مطالعات نشان داده اند که قرار گرفتن مکرر در معرض شیرینی ها می تواند ترجیحات غذایی را تغییر دهد که نشان دهنده نقش مهم محیط است.
بسیاری از ما میل خود به خوردن شیرینی را به گردن" دندان شیرین" مان می اندازیم اما باید تقصیر را به گردن مغز شیرین خود بیاندازیم. هم چنین ، افرادی که این نوع از مغز را دارند ممکن است در طول زمان بیش تر وزن اضافه کنند. اکنون پژوهشگران دریافته اند که یک سازوکار عصبی پشت این ارتباطات وجود دارد.
به گزارش فرارو به نقل از نیوزویک، "کاتلین پیج" دانشیار پزشکی و یکی از نویسندگان مطالعه در مدرسه پزشکی کِک در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی می گوید: "عوامل زيادي وجود دارند که امکان دارد بر ترجیحات طعم شیرین تاثیر بگذارند از جمله ژن ها، سن، جنسیت، جذب طولانی مدت غذا و وضعیت بیماری". او می افزاید: "در مجموع، شواهد نشان می‌دهند که منشاء یک دندان شیرین از هر دو مولفه ژنتیکی و محیطی ناشی می شود.
مطالعات نشان داده اند که قرار گرفتن مکرر در معرض شیرینی ها می تواند ترجیحات غذایی را تغییر دهد که نشان دهنده نقش مهم محیط است. سایر مطالعات بر روی ارتباط بزرگ و گسترده ژنوم نشان داده اند که ژن های خاص با ترجیح زیاد برای شیرینی مرتبط هستند. طعم ها و همین ژن ها با مصرف بیش تر قند مرتبط هستند. جالب اینجاست که بعضی از این ژن ها به شدت در مغز بیان میشوند".
پیچ و تیم همکاران اش در مطالعه ای که نتیجه آن اخیرا در مجله Physiology and Behavior منتشر شد نشان دادند که ترجیح مواد غذایی شیرین تر با افزایش فعالیت هیپوتالاموس بخشی از مغز که در کنترل اشتها نقش دارد در پاسخ به گلوکز مرتبط است.
برای بررسی این اثرات از ۵۴ شرکت کننده ۱۸ تا ۳۵ ساله خواسته شد که پیش و پس از مصرف نوشیدنی های شیرین تحت اسکن مغز قرار گیرند. هم چنین از آنان خواسته شد تا محلول های قندی با غلظت های مختلف را بچشند و بسته به ترجیح طعم به آن محلول ها امتیاز دهند. افرادی که محلول های قندی غلیظ تر را ترجیح می دادند پس از مصرف نوشیدنی های شیرین فعالیت بیش تری در هیپوتالاموس داشتند.
وزن شرکت کنندگان در طول یک سال اندازه گیری شد و افرادی که که طعم شیرین را ترجیح می دادند در طول دوره مطالعه بیش تر احتمال داشت وزن شان افزایش یابد.
مطالعات پیش تر صورت گرفته نشان داده اند که مناطق مرتبط با اشتها در هیپوتالاموس در پاسخ به مصرف گلوکز (برای مثال قند) غیر فعال می شوند. این غیرفعال سازی اغلب به عنوان نشانگر سیری یا احساس سیری در نظر گرفته می شود. علاوه بر این ، مطالعات صورت گرفته مبتنی بر تصویربرداری تشدید مغناطیسی کارکردی* یا fMRI نشان داده که افرادی که پس از غذا خوردن این کاهش قابل توجه در فعالیت هیپوتالاموس را تجربه نمی کنند اغلب در معرض خطر چاقی و دیابت نوع ۲ قرار دارند.
هیپوتالاموس خانه چندین گیرنده مغزی با طعم شیرین است که ممکن است در میانجی گری فعال سازی هیپوتالاموس نقش داشته باشد. بنابراین، همه چیز به هم مرتبط است ترجیح شما برای شیرینی به نحوه واکنش مغز شما به غذا خوردن و شاید اینکه بدن تان چگونه سیگنال سیری ارسال می کند مرتبط است.
پیج می گوید:" به خوبی شناخته شده که طعم نقش کلیدی در انتخاب غذا دارد. تمایل زیاد به شیرینی ها امکان دارد بر الگوهای غذایی طولانی مدت و نتایج سلامتی از جمله خطر چاقی (Obesity) تاثیر بگذارد. درک سازوکار بالقوه ای که زمینه ساز تفاوت های فردی در ترجیحات طعم شیرین و ارتباط آن با افزایش وزن می باشد ممکن است به ارائه توصیه های تغذیه ای به منظور بهبود نتایج سلامتی کمک کند".
در حالی که ممکن است دندان شیرین شما تا حدی سخت شده باشد محیط شما نیز تا حدی مقصر است. به عبارت دیگر، کارهایی وجود دارد که میتوانید برای مهار هوس های خود انجام دهید.
پیج می گوید: "افزایش قابل توجه قند و مصرف شیرین کننده های غیر مغذی با شدت بالا در چنددهه گذشته احتمالا بر ترجیح طعم شیرین، انتخاب غذا و خطرات افزایش وزن تاثیر می گذارد".
بهترین راه برای فرونشاندن هوس قند خوردن وعده های غذایی منظم با پروتئین و فیبر بالا به منظور افزایش سیری و کاهش میان وعده است. تغییر جهت بسوی قندهای طبیعی مانند قندهای موجود در میوه ها و سبزیجات نیز میتواند به ارضاء دندان شیرین شما بدون افزایش دوز "قند فاقد انرژی" کمک کند.
- 9
- 5
