به گزارش ایسنا ، " سیلوسایبین"( Psilocybin) یک ماده توهم زا است که در" قارچ های جادویی" یافت می شود و این توانایی را دارد که مناطقی از مغز را که در افراد مبتلا به افسردگی بیش از حالت عادی از هم جدا شده اند، به هم مرتبط کند و آنها را کمتر در الگوهای تفکر منفی قرار دهد.
این امر به خصوص برای افردی که از افسردگی مقاوم به درمان رنج می برند، بسیار مهم است. با این حال، در حالیکه این اثر به صورت گسترده مستند شده و مورد بهره برداری قرار گرفته است، ما هنوز دقیقا نمی دانیم که چگونه این ترکیبات روانگردان میتوانند شبکه های مغزی را تحت‌تأثیر قرار دهند.
اکنون یک مطالعه جدید که توسط گروهی از دانشمندان علوم اعصاب انجام شده است ، با نقشه برداری از مغز به دانش ما در خصوص نحوه عملکرد" سیلوسایبین" در مغز افزوده است.
این مطالعه نشان داد که بعد از دریافت دو دوز سیلوسایبین، نواحی خاصی از مغز افراد افسرده به هم پیوسته تر و انعطاف پذیرتر میشوند و این تغییرات تا سه هفته بعد از درمان ادامه دارد.
سیلوسایبین موفق می شود این کار را به روشی انجام دهد که سایر داروهای ضد افسردگی انجام نمی دهند. این امر نشان می دهد میتوان از سیلوسایبین برای درمان افسردگی به روشی منحصر به فرد استفاده کرد.
سیلوسایبین یا سایلوسایبین یک ماده روان گردان است که در کلاس" ایندول" و" تریپتامین" طبقه بندی می شود. قارچ های سایلوسایبین حاوی سایلوسایبین و سایلوسین هستند که برای مقاصد تفریحی و پزشکی جهت درمان افسردگی مورد استفاده قرار می گیرد. سایلوسایبین پس از مصرف در بدن انسان به سایلوسین تبدیل می شود که دارای اثرات تغییر دهنده ذهن است. به صورت کلی، این تأثیرات شامل سرخوشی، توهمات دیداری و ذهنی، تغییر در ادراک، حس تحریف شده از زمان و تجارب معنوی درک شده است. از عوارض جانبی آن نیز میتوان به حالت تهوع و وحشت اشاره کرد. در کل، اثرات سیلوسایبین بسیار متغیر است و به ذهنیت و محیطی که کاربر در آن زیست می کند، بستگی دارد.
اثر توهم زای این ماده به علت شباهت ساختاری شیمیایی آن به پیام رسان عصبی سروتونین است.
تصاویر یافت شده از نقاشی های دیواری قبل از تاریخ و نقاشی های سنگی اسپانیا و الجزایر امروزی این را نشان میدهد که استفاده انسان از قارچ جادویی به دوران باستان بازمی گردد.
در سال ۱۹۵۹،" آلبرت هافمن" شیمی دان سوئیسی، ماده فعال سیلوسایبین را از قارچ جادویی جدا کرد و کارفرمای" هافمن"، داروی روانگردان خالص حاصل را برای استفاده در روان درمانی به پزشکان در سراسر جهان فروخت. اگرچه قوانین محدود کننده دارو در اواخر دهه ۱۹۶۰ به صورت فزاینده ای محدود کننده تحقیقات علمی در خصوص اثرات سیلوسایبین و سایر توهم زاها بود، ولی محبوبیت آن بعنوان یک عامل تقویت کننده معنویت افزایش یافت.
شدت و مدت اثرات سیلوسایبین بسته به نوع قارچ، دوز، فیزیولوژی فردی و غیره متغیر است.
