تحقیقات جدید نشان می دهد که اگر بیماران دارای مقدار زيادي چربی شکم باشند، امکان دارد بعضی داروهای بیماری التهابی روده به طور موثر عمل نکنند.
به گزارش مهر به نقل از هلث دی نیوز، بیماری التهابی روده شامل بیماری هایی مانند بیماری کرون و کولیت اولسراتیو است.
دکتر «آندرس یاریور»، متخصص گوارش در سدارس- سینای در لس آنجلس، می گوید: «اگرچه داروهای بیولوژیک به طور قابل توجهی نتایج را برای بیماران مبتلا به بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو بهبود می بخشند، اما برخی از افراد به این درمان ها پاسخ خوبی نمی دهند. در این مطالعه ما متوجه شدیم بیمارانی که میزان چربی داخلی شکمی بالاتری دارند، کمتر احتمال دارد که بهبود یابند.»
برخلاف بعضی از داروهای ضد التهابی، داروهای بیولوژیکی با مسدود کردن اهدافی که باعث التهاب در بدن میشوند، عمل می کنند.
محققان دریافتند بیمارانی که سطح چربی احشایی بالاتری داشتند، پس از درمان، سطح پایین تری از داروهای بیولوژیک در خون خود داشتند و میزان بهبودی بدون استروئید و بهبود روده نیز کمتر بود. چربی احشایی در اعماق شکم، اطراف اندام های مهم از جمله معده، کبد و روده ها یافت می شود.
به گفته محققان:« به نظر می رسد بافت چربی در سمت داخلی شکم، بر درمان تأثیر می گذارد، بنابراین امکان دارد نیاز به استفاده از دوزهای بالاتر از داروها برای کمک به این بیماران باشد.»
برای این مطالعه، تیم تحقیق ۱۴۱ بیمار مبتلا به بیماری التهابی روده را با یکی از سه داروی بیولوژیک درمان کردند: اینفلیکسیماب (رمیکید)، وستکینوماب (Stelara) یا ودولیزوماب (Entyvio).
یاریور گفت: «ما دریافتیم که چربی احشایی بیشتر با سطوح بالاتر سیتوکین های پیش التهابی مرتبط است، که نشان می دهد بافت چربی التهاب را تحریک می کند، و مقاومت دربرابر درمان دارویی بیولوژیک را افزایش می دهد.»
یاریور اضافه کرد که نوع متفاوتی از دارو ممکن است در بیماران مبتلا به چربی احشایی داخل شکمی مؤثرتر باشد.
او با اشاره به این که با شیوع بیشتر چاقی و سندرم متابولیک، نیاز به جایگزینی برای درمانهای بیولوژیکی برای بیماری التهابی روده وجود دارد، گفت: «ما باید داروهایی با مکانیسم های اثر متفاوت، به ویژه مولکول های کوچک دیگر را بررسی کنیم تا ببینیم آیا یافته های ما درست است یا خیر.»
- 17
- 5
