استفاده از یک آنتی بیوتیک قدیمی و کنار گذاشته شده میتواند بطور بالقوه محافظت مورد نیاز در برابر عفونت های باکتریایی مقاوم را ایجاد کند.
به گزارش ایرنا به نقل از سای تک دیلی، این مطلب در یک مطالعه اخیر تیمی از محققان دانشکده پزشکی هاروارد اعلام شده که نتایج آن به تازگی در نشریه «پلوس بیولوژی» انتشار یافته است. این کشف می تواند راهبردی جدید برای مبارزه با عفونت های صعب العلاج و بالقوه کُشنده ارائه کند.
«نورسئوتریسین» (Nourseothricin) یک ترکیب طبیعی است که توسط نوعی از قارچ های خاک تولید می شود و دربردارنده اشکال مختلفی از یک مولکول پیچیده موسوم به« استرپتوتریسین» (streptothricin) است. زمانی که این ترکیب طبیعی اولین بار در دهه ۱۹۴۰ میلادی کشف شد، به علت تاثیرگذاری قوی در برابر باکتری های گرم- منفی (Gram- negative bacteria) انتظارات زيادي را ایجاد کرد. این باکتری های شناخته شده به علت لایه های محافظتی ضخیم بیرونی آن ها، بطور خاص دربرابر سایر آنتی بیوتیک ها مقاوم هستند.
اما مشخص شد که نورسئوتریسین برای کلیه ها سمی است و تولید آن کنار گذاشته شد. با این حال افزایش عفونت های باکتریایی مقاوم به آنتی بیوتیک موجب تشدید جست وجوی محققان برای آنتی بیوتیک های جدید شده و در این میان محققان هاروارد با هدایت «جیمز کربی» و همکارانش نگاه دوباره ای به این داروی قدیمی و کنار گذاشته شده انداختند.
آنها به این نتیجه رسیدند که مطالعات اولیه این دارو از خالص سازی ناکامل استرپتوتریسین ها استفاده کرده است اما کارهای جدید نشان داده است که شکل های مختلف این دارو میزان سمی بودن متفاوتی دارند و یک نوع خاص با نام استرپتوتریسین –اف (streptothricin- F) به میزان قابل توجهی سمی بودن کمتری دارد و در عین حال در برابر پاتوژن های کنونی مقاوم در برابر داروهای مختلف بسیار مؤثر است.
این محققان با استفاده از میکروسکوپ الکترونی کرایو (cryo- electron) مکانسیم عمل این نوع خاص دارویی را مشخص کردند و نشان دادند که این دارو در جایی که داروهای دیگر غیرموثر هستند میتواند کارایی داشته باشد. «کربی» گفت: ما بر اساس این عملکرد منحصر به فرد اعتقاد داریم که استرپتوتریسین بعنوان درمان مناسب برای چندین پاتوژن گرم- منفی مقاوم به داروهای مختلف، مستحق بررسی های پیشا بالینی بیشتری است.
- 19
- 3
