درباره عفونت باکتریایی پوست

به گزارش عصر ایران به نقل از "وری ول هلث"، عفونت با توجه به مکان، نوع باکتری و حتی سن فرد تحت تاثیر قرار گرفته می تواند اشکال مختلفی به خود بگیرد. بسیاری از عفونت های باکتریایی ممکن است توسط یک پزشک عمومی قابل درمان باشند. در موارد پیچیده‌تر ممکن است به دخالت یک متخصص پوست یا حتی یک متخصص روماتولوژی نیاز باشد.

سلولیت

سلولیت یک عفونت باکتریایی است که دو لایه عمیق‌تر پوست یعنی درم و بافت زیرپوستی را تحت تاثیر قرار می دهد. سلولیت با دو نوع باکتری استافیلوکوک و استرپتوکوک مرتبط است اگرچه بسیاری از انواع دیگر باکتری نیز می توانند موجب این شرایط شوند.

سلولیت معمولا در مکان های که پوست با شکستگی مواجه شده است، مانند در نزدیکی اولسرها یا زخم های ناشی از یک عمل جراحی شکل می گیرند.

اریسیپلاس

اریسیپلاس که به نام بیماری باد سرخ نیز شناخته می شود، یک عفونت باکتریایی است که در دو لایه بالایی پوست رخ می دهد. این شرایط می تواند بسیار دردناک بوده و موجب احساس سوزش شدید شود.

اریسیپلاس شبیه به سلولیت است، اما لایه های متفاوتی از پوست را تحت تاثیر قرار می دهد. باکتری استرپتوکوک به طور معمول دلیل اصلی ابتلا به این شرایط است.

در صورت ابتلا به اریسیپلاس، پوست معمولا بسیار قرمز و متورم شده و مرزی مشخص بین بافت عادی پوست و بخشی که تحت تاثیر عفونت قرار گرفته است، شکل می گیرد.

فولیکولیت

فولیکولیت یک عفونت نسبتا شایع است که فولیکول های مو را تحت تاثیر قرار می دهد. این شرایط ممکن است به واسطه باکتری یا قارچ شکل بگیرد و موجب برآمدگی های کوچک و قرمزی می شود که با چرک پر شده اند.

فولیکولیت بین افراد مبتلا به آکنه بیشتر شایع است. اصلاح و کندن مو می تواند خطر ابتلا به این شرایط را افزایش دهد. در شرایطی که بیشتر موارد فولیکولیت بی نیاز از درمانی خاص بهبود می یابند، عفونت های شدید می توانند موجب ریزش دائمی مو یا بروز زخم شوند و ممکن است به یک دوره مصرف آنتی بیوتیک برای بهبود این شرایط نیاز باشد.

فولیکولیت وان آب داغ

فولیکولیت وان آب داغ عفونت فولیکول های مو ناشی از فعالیت باکتری سودوموناس آئروژینوزا است. این باکتری بیشتر در وان های آب داغ، استخرهای فیزیوتراپی، چشمه ها و حتی اسفنج های حمام آلوده وجود دارد.

کودکان بیشتر از بزرگسالان به این بیماری مبتلا می شوند که آسیب پذیری بیشتر پوست آنها و باقی ماندن در آب برای مدت زمانی طولانی‌تر از جمله عوامل موثر در این زمینه هستند.

کورک

در شرایطی که فولیکولیت شامل عفونت یک فولیکول مو می شود،  کورک  به عفونت یک واحد کامل شامل فولیکول، غده چربی، ساقه و عضله راست‌کننده مو گفته می شود.

کورک بیشتر در صورت، گردن، زیربغل، باسن و ران ها شکل می گیرد و در صورت عدم درمان می تواند به یک آبسه تبدیل شود. کمپرس گرم اغلب می تواند به بلوغ و تخلیه کورک کمک کند. در موارد شدید، ممکن است به تخلیه کورک در مطب پزشک نیاز داشته باشید.

کفگیرک

کفگیرک خوشه ای از چندین کورک است که در کنار هم قرار دارند. این عفونتی بسیار جدی‌تر نسبت به یک کورک بوده و معمولا نیازمند رسیدگی پزشکی است.

زردزخم

زردزخم یک عفونت باکتریایی است که در لایه بالایی پوست به نام اپیدرم شکل می گیرد. این شرایطی بسیار واگیردار است و در کودکان بیشتر از بزرگسالان دیده می شود.

ویژگی بارز زردزخم شکل گیری پوسته ای عسلی رنگ است. زخم ها معمولا اطراف بینی و دهان شکل می گیرند، اما می توانند از طریق تماس پوست به پوست، لباس، و یا حوله به دیگر بخش های بدن نیز منتقل شوند. زردزخم می تواند به واسطه باکتری های استرپتوکوک و استافیلوکوک اورئوس شکل بگیرد.

درمان زردزخم معمولا با آنتی بیوتیک های موضعی و نه خوراکی انجام می شود.

اریتراسما

اریتراسما یک عفونت پوست باکتریایی است و در بخش هایی که پوست با پوست در تماس است، مانند زیربغل، کشاله ران یا بین انگشتان پا شکل می گیرد. به واسطه مکان و ظاهر، اریتراسما اغلب با عفونت های قارچی، مانند پای ورزشکار و خارش ژوک (خارش کشاله ران) اشتباه گرفته می شود.

در صورت عدم واکنش عفونت شکل گرفته در این مکان ها به درمان های ضد قارچ، احتمال ابتلا به اریتراسما وجود دارد و بیمار به یک دوره کوتاه مصرف آنتی بیوتیک نیاز خواهد داشت.

عفونت های استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی‌سیلین

استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی‌سیلین عاملی برای نگران و توجه بیشتر محسوب می شود زیرا در برابر درمان آنتی بیوتیکی استاندارد مقاوم است.

این باکتری اغلب موجب زخمی جزئی روی پوست می شود، اما گاهی اوقات می تواند به عفونت های جدی و سرایت آن به جریان خون و عفونی شدن اندام های دیگر، مانند ریه ها یا دستگاه ادراری، نیز منجر شود.

در صورت عدم درمان، استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی‌سیلین می تواند زندگی فرد را در معرض خطر قرار دهد. این باکتری به راحتی از فردی به فردی دیگر منتقل می شود و فرد اغلب پس از انجام یک عمل جراحی در بیمارستان به این عفونت مبتلا می شود.

درمان این عفونت ممکن است شامل مصرف چندین آنتی بیوتیک مانند سولفامتوکسازول، کلئوسین، تری‌متوپریم، و ریفامپین باشد.