کشف پروتئینی که از گسترش سرطان لوزالمعده جلوگیری می‌کند

پژوهشگران انگلیسی اخیرا از کشف پروتئینی خبر داده اند که میتواند آنها را یک گام به درمان سرطان لوزالمعده نزدیک کند.

به گزارش ایسنا به نقل از اس اف، پژوهشگران موسسه تحقیقات سرطان (Institute of Cancer Research) در لندن در آخرین یافته های خود دریافتند که اصلاح و ویرایش سطوح یک پروتئین، توانایی تومورها را برای تبدیل شدن به شکل تهاجمی تر معکوس می کند.

سرطان لوزالمعده (پانکراس)، یکی از کشنده ترین انواع سرطان در جهان است و پایین ترین میزان بقا را در مقایسه با سایر سرطان های رایج دیگر دارد؛ به طوری که از هر ۲۰ بیمار تنها یک نفر بیش از پنج سال پس از تشخیص عمر می کند.

سرطان (cancer) لوزالمعده را قبل از گسترش خاموش کنیم

محققان در این مطالعه دریافتند، خاموش کردن این ژن باعث شد سلول های تومور به سرعت تغییر شکل دهند و دارای توانایی های جدیدی شوند که این امر به آن ها در مهاجرت به بدن کمک می کند؛ این کار باعث می شود همه آن ها در عرض ۱۰ روز به یک نوع خطرناک و مهاجم تبدیل شوند. برای انجام این آزمایش ها، از جوندگان آزمایشگاهی و مینی تومورها (ارگانوئیدها) رشدکرده در پتری دیش استفاده شد.

پژوهشگران بریتانیایی، مدل موش مبتلا به آدنوکارسینوم مجرای پانکراس (PDAC) را که رایج ترین و کشنده ترین نوع آن است، مورد مطالعه قرار دادند. حدود ۹۰ درصد از حیوانات بدون عملکرد صحیح GREM۱، در مقایسه با ۱۵ درصد حیوانات که این ژن در بدن آنها بطور طبیعی کار می کرد ، تومورهایی ایجاد کردند که تا کبد (Liver) آنها گسترش یافته بود.

افزایش سطح پروتئین، این فرآیند را معکوس کرد و باعث شد سلول های مهاجم به شکل کمتر خطرناکی برگردند. این پیشرفت میتواند به تولید داروهایی منجر شود که درمان سرطان پیشرفته لوزالمعده را آسان تر می کند. تحقیقات اساسی از این نوع، به پژوهشگران در توسعه داروها و درمانهای جدید برای این سرطان کمک می کند.

پروفسور اکسل برنز (Axel Behrens) نویسنده ارشد این مطالعه از موسسه تحقیقات سرطان لندن گفت: این یک کشف مهم و اساسی است که راه جدیدی را برای کشف درمانهای سرطان لوزالمعده هموار می کند.

پژوهشگران این مطالعه با انجام بررسی های بیشتر همچنین پروتئین (Protein) دیگری به نام BMP۲ را که GREM۱ را تنظیم می کند، شناسایی کردند. این دو پروتئین، شکلی را که سلول های آدنوکارسینوم مجرای لوزالمعده به خود می گیرند، تنظیم می کنند و این کار همانند یک مدل ریاضی است که اولین بار توسط آلن تورینگ، ریاضیدان برجسته در زمان جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۵۲ ارائه شد. به طور شگفت انگیزی، همان نوع طراحی در انواع مختلف سلول های موجود در سرطان لوزالمعده وجود دارد. همچنین میتواند برای سایر اشکال این بیماری نیز اعمال شود.

پژوهشگران تأکید می کنند، این مطالعه جدید، درک ما از اساس مولکولی و این که چگونه سرطان لوزالمعده توانایی رشد و انتشار در سراسر بدن را به دست می آورد، گسترش داده است. تحقیقات بیشتری در این زمینه باید انجام شود، اما این نوع تحقیقات بنیادی برای توسعه مفاهیمی برای درمان های جدید و موثرتر سرطان، ضروری است.

یافته های این مطالعه که در مجله نیچر (Nature) منتشر شده است، راه را برای توسعه داروهایی که ژن GREM۱ را هدف قرار می‌دهند، هموار می کند.