به گزارش ایسنا و به نقل از مدیکال اکسپرس، پژوهشگران "دانشگاه فلیندرز" (Flinders University) استرالیا، ارتباط جدیدی میان شاخص توده بدنی و میزان نجات یافتن از سرطان پستان یافته اند.
پژوهشگران، داده های مربوط به پنج هزار بیمار مبتلا به "سرطان پستان اولیه" (EBC) و ۳۴۹۶ بیمار مبتلا به "سرطان پستان پیشرفته" (ABC) را ارزیابی کردند تا ارتباط میان شاخص توده بدنی و میزان بقا را در هر دو مرحله تعیین کنند.
به گفته پژوهشگران، نتایج این بررسی، نوعی "پارادوکس چاقی" (Obesity Paradox) را نشان می دهند که بر میزان بقای ۱۹ هزار و ۸۰۷ زن و ۱۶۷ مرد مبتلا به سرطان پستان که در سال ۲۰۲۰ در استرالیا شناسایی شده اند، تاثیر خواهد گذاشت.
پارادوکس چاقی (Obesity)، یک فرضیه پزشکی است که نشان می دهد شاید چاقی، نقش محافظتی ایفا کند و با بقای بیشتر در گروه‌های خاصی از افراد همراه باشد.
"ناتانش مودی" (Natansh Modi)، از پژوهشگران این پروژه گفت:درک دلایل بیولوژیکی چاقی، میزان بقا را در سرطان سینه (Breast cancer) اولیه و پیشرفته به صورت متفاوتی تحت تاثیر قرار می دهد و کلید توسعه درمان های موثرتر خواهد بود.
او ادامه داد: شاخص توده بدنی بالاتر، با افزایش خطر ابتلا به بسياري از انواع سرطان از جمله سرطان پستان مرتبط است که در نتیجه افزایش سطح هورمون های جنسی در گردش خون از جمله استروژن، استرون و تستوسترون، لپتین سرم و التهاب مزمن رخ می دهد.
دکتر "اشلی هاپکینز" (Ashley Hopkins)، از پژوهشگران این پروژه اظهار‌کرد: این پژوهش، داده های مربوط به داروهای باکیفیت را بکار می گیرد تا ارتباط شاخص توده بدنی بالاتر را با بقای بدتر در سرطان پستان اولیه و بهبود بقا در بیماری پیشرفته نشان دهد.
وی ادامه داد: این نخستین شواهد جهانی در مورد پارادوکس چاقی در سرطان پستان است و به درک فوری پایه بیولوژیکی اثرات چاقی هنگام تشخیص و درمان سرطان پستان نیاز دارد.
- 19
- 4
