به گزارش عصر ایران، چندین محرک برای گرسنگی وجود دارند که از مواردی آشکار مانند غذا خوردن ناکافی تا مواردی پیچیده‌تر را شامل می شوند. در ادامه با برخی دلایل شایع احساس گرسنگی همیشگی بیشتر آشنا می شویم.
خستگی
غذا خوردن و تامین سوخت مورد نیاز بدن سطوح انرژی شما را تقویت می کند. اما اگر با احساس گرسنگی مواجه هستید، گاهی اوقات آنچه به واقع نیاز دارید نه غذا بلکه خواب بیشتر است. خواب عاملی کلیدی در کنترل هورمون های اشتها یعنی گرلین و لپتین است. خواب کافی به تنظیم گرلین کمک می کند که هورمون محرک اشتهای انسان است. این به معنای آن است که کمبود خواب می تواند به سطوح بالاتر گرلین منجر شده و گرسنگی و هوس های غذایی مداوم را موجب شود که شرایط خوبی برای کاهش چربی های اضافه بدن نیست. افزون بر این، کمبود خواب سطوح لپتین را کاهش می دهد که هورمون احساس سیری است.
انجام ورزش بدون تامین سوخت کافی
گاهی اوقات افراد بدون این که تغییرات لازم در رژیم غذایی خود ایجاد کرده تا سوخت مورد نیاز انجام ورزش تامین شود، شدت تمرینات ورزشی خود را افزایش می دهند. اگرچه مطالعات مختلف نشان داده اند که انجام ورزش برای سرکوب اشتها مفید است، اما شواهدی نیز وجود دارند که از افزایش اشتها به واسطه ورزش شدید و بلند مدت حکایت دارند. ورزش شدید می تواند سوخت و ساز بدن شما را تسریع کند، از این رو، در صورت عدم تامین سوخت مورد نیاز بدن ممکن است هرچه بیشتر با احساس گرسنگی مواجه شوید. اگر این دلیل احساس گرسنگی شما است، مصرف غذاهای تقویت کننده سیری مانند میوه ها و سبزی های سرشار از فیبر را مد نظر قرار دهید.
مصرف کم پروتئین، چربی یا فیبر
اگر بدن ترکیبی درست از درشت مغذی ها یعنی پروتئین، چربی و فیبر را دریافت نکند، ممکن است با احساس گرسنگی مواجه شوید. پروتئین در مقایسه با چربی ها و کربوهیدارت ها سیر کننده‌ترین درشت مغذی محسوب می شود. مصرف پروتئین بیشتر سطوح هورمون سیری GLP-1 و پپتید YY (کاهنده اشتها) را افزایش می دهد، در شرایطی که سطوح هورمون گرسنگی گرلین را کاهش می دهد. به همین ترتیب، غذاهای سرشار از فیبر با فعال کردن گیرنده های نشاسته در معده به کاهش گرسنگی کمک می کنند. این گیرنده ها سیگنال هایی را به مغز ارسال می کنند که به مصرف مقدار کافی از غذا اشاره دارند. همچنین، غذاهای سرشار از فیبر در مقایسه با غذاهای کم فیبر، سرعت تخلیه معده را کند می کنند و به زمان بیشتری برای گوارش نیاز دارند، از این رو احساس سیری برای مدت طولانی‌تری حفظ می شود.
مصرف بیش از حد کربوهیدرات های تصفیه شده
افزون بر کمبودهایی که ممکن است در رژیم غذایی شما وجود داشته باشند، مصرف بیش از حد غذاهایی که احساس سیری را در شما ایجاد نمی کنند، به ویژه کربوهیدرات های تصفیه شده، مانند نان ها سفید و پاستا می تواند موجب احساس گرسنگی شود. از آنجایی که کربوهیدرات های تصفیه شده فاقد فیبر تقویت کننده سیری هستند، بدن به سرعت آنها را گوارش می کند. اگر به میزان زیاد کربوهیدرات های تصفیه شده مصرف می کنید، این می تواند دلیل احساس گرسنگی مکرر شما باشد. افزون بر این، مصرف فراوان کربوهیدرات های تصفیه شده می تواند موجب افزایش ناگهانی و سریع قند خون و سپس افت سریع و ناگهانی آن شود که این شرایط می تواند گرسنگی را تحریک کند.
نوشیدن کالری ها
جایگزینی میان وعده ها یا حتی وعده های غذایی اصلی با اسموتی ها و شیک ها دیر زمانی است که روشی محبوب بین مردم محسوب می شود. اما اگر در تلاش برای مقابله با احساس گرسنگی خود هستید، بدون در نظر گرفتن این که چه میزان کالری مصرف می کنید، این ممکن است بهترین رویکرد برای شما نباشد. غذاهای مایع و جامد در بدن متفاوت از یکدیگر گوارش می شوند. اسموتی ها، شیک ها، نوشابه ها و نوشیدنی های کافئین‌دار محبوب شما بسیار سریع‌تر از غذاهای جامد از معده عبور می کنند، از این رو، نسبت به فردی که غذای جامد مصرف می کند، سریع‌تر با احساس گرسنگی مواجه خواهید شد. نوشیدنی ها ممکن است گزینه ای راحت‌تر برای تهیه بوده و در زمان غذا خوردن صرفه جویی کنند، اما اگر قصد دارید احساس سیری و رضایت کامل را تجربه کنید، بهتر است غذای خود را بجوید.
