ابداع ربات‌های نواری برای درمان زخم معده

پژوهشگران چینی، ربات هایی به شکل نوار ابداع کرده اند که میتوانند به بدن وارد شوند و به درمان مشکلاتی مانند زخم معده بپردازند.

به گزارش ایسنا به نقل از نیو ساینتیست، ربات های ساخته شده از نوار چسبنده و نوعی پودر میتوانند تحت هدایت یک میدان مغناطیسی، شکل های مختلفی بخود بگیرند. آن ها امکان دارد روزی بتوانند به درون رایانه ها بخزند تا مدارهای شکسته را تعمیر کنند یا حتی به معده انسان وارد شوند تا برچسب های درمانی را روی زخم معده قرار دهند.

ربات های نرمی که باطری، موتور یا تجهیزات الکترونیکی ندارند و از فاصله دور توسط نور یا آهنربا تغذیه و کنترل میشوند، یک زمینه تحقیقاتی محبوب هستند ولی موانعی نیز وجود دارند که پیش از به کارگیری ربات ها در حوزه های عملی باید بر آن ها غلبه کرد. از جمله این موانع میتوان نیاز به فرآیند تولید ارزان را نام برد.

"ژانگ لی" (Zhang Li)، پژوهشگر" دانشگاه چینی هنگ کنگ" (CUHK) و همکارانش، در پژوهش خود دریافتند که یک ربات کنترل شده با آهن ربا را میتوان به راحتی و با هزینه کم و تنها با استفاده از نوار چسبی که موم غیرچسبنده با الگوی خاصی روی آن چاپ شده است، ابداع کرد. هنگامی که پودر حاوی ریزذرات نئودیمیم- آهن- بور مغناطیسی روی نوار چسب ریخته می شود، به قسمت های در معرض دید می چسبد اما به روکش مومی که کمی شبیه یک شابلون است، نمی چسبد. سپس، موم در محلول اتیل استات حل می شود تا یک ربات مغناطیسی باقی بماند که به صورت دقیقی شکل گرفته است.

لی گفت: این فرآیند میتواند به راحتی خودکارسازی شود و ربات های کوچک را در نهایت می توان در رول های بلندی چاپ کرد؛ درست مانند روزنامه هایی که از ماشین چاپ بیرون می آیند.

لی و گروهش در آزمایش ها، ربات های چسبنده ای را با شکل های مختلف و در عرض یک سانتیمتر ساختند که هندسه آن ها باتوجه به حضور و جهت میدان مغناطیسی تغییر می کند. برخی از ربات ها توانستند در آب یا در امتداد سطوح صاف حرکت کنند و یکی از ربات ها نیز توانست در آزمایشگاه، روی سطح بافت معده خوک بخزد و پیش از این که از چسب جدا شود، یک برچسب درمانی کوچک را روی زخم معده قرار دهد.

لی ادامه داد: این دستگاه ها را میتوان در آینده برای دارورسانی یا انجام دادن اقدامات پزشکی ساده، در معده یا روده مورد استفاده قرار داد. می توان ربات را در مقیاس کوچک ساخت تا هنگامی که به یک حفره بزرگ میرسد، باز شود. این کار، بسیار شبیه یک ماهواره است که صفحات خورشیدی آن پس از پرتاب به فضا باز می شوند. بنابراین، برای این که بتوان ربات را قورت داد، باید اندازه بسیار کوچکی داشته باشد.

وی افزود:با وجود این، موانعی وجود دارند که باید پیش از آزمایشات بالینی، بر آنها غلبه کرد. اولین مورد، ایمنی است زیرا ما در حال حاضر از آهن ربایی بسیار قوی به نام آهن ربای نئودیمیم- آهن- بور استفاده می کنیم. این آهن ربا در واقع آنقدر هم امن نیست و به نوعی برای سلول ها سمی است.

این پژوهش، در مجله "Science Advances" به چاپ رسید.