همانطور که در آزمایش های انجام شده توسط" تیموتی لیری" در دانشگاه" هاروارد" در اوایل دهه ۱۹۶۰ نشان داده شد، سیلوسایبین بعد از مصرف به سرعت به سایلوسین متابولیزه می شود که بعد از آن بر روی گیرنده های سروتونین در مغز اثر می گذارد. اثرات این ماده به طور معمول از دو تا شش ساعت طول می کشد ، اگرچه در افراد تحت تأثیر سیلوسایبین، ممکن است اثرات آن بسیار طولانی تر باشد، زیرا این دارو میتواند درک زمان را تحریف کند. سیلوسایبین دارای سمیت کم و پتانسیل آسیب کم است. با این وجود، نگهداری قارچ حاوی سیلوسایبین در اکثر کشورها غیرقانونی است و طبق بسیاری از قوانین ملی، این دارو به عنوان مواد مخدر طبقه بندی شده است.
اکنون از سال ۲۰۲۱، تحقیقات روی سیلوسایبین در خصوص درمان اثرات بالقوه اضطراب و افسردگی در افراد مبتلا به تشخیص سرطان و اختلال در مصرف الکل است.
بعد از مصرف سیلوسایبین، طیف وسیعی از اثرات ذهنی شامل احساس گمراهی، بی حالی ، سرخوشی، شادی و افسردگی امکان دارد تجربه شود. در یک مطالعه ۳۱ درصد از داوطلبانی که دوز بالایی به آنها داده شده بود، احساس ترس قابل توجهی داشتند و ۱۷ درصد دچار پارانویای گذرا بودند.
دوزهای پائین این دارو میتواند اثرات توهم زا ایجاد کند. توهمات چشم بسته امکان دارد رخ دهد که در آن فرد مبتلا، اشکال هندسی چند رنگ و توالی های تخیلی زنده را می بیند. بعضی از افراد گزارش می کنند که تجربه ای مانند احساس لمس هنگام مشاهده رنگ ها را دارند.
سیلوسایبین در دوزهای بالاتر میتواند منجر به تشدید پاسخ های عاطفی، افزایش توانایی در درون نگری، بازگشت به تفکر بدوی و کودکانه و فعال سازی رد حافظه واضح با زیر بناهای عاطفی بارز شود. توهم بصری با چشم باز شایع است و ممکن است بسیار دقیق باشد، اگرچه به ندرت با واقعیت اشتباه گرفته می شود.
اثرات فیزیولوژیک این دارو شامل اتساع مردمک چشم( ۹۳درصد)، تغییرات در ضربان قلب( ۱۰۰ درصد)، تغییرات فشار خون ( ۸۴درصد) از جمله افت فشار خون ( ۳۴ درصد)، افزایش فشار خون ( ۲۸درصد) و بی ثباتی عمومی( ۲۲درصد) است. همچنین حالت تهوع ( ۴۴درصد)، لرزش( ۲۵ درصد) و عدم توانایی جهت دهی صحیح یا محدود شدن حرکات( ۱۶ درصد) گزارش شده است.
افزایش موقتی فشار خون ناشی از مصرف این دارو می تواند یک عامل خطر برای مصرف کنندگان دارای فشار خون بالا باشد.
یک نظرسنجی در سال ۲۰۰۵ در انگلیس نشان داد که تهوع یا استفراغ در بیش از یک چهارم کسانی که در سال گذشته از قارچ جادویی استفاده کرده اند ، احساس شده است، اگر چه این اثر بیشتر به دلیل قارچ است نه خود سیلوسایبین.
ضمن اینکه در یک مطالعه، تجویز دوزهای تدریجی روزانه سیلوسایبین به مدت ۲۱ روز، هیچ تاثیر قابل اندازه گیری بر روی سطح الکترولیت، سطح قند خون یا آزمایش سمیت کبدی نداشت.
نکته جالب اینجاست که سیلوسایبین به شدت بر درک گذشت زمان تاثیر می گذارد. مصرف کنندگان معمولاً احساس می کنند زمان دیر می گذرد و در نتیجه تصور می کنند که به نظر میرسد دقیقه ها به اندازه یک ساعت می گذرند یا زمان ساکن شده است. مطالعات نشان داده است که سیلوسایبین به طور قابل توجهی توانایی افراد را در سنجش فواصل زمانی بیشتر از ۲.۵ ثانیه مختل می کند.
این نتایج با نقش دارو در تأثیر فعالیت قشر جلوی مغز و نقشی که قشر پیشانی در درک زمان دارد ، سازگار است. با این حال، اساس عصبی- شیمیایی اثرات سیلوسایبین بر درک زمان با قطعیت شناخته نشده است.
