دانشمندان می گویند یک مولکول جدید کوچک و کم هزینه می تواند ایمنی درمانی یا همان ایمونوتراپی را برای همه بیماران مبتلا به سرطان در دسترس قرار دهد و این بیماران دیگر مجبور نخواهند بود برای درمان خود به بیمارستان مراجعه کنند.
به گزارش ایسنا به نقل از نیو اطلس، دانشمندان مولکول کوچکی را ابداع کرده اند که جایگزین کم هزینه و موثرتری برای آنتی بادی یا پادتنی است که میتواند انواع مختلف سرطان را درمان کند. این مهم به دست دانشمندان دانشگاه لیسبون (پرتغال) با همکاری یکی از دانشگاه های رژیم صهیونیستی انجام شده است.
پژوهشگران یک آنتی بادی موجود را به سطح جدیدی ارتقا داده و یافته های پژوهش خود را در مجله ImmunoTherapy of Cancer منتشر کرده اند.
پروفسور "ساچی فاینارو" (Satchi- Fainaro) می گوید: در سال ۲۰۱۸، جایزه نوبل پزشکی به "جیمز آلیسون" و "تاسوکو هونجو" برای کمک آن ها در مطالعه ایمونوتراپی و درمان سرطان (cancer) از طریق فعال کردن سیستم ایمنی اهدا شد. هونجو کشف کرد که سلول های ایمنی به نام سلول های تی (T Cell)، پروتئین PD- ۱ را بیان می کنند که فعالیت خود سلول های تی را هنگامی که به پروتئین PD- L۱ بیان شده در سلول های سرطانی متصل می شود، غیرفعال می کند. در واقع ، تعامل بین پروتئینهای PD- ۱ و PD- L۱ به سلول های سرطانی اجازه می دهد سلول های تی را فلج کنند و از حمله آنها به سلول های سرطانی جلوگیری می کند.
وی افزود: هونجو توانست آنتی بادی هایی ایجاد کند که PD- ۱ یا PD- L۱ را خنثی و در نتیجه سلول های تی را برای مبارزه مؤثر با سرطان آزاد می کنند.
جایگزینی کوچکتر و در عین حال هوشمندتر
در حالی که کشف برندگان جایزه نوبل ۲۰۱۸ در مبارزه با سرطان، بسیار امیدوارکننده است، ولی باید به برخی موانع آن نیز توجه کرد؛ اول اینکه تولید آنتی بادی ها پرهزینه است. از این رو، آن ها برای همه بیماران در دسترس نیستند. دوم اینکه آنتی بادی ها برای نفوذ در یک تومور جامد، بسیار بزرگ هستند؛ بنابراین درمان نمی تواند تمام قسمت های سرطان را تحت تاثیر قرار دهد. با این حال، پژوهشگران ابزارهای بیوانفورماتیک و تجزیه و تحلیل داده ها را برای دستیابی به یک ملکول جایگزین کوچک تر و در عین حال هوشمندتر ترکیب کرده اند.
پروفسور ساچی فاینارو می گوید: دکتر "ریتا آکورسیو" با هزاران ساختار مولکولی شروع کرد و ما با استفاده از مدل ها و پایگاه های داده طراحی دارو به کمک رایانه (CADD)، فهرست نامزدها را محدود کردیم تا به بهترین ساختار رسیدیم.ددر مرحله دوم، ما تایید کردیم که این ملکول کوچک، رشد تومور را به همان اندازه آنتی بادی ها را کنترل می کند. این مولکول، پروتئین (Protein) PD- L۱ را در حیواناتی که برای داشتن سلول های تی انسانی مهندسی شده اند، مهار می کند. به عبارت دیگر، ما مولکولی را توسعه داده ایم که می تواند اتصال پروتئین های PD- ۱ و PD- L۱ را مهار و به سیستم ایمنی یادآوری کند که به سرطان حمله کند.
او ادامه داد: علاوه‌براین، این مولکول جدید، مزایای بسياري نسبت به درمان آنتی بادی دارد. اول از همه، هزینه است. از آنجایی که آنتی بادی، یک مولکول بیولوژیکی است و نه یک مولکول مصنوعی، برای تولید آن به زیرساخت پیچیده و بودجه قابل توجهی نیاز است که هزینه آن حدود ۲۰۰ هزار دلار در سال برای هر بیمار است. در مقابل، ما این مولکول کوچک را با تجهیزات ساده، در زمان کوتاه و با کسری از این هزینه ساخته ایم. مزیت دیگر این مولکول کوچک این است که بیماران احتمالا می توانند آن را در خانه به صورت خوراکی و بدون نیاز به تزریق وریدی در بیمارستان استفاده کنند.
آزمایش ها نشان می دهد که این مولکول جدید و کوچک، به فعال شدن سلول های ایمنی درون توده تومور جامد کمک می کند.
پروفسور ساچی فاینارو توضیح می دهد:سطح تومور جامد، ناهمگن است. اگر رگ های خونی کمتری در ناحیه خاصی از تومور وجود داشته باشند، آنتی بادی نمی تواند به داخل آن نفوذ کند. این در حالیست که مولکول کوچک ما در تمام تومور پخش می شود و بنابراین کاملا به رگ های خونی تومور وابسته نیست. معتقدم که این مولکول کوچک در آینده، به صورت تجاری دردسترس قرار خواهد گرفت و ایمونوتراپی را برای بیماران سرطانی، مقرون به صرفه خواهد کرد.
- 13
- 6