تشنگی
احساس گرسنگی ممکن است به معنای نیاز به مصرف یک نوشیدنی باشد. گاهی اوقات، احساس تشنگی می تواند با احساس گرسنگی اشتباه گرفته شود. اگر همواره گرسنه هستید، نوشیدن یک یا دو لیوان آب ممکن است به برطرف شدن مشکل کمک کند زیرا در واقع تشنه هستید. در طول روز به میزان فراوان آب بنوشید، تا از مصرف بی مورد غذا پیشگیری شود. همچنین، با مصرف مواد غذایی آبرسان می توانید احساس تشنگی و گرسنگی را به طور همزمان برطرف کنید.
برخی داروها
گاهی اوقات افزایش احساس گرسنگی می تواند از عوارض جانبی برخی داروها باشد. رایج‌ترین داروهای افزایش دهنده اشتها شامل داروهای ضد روان‌پریشی، مانند کلوزاپین و الانزاپین، داروهای ضد افسردگی، داروهای تثبیت کننده خلق و خو، کورتیکواستروئیدها و داروهای ضد تشنج می شوند. افزون بر این، برخی داروهای دیابت مانند انسولین و تیازولیدینون ها به واسطه افزایش اشتها و گرسنگی شناخته شده هستند. اگر فکر می کنید احساس گرسنگی دائمی شما با داروهای مصرفیتان در ارتباط است با پزشک خود مشورت کنید. ممکن است جایگزین بهتری برای تامین نیازهای شما وجود داشته باشد.
برخی بیماری ها
افزایش گرسنگی می تواند نشانه ای از برخی بیماری ها نیز باشد. گرسنگی مداوم نشانه ای کلاسیک از دیابت است. این شرایط به واسطه سطوح بالای قند خون رخ می دهد و به طور معمول با علائم دیگر مانند تشنگی شدید، کاهش وزن، و خستگی همراه است. گرسنگی ممکن است نشانه ای از پرکاری تیروئید، افسردگی، و سندرم پیش از قاعدگی نیز باشد. در صورت مواجهه با احساس گرسنگی پایدار برای بررسی دقیق شرایط به پزشک مراجعه کنید.
استرس
استرس به عنوان یک محرک گرسنگی چنان شایع است که گاهی اوقات از اصطلاح غذا خوردن استرسی استفاده می کنیم. استرس کوتاه مدت در واقع می تواند موجب از بین رفتن اشتهای فرد شود زیرا بدن اپی‌نفرین ترشح کرده و وارد حالت جنگ یا گریز می شود. اما استرس پایدار حتی اگر سطوح آن کم باشد می تواند اثری متضاد ایجاد کند. غدد آدرنال هورمونی به نام کورتیزول ترشح می کنند و این هورمون اشتها را افزایش می دهد. استرس موجب افزایش گرسنگی برای برخی غذاهای خاص، به ویژه نمونه های سرشار از چربی و شکر می شود. این مواد غذایی می توانند به تسکین واکنش استرسی بدن کمک کنند، اما همچنان بهتر است با از بین بردن عوامل استرس‌زا سطح استرس بدن خود را کاهش دهید.
غذا خوردن بی فکر
گاهی اوقات غذا خوردن ممکن است ارتباط چندانی با کاهش احساس گرسنگی نداشته باشد. ممکن است بی حوصلگی، وسوسه خوردن غذایی خاص یا حضور در جمع شما را به این کار تحریک کرده باشد. همچنین، ممکن است با هوس های غذایی موقعیتی مانند هوس خوردن پاپ کوردن حین تماشای فیلم مواجه شوید یا بسیار سریع غذا خورده و به بدن اجازه ندهید که متوجه رفع احساس گرسنگی خود شود. آرام‌تر غذا خوردن و جویدن خوب هر لقمه غذا به بدن و مغز زمان بیشتری برای ترشح هورمون احساس سیری می دهد و معده پیام پر شدن خود را برای مغز ارسال می کند.
محدودیت های غذایی
غذا خوردن ناکافی دلیلی آشکار برای گرسنگی است. اما گاهی اوقات ممکن است متوجه نباشید که به میزان کافی سوخت در اختیار بدن خود قرار نمی دهید. به عنوان مثال، ممکن است فواصل زمانی بین وعده های غذایی بیش از حد طولانی باشند یا در آغاز روز وعده های غذایی کم کالری مصرف کنید. این شرایط می تواند هوس های غذایی جدی، به ویژه برای غذاهای کم ارزش را به همراه داشته باشد. کنار گذاشتن کامل غذاهای حاوی شکر یا نمک نیز ایده خوبی نیست. عامل کلیدی گوش دادن به بدن، دنبال کردن یک روتین غذایی سالم و انتخاب متفکرانه غذاها است.
- 15
- 1