استفاده از قارچ جادویی برای از بین بردن افسردگی شدید
مطالعات قبلی بر روی ترکیبات روان گردان هایی مانند ال اس دی و سیلوسایبین، نویدهای قابل توجهی را در درمان انواع شرایط سلامت روان نشان داده است. در بسیاری از موارد، شرکت کنندگان در مطالعه بالینی پیشرفت هایی را در غلبه بر" اختلال اضطراب پس از سانحه"( PTSD) یا کنار آمدن با مواجهه با یک بیماری لاعلاج تجربه کرده اند.
" PTSD" نشانگان یا سندرمی است که پس از مشاهده، تجربه مستقیم یا شنیدن یک عامل استرس زا و آسیب زای شدید روی می دهد که می تواند به مرگ یا تهدید به مرگ یا وقوع یک سانحه جدی منجر شود.
با این حال از آنجایی که این مطالعات دقیقاً نشان نداده اند که چگونه داروهای روان گردان ، ذهن را دوباره سیم کشی می کنند، گروهی از عصب شناسان تصمیم گرفتند از فناوری تصویربرداری عصبی برای کاوش عمیق در مغز و یافتن پاسخ ها استفاده کنند.
محققان افرادی را که از افسردگی شدید رنج می بردند، ثبت نام کردند و سیلوسایبین یا یک داروی ضد افسردگی استاندارد را برای آنها تجویز کردند. این در حالی بود که شرکت کنندگان نمی دانستند کدام یک را دریافت می کنند.
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی کاربردی( fMRI) که عملکرد متابولیک را به تصویر میکشد ، برای ثبت دو عکس فوری از فعالیت مغز آنها، یکی یک روز قبل از دریافت اولین دوز و دومی سه هفته پس از دریافت دوز نهایی استفاده شد. شرکت کنندگان همچنین در این مدت با متخصصان بهداشت روان ملاقات داشتند.
بر اساس مطالعه منتشر شده در مجله" نیچر مدیسین"( Nature Medicine)، شرکت کنندگانی که داروی ضد افسردگی دریافت کرده بودند، بهبود خفیفی در علائم خود در طول سه هفته گزارش کردند و فعالیت عصبی آنها در قسمت های خاصی از مغز محدود شد. با این حال، افرادی که سیلوسایبین دریافت کرده بودند، بهبود سریع و پایدار از افسردگی خود را گزارش کردند و فعالیت عصبی آنها دچار چابکی شناختی شبیه به یک مغز سالم شده بود.
روانگردان ها چگونه مغز را دوباره سیم کشی می کنند؟
" دیوید نات" رئیس مرکز تحقیقات روان گردان ها می گوید:این یافته ها مهم هستند، زیرا برای نخستین بار متوجه می شویم که سیلوسایبین متفاوت از داروهای ضدافسردگی معمولی عمل می کند و مغز را انعطاف پذیرتر و روان تر می کند و کمتر در الگوهای تفکر منفی مرتبط با افسردگی مستقر می شود.
او ادامه داد:این مطالعه بر پیش بینی های اولیه ما مهر تائید می زند و تائید می کند که سیلوسایبین میتواند یک رویکرد جایگزین واقعی برای درمان افسردگی باشد.
نتایج این مطالعه هیجان انگیز است، با این حال، این مطالعه دارای کاستی هایی مانند اندازه کوچک و بازه زمانی کوتاه مدت است. همچنین ، محققانی که در این مطالعه شرکت نداشته اند، اظهار کرده اند که این یافته ها چندان تکان دهنده نیستند، ولی توضیح بیولوژیکی جدید و قابل قبولی برای موفقیت های درمانی مواد روان گردان ارائه کرده است.
بدیهی است که هیچ کس نباید بدون مشورت با پزشک یا درمانگر خود اقدام به استفاده از داروهای روان گردان کند.
محققان امیدوارند که یافته های آنها راه را برای تحقیقات بیشتر در خصوص توانایی سیلوسایبین در درمان سایر بیماری های روانی هموار کند.
- 13
- 1
