داروهای ضد اسهال به درمان اوتیسم کمک می‌کنند

نتایج پژوهش جدید پژوهشگران دانشگاه اسلو نشان می دهد، داروهای ضد اسهال ممکن است به درمان علائم اصلی اوتیسم کمک کند.

به گزارش ایسنا به نقل از تی ای، وراثت پذیری بالا و ناهمگونی بالینی، اختلال طیف اوتیسم (ASD) را توصیف می کنند. مشکلات ارتباط اجتماعی علایم اصلی اولیه هستند. هیچ دارویی برای درمان این علائم تایید نشده است و داروهایی که برای درمان علائم عمومی استفاده میشوند دارای عوارض جانبی مضر هستند.

پژوهشگران دانشگاه اسلو نروژ در یک مطالعه جدید به بررسی این موضوع پرداختند که آیا یک داروی موجود درمان جدیدی را ارائه می دهد یا خیر. در این مطالعه، دانشمندان با استفاده از یک مدل رایانه ای حاوی پروتئین های دخیل در اختلال طیف اوتیسم، چگونگی تاثیر داروهای مختلف بر پروتئین های این سیستم را شناسایی کردند. آن ها همچنین داروهای کاربردی برای درمان این اختلال را شناسایی کردند.

چنین شبکه هایی، پروتئین ها و تعاملات پیچیده بین آن ها را بررسی می کند. توجه به این پیچیدگی هنگام مطالعه سیستم های بیولوژیکی ضروری است، زیرا تأثیرگذاری بر یک پروتئین (Protein) اغلب میتواند اثرات ثانویه ای در جای دیگر داشته باشد.

با بررسی داروهای موجود و تعامل آنها با پروتئین ها در این شبکه، پژوهشگران چندین دارو را که با فرآیند بیولوژیکی زمینه ساز اختلال طیف اوتیسم (Autism) مقابله می کند، شناسایی کردند.

یک داروی رایج ضد اسهال به نام لوپرامید (Loperamide) یک کاندیدای امیدوارکننده بود. دانشمندان فرضیه جالبی در مورد نحوه عملکرد آن در درمان علایم اختلال طیف بیماری اوتیسم دارند. پروتئین گیرنده مواد افیونی که اغلب تحت تاثیر داروهای مخدر مانند مورفین قرار می گیرد، به لوپرامید متصل شده و توسط آن فعال می شود. این گیرنده علاوه بر اثراتی مانند کاهش درد، بر رفتار اجتماعی نیز تأثیر می گذارد.

در مطالعات قبلی، موش های اصلاح شده از لحاظ ژنتیکی که فاقد گیرنده μ- افیونی بودند، نقایص اجتماعی مشابه آنچه در اختلال طیف اوتیسم مشاهده می شد نشان دادند. جالب توجه است که داروهایی که گیرنده μ- افیونی را فعال می کنند به بازیابی رفتارهای اجتماعی کمک می کنند.

این یافته ها در موش ها این احتمال را افزایش می دهد که لوپرامید یا سایر داروهایی که گیرنده مواد افیونی را هدف قرار می‌دهند، ممکن است یک استراتژی جدید برای درمان علایم اجتماعی مرتبط با اختلال طیف اوتیسم ارائه دهند. با این حال، تحقیقات بیشتری برای تأیید این نظریه موردنیاز است.