یک مطالعه جدید نشان داده که نشانگرهای زیستی التهابی با اختلال در دوک های خواب سریع که نوعی فعالیت امواج مغزی در خواب مرتبط با حفظ حافظه است، مرتبط هستند و احتمالا در نهایت می توانند منجر به ابتلا به بیماری آلزایمر شوند.
به گزارش ایسنا به نقل از نیو اطلس، یک مطالعه جدید نشان داده است که التهاب مغز، عامل کلیدی ارتباط بین اختلالات خواب با بیماری آلزایمر است. این فرضیه وجود دارد که همان سلول های ایمنی بیش فعال در مغز که در نهایت به زوال شناختی کمک می کنند، میتوانند چرخه های خواب مشخصی را در مراحل اولیه بیماری های عصبی مختل کنند.
در حال حاضر، رابطه بین کم خوابی و زوال عقل به خوبی ثابت شده است. می دانیم که اختلال در چرخه خواب میتواند یکی از اولین نشانه های بیماری آلزایمر باشد، اما چیزی که مشخص نیست این است که آیا خواب ضعیف به تخریب عصبی کمک می کند یا اینکه خواب ضعیف صرفاً نتیجه تغییرات مغزی مرتبط با زوال عقل است.
این مطالعه جدید نشان می دهد که التهاب مغز، مقصر است و چرخه های خواب خاصی را مختل می کند که به نوبه خود، به مکانیسم های حفظ حافظه طولانی مدت آسیب می رساند.
این پژوهش بر روی ۵۸ داوطلب که در دهه های ۵۰ و ۶۰ زندگی خود هستند، متمرکز شد که همگی دارای سابقه خانوادگی آلزایمر بودند، ولی هنوز علائم شناختی یا پاتولوژیک این بیماری را نشان نداده بودند. پژوهشگران فعالیت مغزی این شرکت کنندگان را در طول یک شب اقامت در یک کلینیک خواب بررسی کردند و همچنین مایع نخاعی آن ها را برای نشانگرهای التهاب مغز بررسی کردند.
این مطالعه ارتباط بین افزایش فعالیت دو نوع سلول ایمنی مغز موسوم به "میکروگلیا" و "آستروسیت" و اختلال در نوعی فعالیت امواج مغزی به نام "دوک های خواب سریع" را نشان داد.
دوک های خواب (Sleep spindle) امواج کوتاهی هستند که با بسامد ۱۲ تا ۱۴ هرتز در خلال مراحل ۱ تا ۴ خواب و در فاصله زمانی ۲ تا ۵ دقیقه پدیدار می شوند. این امواج نمایانگر فعالیت مکانیسمی است که حساسیت مغز را در برابر اطلاعات حسی کم می کند و در استمرار خواب شخص نقش دارند. در اشخاص سالمند این موج ها کم تر دیده می شود و به همین دلیل سالمندان در طول شب چندین بار از خواب بیدار می شوند.
پژوهشگران دریافتند در طول مرحله قبل از خواب عمیق که "خواب N2" نامیده می شود، میتوان نوسانات خاصی را در فعالیت مغز شرکت کنندگان تشخیص داد. این نوسانات همان هایی هستند که دوک های خواب نامیده می شوند و با حفظ حافظه مرتبط هستند.
این تحقیقات جدید نشان داد افرادی که سطوح بالاتری از سلول های التهابی در نمونه های مایع نخاعی خود دارند، بیشتر در معرض اختلال در فعالیت دوک خواب سریع خود هستند. هیچ کس در این گروه هیچ نشانه دیگری از بیماری آلزایمر (Alzheimer's disease) مانند ردپایی از پروتئین های آمیلوئید یا تائو را نشان نداد، بنابراین نتیجه این بود که این اختلالات خواب احتمالاً اولین نشانه تخریب عصبی هستند.
برایس مندر، نویسنده اصلی این مطالعه گفت:یافته های ما نشان می دهد که افزایش التهاب مغز ناشی از افزایش سن، تأثیری پایین دستی بر پروتئینهای تائو مرتبط با بیماری آلزایمر و یکپارچگی سیناپسی عصبی دارد. این امر منجر به نقص در ظرفیت مغز برای ایجاد دوک های خواب سریع می شود که به اختلال حافظه مرتبط با افزایش سن در افراد مسن مرتبط است.
از آنجایی که هیچ کس در این مطالعه واقعاً به بیماری آلزایمر مبتلا نشده است، محققان هنوز نمی توانند به طور قطعی نتیجه بگیرند که این یک سیگنال اولیه از تخریب عصبی است یا خیر. با این حال، از آنجایی که همه افرادی که در این مطالعه شرکت کردند از نظر ژنتیکی مستعد ابتلا به این بیماری بودند، احتمالاً برخی از آنها به آلزایمر مبتلا خواهند شد.
بنابراین، این یافته ها همراه با حجم مطالعات رو به رشدی که ارتباط اختلال خواب را با زوال عقل بررسي ميکند، نشان می دهد که التهاب مغز بنظر میرسد که موجب ایجاد آبشاری از رویدادهایی می شود که از اتلال خواب به زوال شناختی منجر می شوند.
روث بنکا، نویسنده ارشد این مطالعه جدید اظهار‌کرد: این یافته ها باید به محققان کمک کند تا مراحل اولیه تخریب عصبی را شناسایی کنند و دریابند که چگونه میتوان این روند زوال را متوقف کرد. این یافته ها نشان می دهد که اثرات التهاب مغز بر دوک های خواب و حافظه از طریق تأثیر آن بر فعالیت های عصبی و پروتئین های مرتبط با بیماری آلزایمر رخ می دهد و حتی قبل از مثبت شدن نتیجه پاتولوژیک نیز این موضوع آشکار است.
او ادامه داد: اکنون این مطالعه یک هدف درمانی امیدوارکننده برای متوقف کردن زوال شناختی مرتبط با پیری و آلزایمر ارائه می دهد.
نتایج این مطالعه جدید در مجله Sleep منتشر شده است.
- 19
- 3
