کشف دارویی برای درمان بیماری پوستی 'لوپوس'

محققان آمریکایی در آزمایش های بالینی خود به نتایج امیدوارکننده ای برای یک بیماری پوستی خودایمنی رسیده اند.

به گزارش باشگاه خبرنگاران، پژوهشی که در دانشگاه پنسیلوانیا به انجام رسیده، امید ها را برای درمان بیماری «لوپوس اریتماتوز پوستی» افزایش داده است.

بر اساس این گزارش، طبق پژوهشی که از سوی دانشکده پزشکی «پرلمن» (Perelman) در دانشگاه پنسیلوانیا و بیمارستان کهنه سربازان پنسیلوانیا به انجام رسیده، یک داروی تجربی به نام «litifilimab» که به نام «BIIB۰۵۹» نیز شناخته می شود، می تواند درمانی قدرتمند و طولانی مدت برای لوپوس اریتماتوز پوستی (CLE) باشد.

بیماری لوپوس (Lupus)، جز بیماری های خود ایمنی می باشد. لوپوس هنگامی بوجود می آید که سیستم ایمنی فرد به بافت ها و اندام های بدن آن حمله می نماید. هنگامی که یک فرد به لوپوس مبتلا می شود در نقاط مختلف بدن وی مانند مفاصل، پوست و کلیه ها، ورم و التهاب ایجاد می شود.

بر اساس این پژوهش، این دارو قادر است تا فعالیت« لوپوس اریتماتوز پوستی» را در پوست کاهش دهد. این پژوهش از آنجایی امیدوار کننده است که درمانهای موجود برای این بیماری، همیشه مؤثر نیستند.

«ویکتوریا ورث» (Victoria Werth) دکترای پزشکی و متخصص در زمینه پوست در بیمارستان کهنه سربازان در پنسیلوانیا در این باره گفت: برخی بیماران در آزمایش های ما تغییرات بزرگی را ظرف یک ماه نشان دادند. این پژوهش نشان داد این دارو فعالیت «لوپوس اریتماتوز پوستی» را نسبت به دارو نما کاهش می دهد.

«لوپوس اریتماتوز پوستی» (CLE) می توانى سبب ایجاد زخم، آتروفی در پوست و تغییر رنگ پوست، علاوه بر ریزش مو (hair loss) می شود. این بیماری همچنین میتواند بر ظاهر فیزیکی فرد علاوه بر سلامتی ذهنی، روانی و عاطفی فرد نیز اثرگذار باشد.

در این پژوهش که بر روی ۱۳۲ شرکت کننده ظرف ۱۶ هفته به انجام رسید، ظرف چند هفته آثار بهبودی در بیمار شروع به آشکار شدن کرد. بیشتر تغییرات در جهت بهبودی نیز در هفته ۱۲ تا ۱۶ ام رخ داد. این در حالی است که درمان های موجود از جمله دارو های ضد مالاریا مانند هیدروکسی کلروکین، سرکوب کننده های ایمنی، و استروئید ها اثربخشی محدود، ناپایدار و یا عوارض جانبی مکرری داشته اند. این در حالیست که داروی «Litifilimab» عملکردی متفاوت را از خود نمایش داده است.

نتایج این تحقیقات در «مجله پزشکی نیوانگلند» (New England Journal of Medicine) منتشر شده است.