براساس یک تحقیق جدید بین المللی که به رهبری دانشگاه توکیو انجام شده است، حرکات خود به خودی و ظاهرا تصادفی نوزادان، امری است که به توسعه سیستم حسگر- حرکتی در آنها کمک می کند.
به گزارش سیناپرس، حتما شما هم دیده اید که نوزادان از بدو تولد به طور مرتب دست و پای خود را تکان می‌دهند و حالتی دارند که انگار نمی توانند در یک حالت، ثابت باقی بمانند. حتی پیش از نوزادی و قبل از تولد نیز، جنین در رحم مادر حرکات واضحی دارد و اصطلاحا لگد می زند.
محققان بین المللی در یک پژوهش جدید متوجه شده اند؛ این حرکات که به ظاهر، بدون هدف و بدون هرگونه تحریک خارجی صورت می گیرند و به قولی، نوعی حرکات خود به خودی محسوب میشوند ، نقش مهمی در توسعه سیستم موسوم به سیستم «حسگر- حرکتی» که انسان را قادر به کنترل عضلات، حرکت و هماهنگی می کند، دارند.
به گفته این محققان از دانشگاه توکیوی ژاپن، ما اگر بتوانیم این حرکات به ظاهر تصادفی و چگونگی درگیر شدن آنها در رشد اولیه بشر را بهتر درک کنیم، امکان دارد قادر شویم شاخص های اولیه را برای برخی از اختلالات رشدی مانند فلج مغزی شناسایی نماییم.
به گفته آنها، مطالعه ما بر فعالیت عضلات و سیگنال های ورودی حسی برای کنترل کل بدن متمرکز شده است. ما از این طریق و با ترکیب یک مدل اسکلتی عضلانی و روش های خاص در علوم اعصاب، دریافتیم که حرکات خودبخودی نوزادان که به نظر می رسد هیچ کارکرد یا هدف واضحی ندارند، به رشد سیستم حسگر- حرکتی آن ها و هماهنگی آن کمک می کنند.
این محققان در پژوهش خود، ابتدا با استفاده از فناوری ضبط حرکت، حرکات مشترک ۱۲ نوزاد کمتر از ۱۰ روزه و ۱۰ نوزاد حدودا سه ماهه را ثبت کردند. در مرحله بعد، آنها فعالیت عضلات نوزادان و سیگنال های ورودی حسی را با کمک یک مدل رایانه ای اسکلتی عضلانی در مقیاس نوزاد که خودشان توسعه داده اند، تخمین زدند. سرانجام محققان فوق از الگوریتم های رایانه ای برای تجزیه و تحلیل ویژگی های فضایی حرکات نوزادان و تعامل بین سیگنال های ورودی و فعالیت عضلات استفاده کردند.
آن ها می گویند: معمولاً فرض بر این است كه توسعه سیستم حسگر- حرکتی بطور کلی به بروز تعامل های مكرر این سیستم بستگی دارد. به این معنی كه هرچه بیشتر عملی را انجام دهید، احتمال یادگیری و یادآوری آن بیشتر است.
این محققان می افزایند: با این حال، نتایج ما حاکی از آن هستند که نوزادان بر اساس نوعی رفتار اکتشافی یا کنجکاوی، سیستم حسگر- حرکتی خود را توسعه می دهند. بنابراین آنها فقط در حال تکرار یک عمل و حرکت خاص نیستند، بلکه حرکات متنوعی را انجام می دهند و در خلال این حرکات و بر اساس بازخوردها، یاد می گیرند.
این یافته ها در واقع یک ارتباط مفهومی بین حرکات اولیه خود به خودی نوزادان و فعالیت عصبی خود به خودی در آنها را نشان می دهند.
یافته های علمی جالب فوق را نشریه The Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر کرده است.
- 17
- 6
