به گزارش ایسنا و به نقل از نیواطلس، کشت های سلولی و مدل های حیوانی عضو مهمی در آزمایش های پزشکی هستند اما نتایج به دست آمده از آن ها همیشه به خوبی قابل تعمیم به انسانها نیست. نمونه نزدیک تری به انسان که در سال های اخیر پدیدار شده، ارگانوئیدهای رشد یافته در آزمایشگاه هستند. ارگانوئیدها اندام های کوچکی با ساختار سه بعدی هستند که از سلول های بنیادی ساخته میشوند و اغلب عملکردی مشابه اندام طبیعی دارند. تقریباً میتوان با استفاده از ارگانوئیدهایی که تا به حال در آزمایشگاه ساخته شده، یک انسان کوچک ایجاد کرد. از جمله ارگانوئیدهای آزمایشگاهی میتوان به مغز، ریه، قلب، کلیه ها، کبد، پانکراس، رگ های خونی و معده اشاره کرد.
اینک در ساخت ارگانوئید معده، پیشرفت بزرگی رخ داده است. دانشمندان مرکز پزشکی بیمارستان کودکان سینسیناتی موفق به ساخت پیشرفته ترین ارگانوئیدهای معده تاکنون شده اند. آنها با استفاده از چندین نوع سلول، ارگانوئیدی ساختند که توانایی های جدید و نزدیک تری به معده واقعی دارد.
پژوهشگران کار خود را با سلول های بنیادی آغاز کردند. این سلول ها میتوانند سلول های دیگر بدن را تشکیل دهند. در این مورد دانشمندان آن ها را در سه لایه اولیه اصلی یعنی نوروگلیال روده ای، مزانشیمی و اپیتلیال که برای ایجاد معده طبیعی لازم بود رشد دادند.
" الکساندر ایچر"( Alexandra Eicher)، نویسنده اصلی این مطالعه می گوید:ما با استفاده از این سلول ها بافت معده ای ایجاد کردیم که دارای غدد تولید کننده اسید بود. این غدد با لایه ای از ماهیچه های صاف که حاوی نورون های روده هستند احاطه شده اند. این نورون ها انقباضات بافت معده را کنترل می کنند.
پژوهشگران برای بهبود هرچه بیشتر این ارگانوئیدها پس از ۳۰ روز آنها را به موش ها پیوند زدند. ارگانوئیدها در بدن موش با جریان خون تغذیه میشوند و فضای بیشتری دارند بنابراین هزاران برابر بزرگتر از حالت آزمایشگاهی رشد می کنند. این ارگانوئیدها ویژگی های دیگری مثل غدد برونر( Brunner) ایجاد کردند. این غدد محلولی قلیایی ترشح می کنند که از بخش فوقانی روده در برابر اسید معده محافظت می کند.
پژوهشگران می گویند که از روش های ساخت این ارگانوئیدها میتوان برای ساخت سایر ارگانوئیدهای کوچک استفاده کرد تا مدل های بهتری از بیماریها ایجاد شود. در نهایت هدف ما ساخت تمامی اندام ها با اندازه واقعی در آزمایشگاه است تا پاسخگوی تقاضا برای پیوند عضو باشیم. آن ها افزودند که تا پایان این دهه روی این هدف کار می کنند.
این تحقیقات در مجله Cell Stem Cell منتشر شده است.
- 12
- 1