان بیشتر به سمت نشانه های افسردگی می روند. اختلال دو قطبی معمولا بدون درمان بدتر می شود اما می توان آن را با تثبیت کننده های خلق و خو، داروهای ضد روان پریشی و صحبت درمانی بهبود بخشید. یکی از مطالعات انجام شده توسط دکتر سیت و همکارانش نشان می دهد نور درمانی می تواند یک درمان احتمالی برای این افسردگی باشد. البته برای تایید چنین موضوعی به تحقیقات بیشتری نیاز است. قرار گرفتن در معرض نور می تواند نشانه های افسردگی را کاهش دهد و عملکرد این افراد را بهبود ببخشد.

اختلال کژتنظیمی خلقی ایذایی:

فریاد زدن و خشم می تواند نشانه های این نوع اختلال باشد. این اختلال نوعی افسردگی است که در کودکانی شناسایی می شود که با تنظیم احساسات خود مشکل دارند. سایر نشانه های این اختلال در برگیرنده عصبانی شدن یا تحریک پذیری در بیشتر روزهاست. این کودکان با افراد موجود در مدرسه، منزل و سایر مکان ها مشکل دارند. اخیرا چنین اختلالی به کمک داروها، روان درمانی و آموزش والدین، درمان شده است.

اختلال خلق و خوی ناشی از مواد:

استفاده یا سوء مصرف داروهای تسکین بخش می تواند خلق و خوی فرد را تغییر دهد. نشانه هایی همچون افسردگی، اضطراب و از دست دادن تمایل برای انجام فعالیت های لذت بخش معمولا بعد از مصرف مواد یا ترک آن ایجاد می شود. موادی که می تواند به این نوع افسردگی منجر شود دربرگیرنده الکل، مواد مخدر، بنزودیازپین است. برای اینکه فردی با چنین اختلالی تشخیص داده شود، پزشک سایر علل احتمالی افسردگی را نیز بررسی می کند.

افسردگی سایکوتیک:

افرادی که افسردگی سایکوتیک دارند ممکن است نشانه هایی همچون توهم و هذیان را تجربه نمایند. پزشکان معمولا داروهای ضد افسردگی و ضد روان پریشی را برای این شرایط تجویز می کنند.

افسردگی به خاطر بیماری:

مقابله کردن با بیماری های مزمن حاد همچون بیماری قلبی، سرطان، مولتیپل اسکلروزیس، ایدز می تواند باعث ایجاد افسردگی شود. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد التهاب مرتبط با بیماری می تواند نقش مهمی در ایجاد افسردگی داشته باشد. التهاب باعث ازاد شدن مواد شیمیایی خاصی توسط سیستم ایمنی می شود که وارد مغز می شود و باعث تغییر آن می گردد. همین امر موجب بروز افسردگی در برخی از افراد می شود. استفاده از داورهای ضد افسردگی ممکن است شرایط این افراد را بهبود ببخشد و توانایی آن ها برای عملکرد بهتر را بالاتر ببرد.