در جدیدترین پژوهش ها مشخص شده است که یک رژیم غذایی مخصوص موجب خود تخریبی سلول های سرطان مغز در موش ها می شود.
به گزارش ایسنا و به نقل از نیو اطلس، پژوهشگران دریافته اند که با حذف آمینو اسیدهای خاص از رژیم غذایی جوندگانی که مبتلا به نوعی کشنده از سرطان مغز به نام گلیوبلاستوما هستند، سلول های مخرب از طریق فرآیندی به نام فروپتوز (ferroptosis) شروع به مردن کردند.
علاوه بر این، موش هایی که تحت رژیم های غذایی محدود کننده قرار گرفتند نیز از داروهایی که همان نوع مرگ سلول های سرطانی را تحریک می کردند، استقبال بیشتری کردند و این یافته ها را به منبعی بالقوه برای مبارزه با این بیماری در انسان تبدیل کرد.
گلیوبلاستوما شایع ترین تومور بدخيم اولیه سیستم عصبی مرکزی است که در نخاع یا مغز بروز می کند.
مرگ سلولی در بدن ما بخشی طبیعی از عملکرد بدن ماست. به طور معمول، از طریق فرآیندی به نام آپوپتوز (apoptosis)، سلول هایی که غیرطبیعی هستند یا به سادگی دیگر مورد نیاز نیستند، از بین می روند و دوباره جذب می شوند.
با این حال، این فرآیند می تواند در سلول های سرطانی مسدود شود، بنابراین کار بدن برای خلاص شدن از شر آنها دشوارتر می شود که به آنها اجازه می دهد تکثیر شوند و سلامتی ما را با تهدیدی جدی مواجه کنند.
فروپتوز نوع دیگری از مرگ سلولی است که تقریباً به تازگی کشف شده است و آهن در آن نقشی کلیدی دارد. فعال شدن آن قبلاً با روشی ممکن برای مبارزه با سرطان مرتبط دانسته شده است.
اکنون در یک مطالعه جدید، یک گروه پژوهشی از دانشکده پزشکی دانشگاه نورث کارولینا (UNC) و دانشگاه کلمبیا کشف کردند که سلول های دخیل در تشکیل گلیوبلاستوما به ویژه در معرض مرگ فروپتوز هستند.
این یافته قابل توجه است، زیرا گلیوبلاستوما دارای نرخ مرگ و میر ۱۰۰ درصدی و بدون هیچ درمان شناخته شده ای است. همچنین سرطانی است که به سرعت در حال شیوع است و متوسط دوره زنده ماندن آن فقط ۱۶ ماه است.
پژوهشگران در مطالعه خود برای موش ها یک رژیم غذایی ویژه در نظر گرفتند که مصرف سیستئین و متیونین، دو آمینو اسید (اسید آمینه ) گوگردی را محدود میکرد، اسید آمینه هایی که قبلاً محدودیت آن ها با فروپتوز و مرگ سلول های سرطانی در سرطان ریه و پانکراس و همچنین سارکوم مرتبط بود.
سیستئین (Cysteine) یک آلفاآمینو اسید است که در بدن انسان در ترکیب پروتئین های مختلفی به کار رفته است. شکل ظاهری این ترکیب شیمیایی به صورت پودر یا بلورهای سفید است. این اسید آمینه در رژیم غذایی انسان ضروری نیست و می تواند از متابولیسم ترکیباتی مانند متیونین تولید شود. سیستئین در منابع حیوانی مانند تخم مرغ، لبنیات و گوشت مرغ و منابع گیاهی مانند پیاز، کلم بروکلی و غلات و در موی انسان و خوک یافت می شود.
متیونین (Methionine) نیز یکی از اسیدهای آمینه مهم در جیره غذایی دام، طیور و شیلات است که در تبدیل موادغذایی به پروتئین و در نتیجه سرعت وزن گیری، سلامت و ایمنی بدن آن ها و پر درآوردن مجدد در طیور تأثیرگذار است. متیونین یکی از مهم ترین جیره های وارداتی خوراک طیور و دام است که می تواند قیمت گوشت و محصولات پروتئینی در سبد غذایی مردم را تحت تأثیر قرار دهد.
پژوهشگران نه تنها دریافتند که این رژیم غذایی (diet)، سلول های گلیوبلاستوما را بیشتر در معرض مرگ ناشی از فروپتوز قرار می دهد، بلکه همچنین خاطرنشان کردند که سلول ها به واسطه آن بیشتر در معرض داروهای شیمی درمانی قرار می گیرند، به این معنی که می توان آنها را در دوزهای پایین تر به بدن تحویل داد.
در نهایت، تمام موش هایی که این رژیم غذایی ویژه را پیگیری کردند نسبت به موش هایی که رژیم غذایی معمولی داشتند، دوره های بقای بیشتری داشتند. ضمن اینکه موش هایی که رژیم غذایی ترکیبی و شیمی درمانی داشتند بهترین عملکرد را نشان دادند.
سیستئین در غلات کامل، گوشت گاو، تخم مرغ و مرغ و طیور، فراوان است. در حالیکه غذاهای سرشار از متیونین شامل آجیل، ماهی و گوشت خوک و همچنین گوشت گاو (cow)، تخم مرغ و ماکیان است.
مشخص نیست که آیا بیماران انسانی مبتلا به گلیوبلاستوما در صورت پیگیری این رژیم غذایی محدود کننده این دو آمینواسید مانند موش های مطالعه حاضر نتیجه بگیرند یا خیر، چیزی که دومینیک هیگینز پژوهشگر ارشد دانشگاه نورث کارولینا قصد دارد آنرا کشف کند.
هیگینز می گوید:اکنون ما باید راهی برای حذف این اجزا (سیستئین و متیونین) از طریق نیازهای غذایی پیدا کنیم، در حالی که هنوز نیازهای انرژی که امکان دارد یک بیمار داشته باشد، به ویژه بیماران سرطانی که نیازهای متفاوتی نسبت به بیماران معمولی دارند، حفظ کنیم.
او در حال کار با همکارانش برای طراحی یک مطالعه انسانی است که در آن بیماران مبتلا به گلیوبلاستوما قبل از جراحی و برداشتن تومور تحت این رژیم غذایی قرار بگیرند.
سپس پژوهشگران بعد از جراحی، تومورها را تجزیه و تحلیل خواهند کرد تا ببینند این رژیم غذایی چه تاثیری بر آن ها داشته است.
این پژوهش در مجله Nature Communications منتشر شده است.
- 18
- 3
