روشی جدید برای دور کردن پشه‌های ناقل از انسان کشف شد

به گزارش ایسنا، میکروب های مهندسی شده میتوانند در دفع پشه های خطرناک و ناقل بیماری به شکل طولانی مدت مؤثر واقع شوند.

با تلاش محققان، دو نوع باکتری (Bacterium) پوست که دستکاری ژنتیکی شده اند، شکلی از اسید لاکتیک را که پشه ها را جذب می کند، تولید نمی کنند.

به نقل از نیو اطلس، بزودی میتوان جایگزینی غیر سمی، ماندگار و کم بو برای ماده دافع DEET به منظور دفع پشه ها پیدا کرد. دانشمندان باکتری های پوست انسان را دستکاری ژنتیکی کرده اند تا دیگر برای حشرات تحریک کننده و گسترش دهنده بیماری ها جذاب نباشند.

پشه های ماده خون خوار از طریق کربن دی اکسید موجود در بازدم، گرمای بدن و ترکیبات تولیدی توسط باکتری های بی ضرر که بخشی از میکروبیوم پوست ما هستند (مجموعه میکروب های طبیعی موجود در آن)، به سمت انسان و سایر حیوانات کشیده می شوند و در حالی که کربن دی اکسید و گرما ممکن است این حشرات موذی را به سمت ما هدایت کنند، این بوهای باکتریایی هستند که آنها را مستقیماً به سمت پوست ما هدایت می کنند.

دو نوع باکتری به نام های استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس (Staphylococcus epidermidis) و کورینه باکتریوم آمیکولاتوم (Corynebacterium amycolatum) اغلب میکروبیوم پوست ما را تشکیل می دهند. آنها همچنین« اسید لاکتیک-(+)- L» تولید می کنند که شکلی از اسید لاکتیک است که به جذب پشه ها معروف است.

تیمی از دانشمندان آمریکایی به سرپرستی پروفسور عمر اکبری از دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو به تازگی نسخه هایی از این دو باکتری را ایجاد کرده اند که از نظر ژنتیکی فاقد ژن مسوول تولید آن نوع از اسید لاکتیک هستند.

ایده این بود که اگر این باکتری های تغییر یافته به یک میکروبیوم موجود وارد شوند، تا حد زیادی اشکال طبیعی موجود دو باکتری مذکور را تغییر می دهند.

در آزمایش های آزمایشگاهی، تکه هایی از پوست تراشیده شده بدن موش های زنده با اشکال طبیعی یا مهندسی شده این دو باکتری پوشانده شدند و طی ۱۴ روز بعد، موش ها هر روز به مدت ۱۰ دقیقه در معرض گزش پشه های ماده آئدس، آنوفل و کولکس قرار گرفتند که هر سه گونه پشه مسئول گسترش بیماری هایی مانند مالاریا و تب دنگی هستند.

سرانجام مشخص شد که سه روز پس از اعمال باکتری های مهندسی ژنتیکی شده، جذب پشه ها تا ۶۴.۴ درصد در مقایسه با شکل طبیعی این باکتری ها کاهش یافت. علاوه‌براین، این اثر به مدت ۱۱ روز ادامه داشت.

در مقابل، اثر ماده دافع DEET معمولاً فقط چهار تا هشت ساعت طول می کشد.

مقاله ای در مورد این مطالعه که دانشمندانی از دانشگاه استنفورد نیز در آن شرکت داشتند، به تازگی در مجله PNAS Nexus منتشر شده است.