نتایج مطالعه جدیدی که مغز افراد را در ساعات مختلف روز کاری اسکن کرده است ، نشان داد کارهای پرتقاضا که نیاز به تمرکز شدید و ثابت دارند، میتوانند منجر به ایجاد ماده شیمیایی بالقوه سمی ای به نام گلوتامات در مغز شوند.
به گزارش جام جم، «ممکن است بدیهی به نظر برسد که در پایان یک روز طولانی بیشتر احتمال دارد تصمیمات تکانشی بگیرید یا رفتار کنترل نشده ای داشته باشید. نتایج مطالعه جدیدی که مغز افراد را در ساعات مختلف روز کاری اسکن کرده است ، نشان داد کارهای پرتقاضا که نیاز به تمرکز شدید و ثابت دارند، میتوانند منجر به ایجاد ماده شیمیایی بالقوه سمی ای به نام گلوتامات در مغز شوند.
گلوتامات که معمولاً برای ارسال پیام از سلول های عصبی تولید می شود، در مقادیر زیاد میتواند عملکرد ناحیه ای از مغز را که در برنامه ریزی و تصمیم گیری نقش دارد، یعنی قشر جلوی پیشانی جانبی (LPFC) تغییر دهد. پژوهش های علم بار دیگر نشان داده که خستگی ذهنی واقعا ممکن است منجر به واکنش های رفتاری شود. مطالعات متعددی وجود دارد که نشان می دهد حکم دادگاه میتواند به میزان خستگی قاضی بستگی داشته باشد. برای مثال پس از یک روز طولانی در دادگاه، قضات به احتمال زیاد حکم آزادی مشروط را رد می کنند. مطالعات نشان می دهد پزشکان در پایان جلسه بالینی خسته کننده، بیشتر آنتی بیوتیک های غیر ضروری را تجویز می کنند. مطالعه جدیدی که در موسسه مغز پاریس (ICM) انجام شده، بررسی کرده که آیا عملکردهای شناختی مانند تمرکز، حافظه، چندوظیفگی و حل مسأله می توانند باعث خستگی ذهنی شوند که بر تصمیم گیری های ما در انجام وظایف مان تأثیر بگذارد.
آنچه در مغز رخ می دهد
مغز مرکز فرماندهی بدن است که گردش خون، تنفس، عملکرد حرکتی و سیستم عصبی را تنظیم واین فعالیت ها را با مصرف مقدار زيادي انرژی هماهنگ می کند. سلول های عصبی مواد مغذی را برای آزادسازی انرژی (متابولیسم) تجزیه می کنند اما در این فرآیند مولکول های محصولات جانبی که به آن ها به متابولیت گفته می شود هم در سلول های مغزی انباشته می شود. گلوتامات نوعی متابولیت است؛ مغز این ماده شیمیایی اضافی سمی را در طول خواب پاک می کند.
پژوهشگران این مطالعه جدید می خواستند ببینند آیا کارهای شناختی طولانی مدت تأمین ذخایر مواد مغذی مغز را با مشکل مواجه می کند یا خیر؟ آن ها همچنین آزمایش کردند که آیا این نوع تقاضای تمرکز بالا غلظت بیشتری از مواد سمی را در قشر جلوی پیشانی جانبی نسبت به سایر بخش های مغز متمرکز می کند یا خیر؟
برای پاسخ به این سوال محققان قشر جلوی پیشانی جانبی را با قشر بینایی اولیه مقایسه کردند که اطلاعات بصری را دریافت و پردازش می کند.
محققان برای آزمون فرضیه خود، ۴۰ شرکت کننده خود را به دو گروه تقسیم کردند. هر دو گروه به مدت شش ساعت و نیم در دفتری جلوی رایانه نشستند. یک گروه باید کارهای دشواری را انجام می داد که حافظه کاری و توجه مداوم آنها را به دنبال داشت.
به عنوان مثال، حروف هر ۶/۱ ثانیه روی صفحه رایانه نمایش داده می شود و شرکت کنندگان باید آن ها را به حروف صدادار و صامت یا بر اساس رنگ یا حرف بزرگ یا کوچک مرتب کنند. گروه دوم کارهای مشابه اما بسیار ساده تری انجام دادند. نرخ پاسخ صحیح هر دو گروه بطور متوسط ۸۰درصد بود. پژوهشگران از طیف سنجی تشدید مغناطیسی (MRS) برای اسکن مغز شرکت کنندگان و اندازه گیری سطوح متابولیت ها استفاده کردند. آنها سطح این ترکیبات را ابتدا، وسط و انتهای روز مطالعه کردند اما نشانگرهای خستگی مانند افزایش غلظت گلوتامات فقط در گروه با کارهای سخت مشاهده شد. تجمع مواد شیمیایی سمی فقط در قشر جلوی پیشانی جانبی و نه در قشر بینایی اولیه مشاهده شد. پس از انجام تکالیف شناختی دشوار و ساده، دو گروه آزمون تصمیم گیری داشتند. این شامل انتخاب هایی در مورد تمایل آنها برای انجام فعالیت فیزیکی (این که آیا دوچرخه سواری با شدت های مختلف داشته باشند)، فعالیت شناختی و صبر (مدت زمانی که آن ها مایل بودند برای دریافت پاداش بزرگ تر صبر کنند) بود.
بازنگری در روز کاری
محققان دریافتند گروه پرکار که سطح بالایی از متابولیت ها در قشر جلوی پیشانی جانبی داشتند، انتخاب هایی را ترجیح می دادند که بار و فشار کمتری داشتند. مردمک های این شرکت کنندگان کم تر گشاد شده بود( مردمک های گشاد نشان دهنده برانگیختگی است) و زمان کمتری برای تصمیم گیری صرف می کردند که نشان می دهد آن ها این بخش از آزمایش را بدون فکر به پاداشی که برایش در نظر گرفته شده بود، انجام داده اند. با توجه به نتایج این مطالعه، ما باید وظایف کنترل شناختی پرتقاضا را که نیاز به حافظه فعال و توجه مداوم دارند در ساعات کاری کاهش دهیم و این واقعیت را در نظر بگیریم که نوع عملکرد روزانه ما بر وضعیت پایان روزمان اثر می گذارد. باتوجه به این نتایج، ممکن است برخی مشاغل به ساختارهای بسیار متفاوتی نیاز داشته باشند.»
- 15
- 6
