به گزارش مهر، آن ها همچنين پروتئینی را که نقش کلیدی در اثرات مفید کاهش دریافت کالری ایفا می کند، مشخص کردند و معتقدند امکان دارد با دستکاری بتوان از آن برای بهبود سلامت استفاده کرد.
تحقيقات قبلی نشان داده است که محدودیت کالری میتواند عمر مگس ها، کرم ها و موش ها را افزایش دهد. این مطالعه طبق کارآزمایی بالینی ارزیابی جامع اثرات بلند مدت کاهش مصرف انرژی، نخستین مطالعه کنترل شده محدودیت کالری در اشخاص سالم است.
« ویشوا دیپ دیکسیت»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه ییل، در این مورد می گوید:« ما در این مطالعه، به بررسی این مسئله پرداختیم که محدودیت مصرف کالری با سیستم ایمنی و متابولیک چه می کند و در صورتیکه واقعاً مفید است، چگونه می توانیم اثرات آنرا در انسان تقلید کنیم.»
بیش از ۲۰۰ شرکت کننده در این مطالعه حاضر بودند. از بعضی از آن ها خواسته شد تا ۱۴ درصد کالری دریافتی خود را کاهش دهند. بقیه طبق معمول غذا خوردند. سلامت آنها به مدت دو سال تحت نظر بود.
محققان با تجزیه و تحلیل تیموس، غده ای که سلول های T، نوعی گلبول سفید که بخش اساسی سیستم ایمنی است، را تولید می کند، آغاز کردند.
تیموس سریعتر از سایر اندام ها پیر می شود. به گفته دیکسیت،« تا هنگامی که یک شخص بالغ سالم به سن ۴۰ سالگی برسد، ۷۰ درصد تیموس چرب و غیرعملکردی است.»
ولی با افزایش سن، تیموس سلول های T کمتری تولید می کند که یکی از دلایلی است که افراد مسن در معرض خطر بیشتر ابتلا به بیماری هستند.
ولی پژوهشگران متوجه شدند غدد تیموس شرکت کنندگانی که کالری دریافتی خود را محدود کرده بودند، چربی کمتری داشت و بعد از دو سال سلول های T بیشتری تولید کردند. هیچ تغییری در کسانی که کالری دریافتی خود را محدود نکردند، مشاهده نشد.
این مطالعه همچنین نشان داد که ژن پروتئینی به نام PLA۲G۷ در شرکت کنندگانی که کالری دریافتی خود را محدود می کردند، به صورت قابل توجهی مهار شد. PLA۲G۷ توسط سلول های ایمنی به نام ماکروفاژها تولید می شود.
پژوهشگران برای اینکه بدانند آیا PLA۲G۷ با بعضی از اثرات محدودیت کالری مرتبط است یا خیر، آزمایشاتی را بر روی موش ها انجام دادند.
به گفته پژوهشگران:« ما دریافتیم که کاهش PLA۲G۷ در موش ها مزایایی را به همراه داشت که مشابه آن چیزی بود که در خصوص محدودیت کالری در انسان دیدیم.»
بر اساس یافته های منتشر شده، غدد تیموس این موش ها طولانی تر عمل می کردند و از افزایش وزن مرتبط با غذا خوردن و همچنین التهاب ناشی از افزایش سن محافظت می شدند.
دیکسیت بیان کرد:« این یافته ها نشان می دهد که PLA۲G۷ یکی از محرک های تأثیرات محدودیت کالری است. شناسایی این محرک ها به ما کمک می کند تا بفهمیم که سیستم متابولیک و سیستم ایمنی چگونه با یکدیگر همکاری می کنند، که میتواند عملکرد ایمنی را بهبود بخشند، التهاب را کاهش دهند و به صورت بالقوه حتی طول عمر سالم را افزایش دهند.»
به گفته پژوهشگران، این مطالعه نشان می دهد صرفاً کاهش کالری، و بدون رژیم غذایی خاص، تأثير قابل توجهی از نظر زیست شناسی و تغییر وضعیت ایمنی متابولیک بر سلامت انسان دارد.
- 12
- 6
